27. ágúst 2025.

Kennarinn besti heitir Jesús.

Oft bendir Kristur á hversu útilokað það sé að trúa orði Guðs og því sem Jesús segir án gjafar heilags anda. Með þessu staðfestir hann ómöguleikann á að skilja orð Guðs og merkingu orðs Guðs með neinum réttum hætti án fyrst þessarar gjafar trúar og heilags anda. Þetta tvennt starfar alltaf saman og getur ekki gert aðskilið og staðfestir að trú sé einfalt form, sem og kemur í ljós hjá einstaklingi þegar hann veit staðreyndir mála að þá byrjar líka réttur skilningur loks að koma. Mætustu menn eru staddir þarna og með því allra gáfaðasta fólki veraldarinnar sem koksa á þessu einfalda formi Krists þegar tal manna og kvenna berst í átt að trúarlegri umræðu og hringur umræðunnar dregst utan um einstakling sem heitir Jesús.

Að hafa þetta svona er viljandi gert af skapara himins og jarðar. Jesús vill að menn haldi sér við samfélag Krists sem hann hefur komið upp á meðal mannanna og við þekkjum sem kirkjuna og samkomurnar og samveruna inni í sal sem sérstaklega var tekin frá til að þjóna lifandi Guði. Og við munum eftir kaðlasvipunni sem Kristur útbjó sér og gekk með inn á staðinn sem búið var að umbreyta í sölubúð og jafnvel stað þar sem menn leika þann djöfullega leik að hafa rangt við í verðum og gefa kúnnanum viljandi rangt til baka og segir Kristur við þetta tækifæri að þetta hús sé ætlað að vera bænastaður fyrir allar þjóðir en þér gert að ræningjabæli. Eitthvað á þessa leið er þetta orðað í orðinu.

Sumt sem við gerum byrjar lúmskt og við meinum vel en gætum lent í þeirri aðstöðu að fara með byggingu sem í grunninn er helguð starfi lifandi Guðs út í aðra sálma en til að byrja með. Og með tímanum gæti svo farið að við gerðum þetta alveg hugsunarlaust og að því komið að við sjáum ekkert rangt sjálf við það sem við aðhöfumst, og þar er stundum háskinn í málinu. Og það er hægt að afvegaleiða allt fólk og hefur margoft verið gert í allri sögu syndugrar veraldar. Og af því að við sjáum ekkert rangt vera við sumt verkslag okkar né að búið sé að færa staðinn sem ætlaður er til bænaiðkunar fyrir allar þjóðir yfir í annan og óskyldan farveg. Blinda, kæri vinur.

Svona er syndin og svona gætu menn líka afvegaleitt sínar eigin hugsanir, að varðstaðan um trúnna er daglegt viðfangsefni og ekkert minna heldur en það. Mjög mikilvægt að ígrunda þetta mál og skoða réttum augum. Allt til áréttingar sem við aftur og aftur finnum í orði Guðs vegna þess að orðið lætur sér annt um okkur eitt og sérhvert og gerir sitt til að enginn hafni ofan í eigin gryfju á sinni leið, en er samt nokkuð reglulega að gerast á meðal og getum við sjálf af okkar eigin trúargöngu bent á nokkur dæmi þarna, ef við vildum og eða lentum sjálf í.

Jóhannesarguðspjall 3. 7-10.

„Undrast eigi að ég segi við þig: Ykkur ber að fæðast að nýju. Vindurinn blæs þar sem hann vill og þú heyrir þyt hans. Samt veistu ekki hvaðan hann kemur né hvert hann fer. Svo er um þann sem af andanum er fæddur.“

Þá spurði Nikódemus: „Hvernig má þetta verða?“

Jesús svaraði honum: „Þú ert lærifaðir í Ísrael og veist þetta ekki?” - Verum fólkið sem þekkir með réttum hætti orð Guðs. Geti einn getur þú einnig. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

19. ágúst 2025.

Sanngjörn niðurstaða.

Lúkasarguðspjall 20. 1-8.

Eitt sinn var Jesús að kenna fólkinu í helgidóminum og flutti fagnaðarerindið. Þá gengu æðstu prestarnir og fræðimennirnir ásamt öldungunum til hans og sögðu: „Seg þú okkur, með hvaða valdi gerir þú þetta? Hver hefur gefið þér þetta vald?“

Hann svaraði þeim: „Ég vil og leggja spurningu fyrir ykkur. Segið mér: Hver fól Jóhannesi að skíra, var það Guð eða voru það menn?“

Þeir ráðguðust hver við annan um þetta og sögðu: „Ef við svörum: Það var Guð, spyr hann: Hví trúðuð þið honum þá ekki? Ef við svörum: Það voru menn, mun allt fólkið grýta okkur því að menn eru sannfærðir um að Jóhannes sé spámaður.“ Þeir kváðust því ekki vita hver fól honum það.

Jesús sagði við þá: „Ég segi ykkur þá ekki heldur hver fól mér að gera þetta.“

Eðlilegt er og einnig sanngjarnt að ef fólk sem spyr annað fólk spurninga, kannski áleitinna spurninga, og krefjist svara, sé sjálft spurt á móti og af þeim krafist svara áður en sá sem fyrst spurði fái svar. Slík „óundirbúin árás“ kemur mönnum oft í opna skjöldu og getur verið svona krókur á móti bragði aðilans sem menn töldu sig hafa allan rétt til að vinda sér að og bera á hann spurningu en er svarað með eigin spurningu sem er fullkomlega réttur hins að grípa til og krefjast svara áður en hann svarar sjálfur, og gefur um leið undir fótinn með að hann svari en þeir verði þá að svara honum fyrst. Viðbrögð mannanna benda til að heiðarleikinn hafi ekki alveg verið á hæsta stigi hjá valdsmönnunum og birtingarmyndin að þeir velja að ráðfæra sig hvor við annan um hvaða svar þeir skuli nota en finna ekkert nógu gott svar og segja því: „Við vitum það ekki.“ - Uppgjöf, minn kæri.

Greinilegt er að mótspurning Krists kemur þessari hersingu valdsmanna borgarinnar í opna skjöldu og eru þeir augljóslega ekki vanir slíkum móttökum manna út í bæ og frekar bugtunum og beygingum almennings fyrir sér, og að þeir voru ekki sjálfir með neinum hætti búnir undir neina „árás“ Jesúsar á sig. Birtingarmynd þess er er þeir snúa sér hvor að öðrum til skrafs og ráðagerðar og koma með svar merkt hreinni uppgjöf: „Við vitum það ekki.“ Og ekki bara það heldur fara þeir í ráðagerðir við sjálfa sig til að semja gilt svar að þeirra áliti en gefast upp við leitina og grípa til gamla og þreytta hálmstrásins: „Við vitum það ekki.“ - Og Kristur svarar þeim til baka eins og hann gerir og er sanngjörn niðurstaða í því ljósi, einkum, að telji einn sig hafa vald og rétt til að spyrja einstakling einhvers á götu úti hlýtur einstaklingurinn sem spurður er að mega grípa til sama ráðs og fá sjálfur svar en fær ekkert bitastætt svar og velur að leika sjálfur sama leik og þeir þarna gera í sínum kringumstæðum. Og svarar með þeim hætti sem hann gerir og er algerlega sanngjarnt og fullkomlega eðlileg niðurstaða af hans hálfu. Allir nefnilega hafa sinn rétt og hver sem er í slíkri aðstöðu getur gripið til andspurninga. Ritningarversið gæti því verið kennsla um akkúrat þetta efni og um leið réttlætismál einstaklingi til handa. Orð Guðs er einnig besta bókin um siðfræði og að kenna réttlætismál sem betrumbætir umhverfi mannsins, einstaklingsins, og gerir sanngjarnara og réttlátara. Þurfum við meira af þessu? Líklega, já.

Orð Guðs virkar víðar en margur maðurinn áttar sig á og að einstaklingurinn hefur alltaf sinn rétt, um til að mynda svar til manns á götu úti. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

14. ágúst 2025.

Syndinni venjast menn.

Merkilegt að lesa Nýja testamentið að því leyti til hvernig það tekur á mönnum með vissum hætti og sýnir hvernig syndin fær leikið hjarta manneskju sem ítrekað bendir og endurtekið vill benda á löst annarra manna en snertir ekki einum fingri á neinu hjá sér sjálfum sem strangt til tekið gerir það sama og viðkomandi bendir á í fari annarra en með kannski svolítið öðrum hætti en breytir ekki því að synd sé synd. Jesú kom til að benda auðvitað í himnaríki Guðs og einnig til að fá menn til að horfa af öllum eigin hégóma og til þess sem skiptir meira máli. Og þegar hér er komið sögu skal hann alltaf draga hring utan um vilja Guðs eins í lífi manneskja. Vilji Guðs er ekki afskiptasemi mín af orðum og verkum annarra manneskja né hvernig fólk gerir eitt og annað en við höfum vitaskuld heimild til að benda á hið rétta í málum, það er að segja berum við sjálf skynbragð á hvað sé rétt, sem þarf ekki að vera þó að við teljum að svo sé. Syndin, kæru vinir, er slóttug.

Kennslan hjá Kristi miðast alltaf við að einstaklingur læri vilja Guðs og að ganga Guðs veg með réttum hætti og að lifa þá þennan merkilega vilja Guðs. Öll kennsla Krists miðar við að við tökum við henni og lærum af henni og gerum fyrir okkar að eigin prívat lífi og er það sem Kristur ítrekað bendir á í ræðum sínum og samtölum við aðra menn. Sem sagt! Jesús vill með kennslu sinni og orðum draga úr þessum aðfinnslutón manna yfir einu og öðru sem aðrir eru að gera og fáum séð út um allt Nýja testamenti. Af hverju? Til að við, eitt og sérhvert, sjáum sjálf hversu rangur slíkur talsmáti er og hve erfitt getur reynst að koma við einhverjum leiðréttingum af þeirri vel þekktu ástæðu að manninum finnist allt hjá sér vera í flottu lagi en það er versta meinsemdin í ferlinu. Blekkingin ríður ekki við neinn einteyming.

Skoðum orðið:

Lúkasarguðspjall 15. 1-2.

“ Allir tollheimtumenn og bersyndugir komu til Jesú að hlýða á hann en farísear og fræðimenn ömuðust við því og sögðu: „Þessi maður tekur að sér syndara og samneytir þeim.“

En Jesús sagði þeim þessa dæmisögu:”

Eftir þessi upphafsorð fimmtánda kafla Lúkasarguðspjalls kemur Kristur með afskaplega áhugaverða kennslu um það sem við hér ofar erum að tala um og fjallar um að gera það sem þarf, er þess þarf, og undirstrikar raunverulega til hvers hann er kominn: Að sækja hið týnda og færa Föðurnum.

En hvað á hann við „Týnt Guði?” - Hvað nema: „Fjarlægt Guði.” Kristur er hér til að sækja fólk sem er fjarlægt Guði af völdum syndarinnar vegna sinnar eigin röngu afstöðu til Guðsmálanna og mætir fyrir vikið ítrekaðri blindu fólks. Af því völdum syndar sem heftir fólk frá að sjá raunverulegan tilgang Krists og um leið bendir á þann gríðarlega háska syndarinnar sem við lítum á léttvægt vegna þess hversu rosalega við erum orðin samdauna henni. Sumu óþef venjumst við og tökum ekki lengur eftir en er eins og hann var. Samanber fúkkalykt um borð í trébátum og kannski öllum bátum en mannskapurinn venst fljótlega og veitir ekki lengur athygli en er áfram til staðar. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

11. ágúst 2025.

Guðsorð. 

2Jóh 1–13.

"Öldungurinn heilsar hinni útvöldu frú og börnum hennar sem ég elska sannarlega. Og ekki ég einn heldur einnig allir sem þekkja sannleikann. Við gerum það sakir sannleikans sem í okkur er og mun vera hjá okkur til eilífðar. Náð, miskunn og friður frá Guði föður og frá Jesú Kristi, syni föðurins, mun vera með okkur í sannleika og kærleika.

Það hefur glatt mig mjög að ég hef fundið nokkur barna þinna sem lifa í sannleikanum eins og faðirinn bauð okkur. Og nú bið ég þig, frú mín góð, og er þá ekki að skrifa þér nýtt boðorð, heldur það er við höfðum frá upphafi: Við skulum elska hvert annað. Kærleikurinn felst í að við lifum eftir boðorðum hans. Þetta er boðorðið, eins og þið heyrðuð það frá upphafi til þess að þið skylduð breyta samkvæmt því.

Því að margir afvegaleiðendur eru farnir út í heiminn sem ekki játa að Jesús sé Kristur, kominn sem maður. Þetta er afvegaleiðandinn og andkristurinn. Hafið gætur á sjálfum ykkur að þið missið ekki það sem við höfum áunnið heldur megið fá full laun. Sérhver sem fer sínu fram og er ekki staðfastur í kenningu Krists á ekki Guð. Hinn sem er staðfastur í kenningunni á bæði föðurinn og soninn. Ef einhver kemur til ykkar og boðar aðra kenningu, þá takið hann ekki á heimili ykkar og bjóðið hann ekki velkominn. Því að sá sem býður hann velkominn tekur þátt í hans vondu verkum.

Þótt ég hafi margt að rita ykkur vildi ég ekki gera það með pappír og bleki heldur vona að koma til ykkar og sjá ykkur og tala við ykkur til þess að gleði okkar verði fullkomin. Börn systur þinnar, hinnar útvöldu, biðja að heilsa þér."

8. ágúst 2025.

Trúin fái að rófestast.

Að skilja Jesús krefur af okkur visku sem trúin ein gefur. Trúin opinberar fyrir hjarta manns raunverulegan Jesús. Hver sem trúir veit hver Jesús er, hvernig hann starfar og hvað hann gerir. Ekkert sérlega flókið með þá þekkingu haldbæra að Kristur sé alltaf, alls staðar.

Sem sagt, þá er Kristur leyndardómur sem trúnni er gefið að skilja. Það er trúin sem aðgreinir sig frá öllu því sem menn heimsins geta séð og eru færir um. Orð Guðs er trúnni ætlað og einkum Nýja testamentið sem fjallar ítarlega um þetta mikilvæga atriði en ekki svo mikið Gamla testamentið. Nema þá sem vísun í það sem koma á. Svo mikilvægt.

Rétt er það að Jesú fæddist á tíma Gamla testamentisins og kunngerir náðarárið sem fram undan er og gerðist í lok Gamla textamentisins. Nýja testamentið og gjöf heilags anda sem útskýrir til að mynda fyrir fólki hvað trú sé kom allt eftir upprisu Jesús sem Nýja testamentið varpar ljósi á einkum verk og getu Krists fyrir mátt trúar. Já, minnar trúar. Segir enda Jesú sjálfur að þið, það er ég og þú, sem sagt lærisveinar Jesús, munum gera meiri verk en hann sjálfur gerir, og vísar um leið til framtíðarinnar er trúin er orðin rótföst og hefur náð að dreifa sér út um allan heim eins og hún er í dag.

Hvarvetna sem trú er starfandi í hjörtum manneskja má vænta kraftaverka sem ómögulegt er að gerist nema fyrir hendur þessara manna og kvenna af þá trú sinni. Af þessu sjáum við hvernig trú og verk trúar á Jesús sker sig frá frá öllum verkum heimsins og alls staðar þar sem trúin er starfandi. Er svo enn og við nemum vitnisburðinn. Drottinn! Gef okkur augu sem sjá.

Skoðum orðið:

Lúkasarguðspjall. 9. 18–20.

“ Eitt sinn er Jesús var einn á bæn og lærisveinarnir hjá honum spurði hann þá: „Hvern segir fólkið mig vera?“

Þeir svöruðu: „Jóhannes skírara, aðrir Elía og aðrir að einn hinna fornu spámanna sé risinn upp.“

Og Jesús sagði við þá: „En þið, hvern segið þið mig vera?“

Pétur svaraði: „Krist Guðs.“ Svar Péturs er afskaplega skýrt og er um leið bein opinberun til hans frá himninum. Munum hvernig orðið virkar og hvaðan öll opinberun trúarinnar er komin og að eftir nákvæmlega þessu svari sem Pétur gaf honum leitar Kristur eftir með spurningu sinni. „En þið, hvern segið þið mig vera?“ Þarna var hann svolítið klókur og vill fá það alveg á hreint að þeir einnig séu ekki að rugla með það hver hann sé úti á meðal fólksins og staðfestir að sumt hjá okkur sé kvitt og klárt. En er það svo? Því miður, ekki alltaf og er einn vandinn.

Svo er það spurning hvernig við í dag viljum svara spurningunni sem Pétur fékk. Hér kemur orðið okkur sjálfum til hjálpar. Okkur gæti nefnilega vafist tunga um tönn svo við notum það. Orðið eitt og sér er öflugt og hjálparinn okkar. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

6. ágúst 2025.

Jesús er númer eitt.

Eftir að Jesús hóf verk sitt að kynna fyrir fólki að hann væri sá sem koma skal og að Guð hafði sent sig til að leysa menn úr bindingu hafta af völdum syndar og byrðinni sem hún leggur á allt fólk og Drottinn staðfestir í orðunum að allir hafi syndgað og skort Guðs dýrð. Fólk, manneskja, þarf náð og miskunn lifandi upprisins Jesús til að losna undan byrði og höftum syndarinnar sem beygir hér allt og skekkir og linnir ekki látum við sitt verk en Kristur hrindir þessu öllu um koll og gerir hvar sem hann sjálfur vill. Og maðurinn getur aftur rétt úr sér og séð raunverulegt ljósið sem Kristur er. Og verður maðurinn þessu auðvitað ósegjanlega þakklátur fyrir að eignast og viðurkennir að sé lífið sem hann alltaf var fæddur til að lifa og vera undir til eilífðar, og ekkert minna heldur en til eilífðar sem og undirstrikar það sem margir vita að býr allt í Jesús sem sjálfur reis upp frá dauðum.

Að sjá ekki Krist sem þetta er þessi blinda sem fólk er haldið og er vanþekkingunni viljandi haldið þarna og þá af þessu illa afli sem leiðist, stýrist og stjórnast af afli sem heitir satan. Og trúið því að satan er enn hér á meðal okkar og fer sem fyrr mikinn og er keyrður áfram af afli sem heitir „heift og illska“ - og framber endalausar lygar. Af lyginni og illskunni þiggur hann sinn kraft og hver manneskja sem fer þá leið er ekki hamingjusamasta manneskja í heimi og gengur um með grímu sem birtir öðru fólki allt aðra mynd en hina raunverulegu. Lygin er andstyggð sem svo margt annað leiðist inn af sem við viljum ekki en burðumst þó með og ráðum ekkert við og væri löng talning að telja það allt upp.

Heimurinn hefur allt - nema eitt. Sannleikann sem allur býr í Kristi og Kristur því með aðra veröld sín megin en fólk sem þekkir bara verk heimsins lifir við verkin heimsins. Mikill munur er á þessu og menn fara að skilja betur hvað átt sé við þegar talað er um ljós og myrkur og að skilja betur að verk syndarinnar bindur og festir í fjötra syndar og að syndin að endingu eyðir sérhverri manneskju öndvert við frelsið sem Kristur gefur sem leysir fjötra. Vita skulum við að að öll lygi bindur fólk í fjötra. Kristur er þetta hvíta sem birtist sé spjaldinu snúið.

Við sjáum að hugsunin sem Kristur opinberar með verkum sínum og orðum er rosalega byltingarkennd og engu annarri lík og engu þar saman við hana að jafna sem hingað til hefur verið opinberuð og borist mönnum til eyrna og þeir jafnvel enn sem komið er tekið sem hinn eina sannleika sem hann er, ekki heldur orð Jesú og verk Jesú, ein á meðal okkar mannanna. Hann, það er Jesús, og eftir að hafa hafið starf sitt og hrinti um koll og í raun og veru ónýtti svo margt sem komið var á og gerði sem einskis verð verk. Allt með boðun sinni og sannleika um Guð, um mann sem lítur Guði og mann sem þverskallast við boðum Guðs og fer sinn eigin veg með útkomu sem við sjáum í dag um efasemdir fólks um jafnvel kyn sitt og þann allan banvæna málflutning. Sem sagt að þá megi ekkert lengur vera á hreinu.

Mattíasarguðspjall 16. 25–28.

„Þetta hef ég sagt yður í líkingum. Sú stund kemur að ég tala ekki framar við yður í líkingum heldur mun ég berum orðum segja yður frá föðurnum. Á þeim degi munuð þér biðja í mínu nafni. Ég segi yður ekki að ég muni biðja föðurinn fyrir yður því sjálfur elskar faðirinn yður þar eð þér hafið elskað mig og trúað að ég sé frá Guði kominn. Ég er kominn í heiminn frá föðurnum. Ég yfirgef heiminn aftur og fer til föðurins.“ - Kæru vinir! Við þurfum aðeins einn og bara Jesús. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

1. ágúst 2025.

Viðbrögð manna eru ekki fyrir fram guðleg.

Fólk sem les orð Guðs með augum trúarinnar sér fljótt aðskilnaðinn sem er á milli heims og trúar á Krist og að útilokað er fyrir fólk að meðtaka eitt né neitt í formi sannleikans sem tengist trú á Krist nema fyrst að fá þessa gjöf að ofan. Þegar talað er um „að ofan“ - er alltaf átt við eitthvað sem Drottinn sjálfur lætur manninum í té en ekki þessi svokallaði heimur og hold. Er enda heimurinn fullur af ósannindum sem hann elur á eins lengi og sætt er og þangað til hann í raun er neyddur til að sleppa ránsfengnum yfir til eigandans og gerist með orði sannleika og trúar sem kviknar í hjörtum fólks sem eftir það gengur veg trúar en ekki vantrúar og svarthvít mynd opinberast trúuðu hjarta en er áfram bara biksvört í fólki sem ekki trúir. Þessa mynd sjáum við víða í Guðspjöllunum og einnig í bréfunum sem postularnir rita er þeir fóru veginn sem Kristur lagði og skyldu orðið hvað trú væri og að hún sé lífið sjálft og búi ekki nema í hjörtum sem meðtaka hvað trú sé og að Kristur gefi þessa trú og engin nema hann einn.

Sem sagt! Í heiminum viðgengst blekking hvert sem litið er sem fólk, með engar varnir uppi, gín við og áfram undir byrðum ósanninda sem það að endingu kiknar undan og er allur þessi krankleiki fólks. Þarna skulum við ekki gleyma áhyggjunum sem fjöldi fólks ber. Allt afleiðingar syndugs lífernis sem maðurinn er ekki fæddur til að bera.

Skoðum orð í Lúkasarguðspjalli og veltum stundarkornum fyrir okkur part fjórða kafla:

Lúkasarguðspjall 4. 23-29.

“ En Jesús sagði við fólkið: „Eflaust munuð þér minna mig á orðtakið: Læknir, lækna sjálfan þig! Vér höfum heyrt um allt sem gerst hefur í Kapernaúm. Ger nú hið sama hér í ættborg þinni.“ Enn sagði Jesús: „Sannlega segi ég yður, engum spámanni er vel tekið í landi sínu. En satt segi ég yður að margar voru ekkjur í Ísrael á dögum Elía þegar himinninn var luktur í þrjú ár og sex mánuði og mikið hungur í öllu landinu og þó var Elía engra þeirra sendur heldur aðeins til ekkju í Sarepta í Sídonlandi. Og margir voru líkþráir í Ísrael á dögum Elísa spámanns og enginn þeirra var hreinsaður heldur aðeins Naaman Sýrlendingur.“

Allir í samkunduhúsinu fylltust reiði er þeir heyrðu þetta, spruttu upp, hröktu hann út úr borginni og fóru með hann fram á brún fjalls þess sem borg þeirra var reist á, til þess að hrinda honum þar ofan. En hann gekk gegnum miðja mannþröngina og fór leiðar sinnar.”

Við sjáum hjá nákvæmlega sama fólki sem heyrði og gerði í einlægni og í alvöru og örskömmu síðar þetta fólk umbreytast í algera andhverfu fyrri hegðunar og beinlínis verða lífshættulega reitt fólk á aðeins sekúndubroti og gegn nákvæmlega sama einstaklingi sem þá svo mjög svo heillaðist af og heiðraði en viðvarandi synd hjartans gerbreytti og opinberaði hvar þar raunverulega býr og birtir okkur þennan algera aðskilnað sem verður með fyllingu heilags anda. Engin í þessum sal er verri annarri manneskju og ekkert verið neitt að fjalla um það og aðeins bent á að sumt er ekki hægt nema með hjálp trúar sem Kristur kom með.

Allt af syndugu eðli sem í hjarta manneskju býr og Kristur fjarlægir til að himnesk birta leiki um hjörtun. Og slík opinberun fólks breytir ekki með þeim hætti að vilja hrinda saklausum manni fram af hárri fjallsbrún. Lesningin birtir okkur andstæður. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

26. júlí 2025.

Allt skal virka rétt.

Langvarandi ástand þar sem er stöðug ólga af einhverri sort og inn á milli upphlaup, hróp og köll manna og kvenna og alls konar svoleiðis ástand fer með tímanum að þreyta fólk og margt af því á þá ósk heitasta að þessu fari nú að ljúka og það aftur að upplifa friðsemd í kringum sig og er vel þekkt staða í mannheimum og auðvelt að koma sjálfur auga á með því einfaldlega að skoða og kíkja á aðstæður og kringumstæður.

Í eðli fólks er að vilja vera í friði með sig sjálft og sitt hafurtask en getur svo oft ekki vegna syndarinnar í heiminum sem beyglar allt sem beint skal vera og herðir hjarta einstaklings og gerir jafnvel tilbúinn að grípa til og eða samþykkja örþrifaráð sem felst kannski í að beita einstaklingi, segjum það, fanntataki af einhverri tegund til að friðurinn sem eftir er sóst komi aftur í hendi. Þetta er vel þekkt á meðal okkar og gerist með reglulegu millibili vegna þess að alltaf annað veifið skal einhverskonar hringrás hefjast sem veldur ógleði, sumpart glundroða og þess háttar ástandi sem engum er neitt sérlega ljúft að komi upp en gerist virðist vera sjálfvirkt og með reglulegu millibili þar sem allt einhvern veginn fer á annan endann sem og allur þessi gríðarlegi aðgangur manna að öllum og engum upplýsingum veldur og bætir nú ekki ástandið sé þetta viðvarandi augum manna langan daginn.

Skoðum orðið sem greinir frá einu svona atriði sem koma upp og gerast með nokkuð reglulegu millibili:

Markúsarguðspjall 15. 6-15.

“ En á hátíðinni var Pílatus vanur að gefa þeim lausan einn bandingja, þann er þeir báðu um. Maður að nafni Barabbas var þá í böndum ásamt upphlaupsmönnum. Höfðu þeir framið manndráp í upphlaupinu. Nú kom mannfjöldinn og tók að biðja að Pílatus veitti þeim hið sama og hann væri vanur. Pílatus svaraði þeim: „Viljið þið að ég gefi ykkur lausan konung Gyðinga?“ Hann vissi að æðstu prestarnir höfðu fyrir öfundar sakir framselt hann. En æðstu prestarnir æstu múginn til að heimta að hann gæfi þeim heldur Barabbas lausan. Pílatus tók enn til máls og sagði við þá: „Hvað á ég þá að gera við þann sem þið kallið konung Gyðinga?“

En þeir æptu á móti: „Krossfestu hann!“

Pílatus spurði: „Hvað illt hefur hann þá gert?“

En þeir æptu því meir: „Krossfestu hann!“

En með því að Pílatus vildi gera fólkinu til hæfis gaf hann því Barabbas lausan. Hann lét húðstrýkja Jesú og framseldi hann til krossfestingar.”

Við sjáum að engu einasta tauti er komið við mannskapinn fyrir utan og að hrópin magnast um krossfestinguna. Sem sagt: „Við nennum þessu ekki lengur.“ Af hverju? Hvað rangt aðhafðist Jesús? Ekkert svar. Engin rök. Engin alvöru ábending neins staðar frá um sakargift og bara aftur endurtekið: „Krossfestu hann.“ Uppgjöf í liðinu.

Þetta gerist enn í dag og er mörgum enn í fersku minni meðferðina í dómskerfinu sem svokallaðir valdendur bankahrunsins 2008 fengu og voru dæmdir fyrir og lokaðir á bak við lás og slá í nokkur ár hver, til að mest róa liðið niður. Færri bentu á sökudólginn sem var að kerfið sem átti að halda utan um málið brast og virkaði ekki rétt er á þurfti að halda og hundshræið því grafið þar. Einfaldar lausnir, maður. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

23. júlí 2025.

Vonin fór aldrei.

Þegar maður stúderar Biblíuna sér maður hver er eigandi að þessu öllu saman að það er Guð almáttugur og við, maðurinn, bara gestir og raunverulegir aðkomumenn hér á jörð þann tíma sem við dveljum á þessari jörð, sem, eins og menn vita, er frekar skammur. Drottinn hefur margoft sent hingað menn frá sér til að hann fái til baka eign sína en ekki tekist vegna manna og þessarar glæpatilhneigingar þeirra til að hrifsa bara til sín það sem maðurinn á ekki og gera að sínu en er strangt til tekið annarra eign og gerist með óvini sem kom í skjóli nætur og reif frá manneskjunni trúna og huldi manninum því sýn til trúarinnar á Jesú, son Guðs og tekst með þessu að reisa upp vegg milli sannleikans og lyginnar. Og er staðan enn með þessum hætti í veröldinni sem gerir að verkum að menn ítrekað falla í sömu gryfju í afstöðu og verkum og hafa uppi svipaðan þanka hver með sér eins og verið hefur. Engin breyting er sjáanleg og áfram höggvið í sama knérunn. Heimskulegt vitaskuld en sannleikurinn er sannleikur og svona er þetta.

Það er þetta Jesúleysi manna, megi svo segja, sem er vandinn sem við er að eiga og þetta almenna trúleysi í kjölfarið er aflið sem hindrar manninn í að sjá það sem réttara er í málum. Og af hverju? Menn eru fyrir margt löngu hættir að leita sannleikans og hafa því lengi búið sér til sinn eigin að fara eftir. Mannverk eru því hvert sem litið er og fá af þeim sérlega góð.

Góða fréttin hér er að þrátt fyrir þvergirðingana mig og þig að þá hefur eigandinn sjálfur, Guð, aldrei sleppt hendi sinni af þessari eign sinni á jörðinni sem hann sjálfur hannaði og gerði frá grunni og skilaði af sér sem fullkomnu verki og heldur enn. Það er þetta merkilega og áhugaverða við málið sem við sum segjum um: „Hallleluja!“ - og: „Guð sér ekki eftir neinu verka sinna“, og segjum þá sannleikann. Þetta er Guð minn. Ekki hik og endalaus efi, sem er sumra guð.

Skoðum orðið og um leið hver er réttmætur eigandi þjóðanna:

Markúsarguðspjall 12. 1-11.

“ Þá tók Jesús að segja þeim dæmisögu: „Maður plantaði víngarð. Hann hlóð garð um hann, gróf fyrir vínþröng og reisti turn, seldi hann síðan vínyrkjum á leigu og fór úr landi. Á settum tíma sendi hann þjón til vínyrkjanna að fá hjá þeim hlut af ávexti víngarðsins. En þeir tóku hann og börðu og sendu burt tómhentan. Aftur sendi hann til þeirra annan þjón. Hann lömdu þeir í höfuðið og svívirtu. Enn sendi hann annan og hann drápu þeir og marga fleiri, ýmist börðu þeir eða drápu. Einn átti hann eftir enn, elskaðan son. Hann sendi hann síðastan til þeirra og sagði: Þeir munu virða son minn. En vínyrkjar þessir sögðu sín á milli: Þetta er erfinginn. Förum og drepum hann, þá fáum við arfinn. Og þeir tóku hann, drápu og köstuðu honum út fyrir víngarðinn.

Hvað mun nú eigandi víngarðsins gera? Hann mun koma, tortíma vínyrkjunum og fá öðrum víngarðinn. Hafið þið eigi lesið þessa ritningu:

Steinninn sem smiðirnir höfnuðu er orðinn að hyrningarsteini. Þetta er verk Drottins og undursamlegt í augum vorum.“ - Jesús hefur ekkert af verki Guðs gefið frá sér.

Fyrir trúuðum er Jesú hyrningarsteinn sem allt manns líf byggir orðið á. Þetta eru bestu býttin sem ég allavega skipti ekki út fyrir nokkurn pening! Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

 

21. júlí 2025.

Hvar eru merkin og táknin til að minna okkur á allt það sem okkur væri hollt að muna og gera og betra væri að hafa fyrir augum sínum sem víðast og oftast og sjálfum okkur til daglegrar leiðsagnar og umbóta? Er eitthvað sem minnir okkur á þetta góða sem við viljum innleiða og tileinka okkur? Af hverju merkir samfélagið þetta ekki og hefur það sýnilegt sem oftast og víðast í sínu samfélagi? Það gerir það ekki vegna áhugans sem skortir. Og hvað lesum við á þessum grúa skilta sem blasa við augum okkar og sett þarna upp til vissrar leiðsagnar og upplýsinga og við horfum á allt í kringum okkur?

„Komdu og reynsluaktu, ákveðin bílategund er nefnd, og þú ert kominn inn í himnaríki.“ eða einhverju álíka bulli, afsakið orðalagið, sem hann skellti fram þó að allir viti að sé fjarri öllum sannleika. Er þetta enda auglýsing og menn sem hafa lengi gengið nokkuð langt með og eru í raun og veru án nokkurra takmarkana af þeirri ástæðu að öll guðleg viðmið og guðleg siðfræði fara hnignandi.

Sem sagt, að þá leyfir auglýsingahefðin sem nú um stundir er uppi og stíft notuð sett fram til að ginna augun og er um eitthvað sem bifreið bara alls ekki er. Bifreið er dauður hlutur sem gerir ekkert fyrir þig nema þú ræsir hana og gerir aðgerðirnar sem kemur þér af stað og getur því ekki verið neitt himnaríki og bara ágætis tæki sem menn eru að nota. Himnaríki er allt annar staður en einhver jeppi, svo sem glæsilegt tæki, sem á endanum fer á haugana, heldur staðurinn sem Jesú Kristur er á við hlið síns himneska Föður og þú kemst í fyllingu tímans til fyrir trú þína.

Hvar til að mynda er skiltið á leið þinni um borgar- og bæjarvegi þar sem þessi heilnumu orð ritningarinnar standa skrifuð flennisstórum stöfum sem lesa má úr töluverðri fjarlægð: „Því svo elskaði Guð heiminn að hann gaf einkason sinn…“ - og svo framvegis. Hvergi auðvitað því að svona skilti hafa hvergi verið sett upp og fengist ekki leyfi fyrir neinni slíkri birtingu og fjarlægt fljótt kæmi það upp í skjóli nætur, segjum það, og líklega talað um það sem óviðeigandi athæfi einhverra "pörupilta."

En hvað segir ekki Guð sjálfur:

“Heyr, Ísrael. Drottinn, Guð vor, Drottinn er einn. Þú skalt elska Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni og af öllum mætti þínum.

Þessi orð, sem ég boða þér í dag, skulu vera þér hugföst. Þú skalt brýna þau fyrir börnum þínum. Þú skalt hafa þau yfir þegar þú situr heima og þegar þú ert á faraldsfæti, þegar þú leggst til svefns og þegar þú ferð á fætur. Þú skalt binda þau sem tákn á hönd þína og hafa þau sem merki milli augna þinna. Þú skalt skrifa þau á dyrastafi húss þíns og borgarhlið þína.” út um allt skal Guðs orð vera til fyrst og fremst áminningar sínu fólki.

19. júlí 2025.

Trú á Krist. Við þurfum ekki meira.

Mikilvægt er öllu kristnu fólki að heyra raustu Drottins. Hann veit hvað hann syngur og hefur allan skilning. Merkilegt að orða þetta svona en er nú samt staðan. Við erum talsvert takmarkaðri manneskjur Kristi, með aðeins getu til að skilja sumt og sjáum einvörðungu það sem sjóndeildarhringurinn sýnir okkur. Jesús er ekki svoleiðis. Smám saman lærist þetta sem og að hlýða orðum Jesús og að skilja og skynja hvað orð hans merkja og hvers vegna Jesús segir þau.

Þegar Jesús valdi sína fyrstu lærisveina hefur hann örugglega verið með hlýðni í huga við sig í stað þess að standa kannski frammi fyrir því að lenda í stælum og þrætum við sitt fólk í hvert einasta skipti sem hann opnaði á sér munninn og biðja um eitthvert viðvik. Sumt fólk er svona að við sjáum í hendi okkar að Kristur veit talsvert meira mér. Munum! Hlýðni er mín eigin ákvörðun sem og að fara eftir orðum annarra. Það er hérna, á þessum stað, sem þetta gríðarlega mikilvæga atriði traust til annarra opinberast okkur. Og við gerum vilja hans sem bað okkur um handtak. Við skildum það ekki en gerðum þó.

Þetta tel ég að Drottinn hafi horft í þegar hann velur sína fyrstu tólf lærisveina til að fylgja sér og ástæðan fyrir að Jesús horfir ekki fyrst í hverrar stéttar manneskjan er, hver menntun manneskju er, heldur það hvernig hjartalag hún hefur. Já, og við munum að einn af hans fyrstu lærisveinum er tollheimtumaður að nafni Matteus, sem var þá tollheimtumaður. Vá.

Hefðum við valið slíka manneskju til að tilheyra okkar innsta hring? Held ekki. En þetta gerði Jesú vegna þess að sjá svolítið annað í hjarta þessa einstaklings en líklega flestir aðrir á þessum tíma og er ástæðan fyrir að hann vinnur sitt verk með þessum hætti og spyr einskis. Og getur maður víst endalaust þakkað það að svo sé og að maður tilheyri hans röðum í dag. Við þurfum á að halda manneskju sem spyr einskis og bara veit hvernig land liggur. Með viskuna að vopni velur hann fólk sem hann veit að gerir vilja Drottins. Þannig byggði hann grunninn. Allt þetta fólk, fyrstu lærisveinarnir, komast fljótt að raun um mikilvægi eigin trúar. En hverju treystum við og trúum? Oft engu og er mikið dagurinn í dag og næsta skrefið því aðildarumsókn að ESB og ekki neitt annað að sjá.

Skoðum orðið:

Markusarguðspjall 8. 3-9.

„Láti ég þá fara fastandi heim til sín örmagnast þeir á leiðinni en sumir þeirra eru langt að.“

Þá svöruðu lærisveinarnir: „Hvar er hægt að fá brauð til að metta þetta fólk hér í óbyggðum?“

Hann spurði þá: „Hve mörg brauð hafið þið?“

Þeir sögðu: „Sjö.“

Þá bauð Jesús fólkinu að setjast á jörðina, tók brauðin sjö, gerði þakkir og braut þau og gaf lærisveinum sínum að þeir bæru þau fram. En þeir báru þau fram fyrir fólkið. Þeir höfðu og fáeina smáfiska. Hann bað Guð að blessa þá og bauð að þeir skyldu einnig bornir fram. Menn neyttu og urðu mettir. Síðan tóku lærisveinarnir saman leifarnar, sjö körfur. En þar voru um fjögur þúsund manns. Síðan lét hann fólkið fara.” - Svona gera menn bara af hlýðni og af trú. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

16. júlí 2025.

Aukum flutninga á Íslandi með skipum.

Í landi eins og Íslandi sem er umflotið sjó allan hringinn ætti reglan að vera að sjóflutningarnir að mestu leyti sjái um vörudreifinguna í landinu og hlífa með þeirri aðferð viðkvæmu vegakerfinu, sem illa þolir alla þessa gríðarlegu þungaflutninga um sig, en vera þó áfram með fiskflutningana á þjóðvegunum eins og verið hefur áratugum saman vegna einkum fiskvinnslunar á til að mynda höfuðborgarsvæðinu sem oft kaupir fisk á fiskmörkuðum hér og hvar um landið og fær sendan til sín með að mestu þessum flutningabílum.

Sem sagt að óþarft væri að loka öllum leiðum þó að tekin verði upp sú stefna að senda lunga allra vöruflutninga í landinu um sjó veginn með skipunum sem með góðu skipulagi og tíðari ferðum til staða landsbyggðarinnar gerir að verkum að menn verða kannski ekki neitt sérstaklega mikið varir við þessar breytingar, hvað alltént vöruúrvalið í heimsversluninni varðar og skiptir vitaskuld nokkru máli.

Gott skipulag svona mála er lykillinn að því að svona lagað fái gengið upp miðað við allar kröfurnar nú til dags sem gerðar eru til allra og engra.

Þó að farið verði með málið aftur í það far að sjóflutningarnir taki við aftur er það ekki það sama og að horfið verði að öllu leyti til þeirra tíma að um einhvern tímabundinn vöruskort verði að ræða í heimaverslunum landsbyggðarinnar. Málið snýst vitaskuld um að menn mæti og skilji að verslunin þarf að geta staðið við þær kröfur sem hún leggur á sig sjálfa um gæði og örugga þjónustu sem felst vitaskuld í vöruúrvali sem verslunin hingað til hefur verið þekkt fyrir að eiga til. Líka sumpart á landsbyggðinni og líka gerir, séu allar aðflutningsleiðir til verslunar landsbyggðarinnar bara tryggar, öruggar og traustar og með helst engum töfum, nema töfum sem eru óhjákvæmilegar. Enn lúta flutningaskip á hafinu sama lögmáli og verið hefur, sem eru þessi vályndu veður sem koma og enginn ræður neitt við og allir menn verða að beygja sig fyrir og gera, hvort sem er með ólund eða brosandi andliti.

Þó að þessi leið verði valin þarf það ekkert að merkja neitt fyrir fram að tímabundinn vöruskortur komi upp í verslun landsbyggðarinnar, eins og eflaust oft hefur borið á, á tímum sjóflutninga og vegasamgöngunnar enn ekki komnar í það horf sem síðar varð og húsmæður sumra byggða farnar að horfa út um gluggann sem vísar út flóann eftir skipinu sem væntanlegt er og hvort það fari nú ekki að koma. Allt spurningin um í hvaða farvegi við viljum að skipulagið sé í.

Ég tel að þau skipafélög sem þegar eru til og eru nú í rekstri í þessu landi geti með litlum breytingum hjá sér tekið yfir þessa þjónustu og bætt þessu á sig með ekki kannski svo miklum kostnaði og sinnt vöruflutningum um landið eins og hér gilti áratugum saman um sjóleiðina sem íslensku skipafélögin sem voru hér í rekstri sáu nær eingöngu um, og var þar kannski fremst ágæt Skipaútgerð Ríkisins sem landsbyggðarmenn þekktu og líka væntu til sín.

Sjálfur tel ég nokkurn sparnað hljótast af flutningum um sjóveginn og að erfitt verði um vik komi ríkið ekki að máli með fjármagni frá sér, ef ekki að þá raunverulega sé sjálfhætt en sé nokkurn akk í að losa þjóðveginn við alla þessa þungaflutninga. Við höfum líka hafið. 

11. júlí 2022 (b)

Reynan betri reynsluleysinu.

Mikilvægi reynslu manna virðist stundum gleymast. Reynsla fólks byggir á vissri visku sem hindrar menn í að fara af stað með sum verk nema fyrst að miklu betur ígrunduðu ráði því sumt sem menn gera er til reynsla fyrir og getur sagt mönnum að gæti valdið sundrungu, oft misskilningi. Þið vitið. Tilfinningahiti.

Í dag erum við auðvitað með starfandi stjórnmálaflokka í ýmist ríkisstjórn eða í stjórnarandstöðu, sem allir svo sem vilja og meina vel, en nú um stundir er ekki mikil reynsla í forystusætunum að minnsta kosti tveggja flokka í leiðandi ríkisstjórn og eru það Samfylkingin og Flokkur fólksins og einum flokki í stjórnarandstöðu, Sjálfstæðisflokknum, þar sem reynsla formanns í þessu embætti er ekki mikil og líklegt að fyrrum formaður Sjálfstæðisflokksins, og einnig eldri formenn sama flokks einnig, hefðu hugsað málið með svolítið öðrum hætti en gert var í þetta skipti og að minnsta kosti tvisvar, og kannski þrisvar, hugsað sig um áður en lagt var á þennan milljóna milljóna bratta.

Sjávarútvegsmál hafa oft verið ágreiningsefni og auðvelt að fara með umræðuna út í einhvers konar farsa sem bendir á lokanir fiskverkunarfyrirtækja, sölu fiskiskipa í þessum byggðum og brottflutt fólk í þessum bæjum landsbyggðarinnar. Þetta eru þekktar afleiðingar svona umræðu og ekkert nýtt verið að segja hér. Deilan nú snýr að upphæðinni og hvort upphæðin skuli vera hærri eða lægri og eru nú öll ósköpin. Mögulega hætta einhver sjávarútvegsfyrirtæki eins og alltaf er þegar svona breytingar eru gerðar. Auðvitað slæmt þar sem fyrirtækjum lokar á litlum stöðum en erfitt við að eiga því eigendur eru sjálfir sínir eigin herrar og fara og gera hvaðeina sem þeir sjálfir vilja við sína eign og telja sig þurfa. Og ekki orð um það meir.

Stjórnvöldum ber skylda til að setja utan um starfsemi í landinu skynsamlegan ramma og sé upphæðin of há nú eða of lág þá bara kemur það í ljós af reynslunni og Alþingi mun bregðast við og gera breytingar reynist lögin ekki á vetur setjandi og kannski um leið svolítið ósanngjörn aðferð. Samt er þetta mál ekkert flókið heldur einfalt og er svona farið að þegar landslög eru annars vegar.

Sjálfur var ég andvígur þessum breytingum en styð þær núna af þeirri ástæðu einni að allt stefnir í strand með það og er það versta sem skeður og má bara hreinlega ekki ske. Og stundum verða menn að beygja sig og slá sitt eigið stolt smávegis utan undir sem engan enn, að mér vitandi, hefur nú drepið. Stoppum einhvers staðar.

9. júlí 2025.

Trú virkar til góðs og vantrú til ills.

Orð Guðs er besta heimild sem völ er á um alla þessa bresti manna og hvað þeir einhvern veginn eru varnarlausir gegn illskunni sem veður um í heiminum og hefur verið og gengið með kynslóðum á öllum tímum og allt til dagsins í dag. Á alla illsku opnaðist við skilningstré góðs og ills. Þangað rekja allar þessar hamfarir af mannavöldum rætur sínar sem skekið hafa allt sem skekja má og eða færa til þar sem mál uppundir voru í lagi til að setja á þau ólag. Saga heimsins er svona. Hún er öll meira og minna skráð með þessum hætti. Allt vegna guðleysisins í heiminum sem við byggjum og fæddumst inn í.

Fæðing fólks má segja að sé upphafið að því að velja sjálfstæðu vali og er um leið þessi stórkostlega gjöf komin beint frá lifandi Guði. Hann á móti skuldbindur sig til að segja okkur sannleikann sem kemur af trúnni og orði Guðs sem við daglega lesum, veltum fyrir okkur og pælum sum okkar endalaust í en gerum ekki fyrr en eftir trú en ekki á undan henni. Á orðunum trú og vantrú er sem sagt gríðarlegur munur og er vegna þessa gríðarlega munar á trú sem virkar og starfar í mannheimum og vantrú sem virkar og starfar einnig á meðal okkar. Allt er þetta nú í hendi en með ólíkri niðurstöðu.

Vantrúin fram ber synd og jafnvel mærir suma synd öndvert við trúna á Krist sem kýs fremur að fordæma alla synd og koma gegn allri synd með fræðsluna eina að vopni en ekki hrópum, boðum og bönnum vegna þess helst að um bein boð og bönn er ekki svo mikið í orði Guðs sem strangt til orða tekið er mætt með þeim orðum að á allri óhlýðni við orð Guðs verði tekið og að óhlýðni muni draga dilk á eftir sér og gera öndvert við sjálfa hlýðnina og að hlýðni sem slíkri verði hampað og hún verðlaunuð. Af þá hverjum? Auðvitað Drottni Jesús. Svona er Guð, en nú hlóstu og hefur ekki mikla trú á svona orðum og jafnvel heiðrar fólkið sem stóð fyrir því á sínum tíma að varpa allri Biblíukennslu út úr grunnskólanum og með því mæra kynvillu og samþykkja að hún hafi og fái áfram sérmerktar götur og tröppur hvar í borg og bæ og hvar sem kynvillingi hugnast að merkja sér leiðina og nota sem sitt eigið tákn. Heitir „Réttindi þessa fólks.“ Öllu má svo sem nafn gefa og sjálfur sé ég bara ósköp venjulega manneskju sem eins og ég þarf að lúta boðum og bönnum yfirvalda og lagasetningarinnar og hegða sér vel hvar sem manneskja er stödd, gera til jafns við hverja aðra sem veit að nýtur engra réttinda fram yfir nokkra aðra manneskju, og er sátt við. Sjáum við ekki að við höfum sett sumt hér hjá okkur á haus? Þetta er ekki vilji Guðs. Trúið mér um þetta atriði:

Matteusarguðspjall 27. 23–26.

“ Pílatus spurði: „Hvað illt hefur hann þá gert?“

En þeir æptu því meir: „Krossfestu hann!“

Nú sér Pílatus að hann fær ekki að gert en ólætin aukast. Hann tók vatn, þvoði hendur sínar frammi fyrir fólkinu og mælti: „Sýkn er ég af blóði þessa réttláta manns! Svarið þið sjálf fyrir!“

Og allur lýðurinn sagði: „Komi blóð hans yfir okkur og yfir börn okkar!“

Þá gaf hann þeim Barabbas lausan en lét húðstrýkja Jesú og framseldi hann til krossfestingar.” Barabas þessi var glæpamaður og morðingi. Dæmigerð viðbrögð í föllnum heimi.

Fólkið fyrir utan bað um að morðingja væri sleppt en ekki saklausum manni. Pælið í þessu og hefur eitthvað breyst? Ég er ekki viss en veit að smám saman lærist fólki réttlæti Guðs orðs. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

7. júlí 2025.

Jesús lifir!

Matteusarguðspjall  25.  31-40.

“ Þegar Mannssonurinn kemur í dýrð sinni og allir englar með honum, þá mun hann sitja í dýrðarhásæti sínu. Allar þjóðir munu safnast frammi fyrir honum og hann mun skilja þær að eins og hirðir skilur sauði frá höfrum. Sauðunum skipar hann sér til hægri handar en höfrunum til vinstri. Og þá mun konungurinn segja við þá til hægri: Komið þér, sem faðir minn á og blessar, og takið við ríkinu sem yður var ætlað frá grundvöllun heims. Því hungraður var ég og þér gáfuð mér að eta, þyrstur var ég og þér gáfuð mér að drekka, gestur var ég og þér hýstuð mig, nakinn og þér klædduð mig, sjúkur og þér vitjuðuð mín, í fangelsi var ég og þér komuð til mín.

Þá munu þeir réttlátu segja: Drottinn, hvenær sáum vér þig hungraðan og gáfum þér að eta eða þyrstan og gáfum þér að drekka? Hvenær sáum vér þig gestkominn og hýstum þig, nakinn og klæddum þig? Og hvenær sáum vér þig sjúkan eða í fangelsi og komum til þín? Konungurinn mun þá svara þeim: Sannlega segi ég yður: Allt sem þér gerðuð einum minna minnstu bræðra, það hafið þér gert mér.”-

 

Þarna er komið að því tímabili sem kristnir menn væntu hvern dag lífs síns, þreyðu eftir og biðu og uppskera á stund réttlætis lifandi Guðs, sjálfa dýrð Drottins komna til sín sem þarna er boðuð, og þetta fólk hafi lært að halda í dauðahaldi og sleppa ekki fyrir nokkurn pening af þeirri einu ástæðu að hafa dag hvern allt sitt líf trúað á boðskap Jesú og reynt eftir megni að fylgja honum einum á hverjum degi og gert með hjálp trúarinnar og allt frá þeirri stund sem Drottinn miskunnaði sig yfir fólkið og gaf því dýrð sína með sér í lifanda lifi og er fólk sem fór vel með sína trú, vann með sína trú á hverjum nýjum degi sem það vaknaði inn í og þreyttist ekki við verkið sem hvert og eitt af því var kallað til að gera. Þetta fólk sýndi með verkum sínum að hafa verið trútt eigin köllun.

 

Sem sagt! Þetta fólk er fólkið sem alltaf elskaði Jesús, lagði á sig allt erfiði sem þurfti fyrir Jesús, og gerði þar með skyldu sína gagnvart Jesús og staðfestir um leið þessi orð Jesúsar:

 

Lúkasarguðspjall  17.  10.

“ Eins skuluð þér segja, þá er þér hafið gert allt sem yður var boðið: Ónýtir þjónar erum vér. Vér höfum gert það eitt sem oss bar að gera.“- 

Þetta er nú allt afrekið okkar mannanna, að við unnum einungis þau verk í lífinu sem okkur bar skylda til að sinna og gerðum í raun og veru ekkert umfram það, en þiggjum þó við endurkomu Jesú, ásamt öllum hans englaher, þvílík laun sem við aldrei áður höfum eignast og ritningarversið nefnir fyrir það eitt að hafa trúað orðum hans og gengið veginn hans og ekki gefist upp við nokkurn mótvind eða leiða mótstöðu og vorum því ekki í flokki með hálfvolga fólkinu sem Drottinn segir um að muni skyrpa út um munn sinn og er máski hinn hópurinn sem getið er um í Matteusarguðspjalli og í versunum 41-46 sem við getum ef við viljum sjálf lesið. Hvorum megin þils viljum við lenda? Ég vel Jesú og mun því fylgja honum eftir í dag. Þú gerir það sem þú vilt.   Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

4. júlí 2025.

Ef við þorum ekki?

Í kringum trú á Jesús og í kringum Jesús getað vaknað hreint óteljandi spurningar hjá fólki um alls konar sem honum tilheyrir. Og er svo enn þó að trúin hafi gengið með öllu mannkyni í yfir tvö þúsund ár og aldrei þagnað frá stofndegi kirkjunnar og er Loftstofan er þeir sem eftir voru þar fyllast allir heilögum anda og sjá verk lifandi Guðs alveg upp á nýtt. Þetta er kristna kirkjan. Hún fær því að upplifa Jesús sem raunverulegan frelsara með fullt leyfi lifandi Guðs til að segja frá afrekum hans í þágu alls mannkyns. Að eiga slík fyrirheit er ekkert neitt lítið sem fólki er gefið þó sagt sé við það að það þurfi, verði, að fylgja þessum fyrirmælum að ofan, fyrirmælum Jesús, átt við þau, til að ganga í réttum takti við sína kristnu trú. Og merkilegasta af öllu merkilegu er að allir sem trúa á frelsarann eina sanna vilja, vildu vera vel að sér í bókinni sem hann rétti að fólki. Allir sem trúa lesa því í sömu bók hvar sem er í heiminum sem er þetta yndislega orð, Guð, Biblían. Að vísu með misjöfnum árangri og aftur komum við að vilja hvers og eins einstaklings til að gera og viðhalda þessu verki sínu. Spyrjum okkur hvað við sjálf séum tilbúin að gera.

Maðurinn er frjálsborinn sem einstaklingur og er þetta með þeim hætti gefið af Guði. Á akkúrat þetta atriði er og hefur verið ráðist af erkióvini allrar sköpunar Guðs, satani, sem dag hvern planar með hvaða hætti hann geti hindrað og truflað lestur fólks í þessum degi í bók sem heitir Biblían. Hann veit, einstaklingstrúin veit þetta líka en gleymir stundum, munum hvernig þetta er og virkar, hefur frá þessum degi ráðist á og reynt að hindra eins og hann frekast hefur getað gert. Af hverju? Satan er fullur öfundar út í mig og þig sem eigum fullan aðgang að boðskap og vináttu Jesú sem hann sjálfur glataði þegar þessi alvarlega yfirsjón fannst hjá honum, eins og orðið greinir frá í Gamla testamentinu. Já, munum þetta og einnig að með sama hætti og satan munum við einnig falla. Og aftur komum við á mikilvægi orðsins sem trúin á Krist ein heldur utan um. Gætum eigin trúar.

Satan er faðir öfundarinnar og alls þess sem af öfund er fætt og hefur aðgang að mörgu í okkur gætum við okkar ekki. Allt á sinn eigin höfund og er merkileg hugsun. Þetta er af þeirri ástæðu að hvert og eitt okkar þurfum að læra sjálf til að eignast réttan skilning og að fatta um hvað eitt og annað sem við pælum í virkar og verkar, og þar fram eftir götunum. Allt meira og minna einstaklingslærdómur og rétt eins og að læra að lesa, skrifa og reikna sem hver einstaklingur tekur við og nemendur mislangan tíma að ná takti við, sem nú flestum tekst og verður fyrr vikið að þessu fluglæsa fólki, eins og sagt er, og hafnaði því aldrei á tossabekknum. Hóst. Eins og … Hmmm. Sleppum fullu nafni og kennitölu.

Áfram með hitt og skoðum næst orðið og spurningar orðsins:

Mattíasarguðspjall 22. 41–46.

“ Þegar farísearnir voru saman komnir spurði Jesús þá: „Hvað virðist ykkur um Krist? Hvers sonur er hann?“
Þeir svara: „Davíðs.“
Hann segir: „Hvernig getur þá Davíð, innblásinn andanum, kallað hann drottin? Hann segir:
Drottinn sagði við minn drottin: Set þig mér til hægri handar þangað til ég geri óvini þína að fótskör þinni. Fyrst Davíð kallar hann drottin, hvernig getur hann þá verið sonur hans? Enginn gat svarað Jesú einu orði og frá þeim degi þorði enginn að spyrja hann neins framar.” - Að þora ekki, eins og fram kemur, eru röng viðbrögð hjá fólkinu en samt sjá skák og mát stöðu. Hlýðum og hlustum á Jesús! Hann lifir! Amen.

 

 

 

28. júní 2025. (b)

Af hverju er ég í söfnuði lifandi Guðs? Eingöngu vegna þess að Jesús Kristur mætti mér, miskunnaði sig yfir mig, frelsaði mig og gerði mig að þessari trúuðu manneskju sem ég er í dag. og engin önnur ástæða fyrir veru minni þar.  Og þar hef ég eignast marga trausta vini.

En ég tilheyri ekki einum söfnuði vegna þess að þar heyri ég þá rosalegustu og flottustu ræðu sem fyrirfinnst í öllum heiminum, sem eru svo góðar, uppbyggilegar og frábærar að besta innistaðan væri að læra þær utanbókar, vegna þess hversu rosalega innhaldsríkar þær eru og alveg sérstaklega vegna þess að tiltekin manneskja talaði. Og við bættum við:

„Vá, vá, vá. Annað eins hefur ekki heyrst.“ - sem er ekkert annað en stærilæti og mannasetning, goggunaröð og heimskutal, og er vægt til orða tekið.

Þetta er ekki minn stíll vegna þess að vera ekki vilji Guðs með sitt fólk og heldur ekki mig og hefur maður lært lexíuna að hlýða Guði og gera vilja hans. Menn koma þessu ekkert við né heldur frábæri ræðumaðurinn sem skákar öllum öðrum ræðumönnum. En ég sem trúuð manneskja þarf samfélag annarra kristinna manna og kvenna. Samfélagið þjónar þessum tilgangi og ég vanið mig á að sækja það.

Guð er einn. Enginn maður er yfir hann hafinn. Hvert og eitt okkar erum þjónar hans og lútum vilja hans.

Með þetta hjá sér, með sér og í sér að þá losnar maður við einn og annan hégómann sem gerir hvort eð er ekkert nema trufla og hindra manneskju á sinni göngu með Jesú, sem er eina leiðin til ríkis Guðs á himnum.

Ég þarf ekki frábæra ræðumanninn til að kenna mér því sjálfur er ég, já ég, fyllt/ur heilögum anda sem segir mér allt sem Guð vill að ég viti um. Ekkert flókið sagt hér og gott að ígrunda og einnig öllu hinu sem við pælum í og veltum fyrir okkur. Látum því af öllum mannasetningum. Þurfi einn bæn, þarf annar hana líka? Hver sem er.

Trúargangan mín má ekki snúast um tiltekna persónu heldur skýran vilja Guðs. Söfnuðir sem fara ekki þessa leið í sínum trúarverkum munu allir hverfa af sjónarsviðinu en sumir þó halda fyrra nafni sínu, og Guði sé lof fyrir það. Breytingar sem verða eru allar Guði að skapi.

Skoðum orðið:

Hebreabréfið  10. 

“22 Göngum því fram fyrir Guð með einlægum hjörtum, í öruggu trúartrausti, með hjörtum sem hreinsuð hafa verið og eru laus við meðvitund um synd, og með líkömum sem laugaðir hafa verið í hreinu vatni. 23 Höldum fast við játningu vonar okkar án þess að hvika því að trúr er sá sem fyrirheitið hefur gefið. 24 Gefum gætur hvert að öðru og hvetjum hvert annað til kærleika og góðra verka. 25 Vanrækið ekki safnaðarsamkomur ykkar eins og sumra er siður heldur uppörvið hvert annað og það því fremur sem þið sjáið að dagurinn færist nær.  26 Því að ef við syndgum af ásettu ráði, eftir að hafa öðlast þekkingu á sannleikanum, þá er úr því enga fórn að fá fyrir syndirnar 27 heldur er það óttaleg bið eftir dómi og heitum eldi sem eyða mun andstæðingum Guðs. 28 Sá er að engu hefur lögmál Móse verður vægðarlaust líflátinn ef tveir eða þrír vottar bera. 29 Hve miklu þyngri hegning ætlið þið þá ekki að sá muni vera talinn verðskulda er fyrirlítur son Guðs og metur einskis blóðið, sem sáttmálinn var grundvallaður á, og smánar anda náðarinnar? 30 Við þekkjum þann er sagt hefur: „Mín er hefndin, ég mun endurgjalda.“ Og á öðrum stað: „Drottinn mun dæma lýð sinn.“ 31 Óttalegt er að falla í hendur lifanda Guðs.  Amen.”-

 

 

 

26. júní 2025.

Harðstjórinn segir. En hvað Guð?

Hvar skal stíga niður fæti í dag? Af mörgu er svo sem að taka en umræðuefnið samt eitthvert eitt að þessu sinni, eins og í öll hin skiptin. Annað gengur víst ekki upp er kemur að ritun texta. Og eitt skal það því vera.

Þetta, sem betur fer, er ekki alveg rétt og er líf manna og kvenna ekki alveg einsleitt heldur samanstendur af breiðri flóru og margbreytilegri hugsun og jafnmörgum manninum sem lifa skamma stund á jörðunni, sem þó rífa hvern dag kjaft og steyta hnefa hvor af öðrum og sumir til lifandi Guðs og telja hann þvælast fyrir SÍNUM VILJA og er merki til viðkomandi um að hann þekki ekki haus né sporð á hver vilji hins eina sanna Guðs sé.

Og hvað segir Guð mér að frambera öllu fólki og einkum sínu fólki: „Hið góða, fagra og fullkomna.“ - Guð er ekki harðstjóri eins og sum hver manneskja heldur almáttugur og algóður Guð sem elskar og þráir að leiðbeina fólki um réttan veg sannleikans:

„Hvað er sannleikur?“ - spyr nú einn og svo annar og segir við Jesús sem viðkomandi þó þekkir ekki persónulega en beinir þó, og strangt til tekið, spurningu til:

Jóhannesarguðspjall 8. 31-38.

Þá sagði Jesús við Gyðingana, sem tekið höfðu trú á hann: „Ef þér farið eftir því sem ég segi eruð þér sannir lærisveinar mínir og munuð þekkja sannleikann, og sannleikurinn mun gera yður frjálsa.“

Fólkið svaraði honum: „Við erum niðjar Abrahams og höfum aldrei verið nokkurs manns þrælar. Hvernig getur þú þá sagt: Þið munuð verða frjálsir?“

Jesús svaraði þeim: „Sannlega, sannlega segi ég yður: Hver sem drýgir synd er þræll syndarinnar. En þrællinn dvelst ekki um aldur á heimilinu, sonurinn dvelst þar um aldur og ævi. Ef sonurinn frelsar yður munuð þér sannarlega verða frjálsir. Ég veit að þér eruð niðjar Abrahams. Þó leitist þér við að lífláta mig því að orð mitt fær ekki rúm hjá yður. Ég tala það sem ég hef séð hjá föður mínum og þér gerið það sem þér hafið heyrt hjá föður yðar.“ -

Hér talar sannleikurinn. Fallinn heimur gín við mörgu og sækir í sannleika en finnur einn í dag, annan á morgun og þriðja daginn. Spurningar vakna: „Hvað næst?“

Jóhannesarguðspjall 6. 35- 37.

Jesús sagði þeim: „Ég er brauð lífsins. Þann mun ekki hungra sem til mín kemur og þann aldrei þyrsta sem á mig trúir. En ég hef sagt við yður: Þér hafið séð mig og trúið þó ekki. Allt sem faðirinn gefur mér mun koma til mín og þann sem til mín kemur mun ég alls eigi brott reka.” Einræðiherra heimsins hefur ekki orð lífsins sér til fræðslu heldur sín eigin gegnfúnu orð. Mikill munur er á orði lifandi Guðs og orðum harðstjóra, þeirra gjammara. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

24. júní 2025.
Að skilja er gjöf.

Forréttindi hins kristna er að geta skilið orð Guðs rétt. Að heyra er eitt, að skilja annað. Og allt fólk veit að allir menn geti heyrt allt sem til eyrnanna berst. Engin er þar undanskilin og allir menn jafnir hvað það varðar að heyra. Annað er að heyra og skilja. Útskýringin kemur með skilningnum og má hér sjá vissa mynd af leiðtoga. Og samfélag mannanna. Og hvað er kennslustofa annað en samfélag manna sem þangað eru komnir vissra erinda að auka ögn skilning sinn og þekkingu. Drottinn er djúpur. Óendanlega djúpur. Vandinn þarna er hversu margt er í gangi á þessum velli og menn svo oft út og suður í áherslum sínum. Og Drottinn svo sem hafður með en mönnum tekst eins og svo oft áður að einhvern veginn hylja hann að áherslur verða svo oft aðrar en sjálfur Jesús þó að allt kristið fólk viti og játi að það er Jesús sem fór á krossinn, dó þar og það er Jesús sem reis upp frá dauðum og sté upp til himna þar sem hann situr nú við hægri hönd föðurins og er kjarni alls kristilegs boðskapar og hverrar ræðu kristinna manna. Gleymum ekki einfaldleika boðskaparins og gætum okkar vandlega á að drekkja honum ekki í einhverju orðaskrúði til að opinbera einhverja eigin þekkingu. Til hvers væri það og hvað með hana?

Skoðum orðið:

Matteusarguðspjall 13. 3-8.

“ Jesús talaði margt til þess í dæmisögum.

Hann sagði: „Sáðmaður gekk út að sá og þá er hann sáði féll sumt hjá götunni og fuglar komu og átu það upp. Sumt féll í grýtta jörð þar sem var lítill jarðvegur og það rann skjótt upp því það hafði ekki djúpa jörð. Þegar sól hækkaði visnaði það og sökum þess að það hafði ekki rótfestu skrælnaði það. Sumt féll meðal þyrna og þyrnarnir uxu og kæfðu það. En sumt féll í góða jörð og bar ávöxt, sumt hundraðfaldan, sumt sextugfaldan og sumt þrítugfaldan.”

Í Guðspjallinu segir Kristur að sáðmaður hafi farið út að sá… og svo framvegis og talaði nokkrar setningar sem líklegt er að enginn sem á staðnum er botni upp né niður í hvað merki. Af hverju? Það er áhugavert að skoða því þarna kemur berlega fram að það er hann sjálfur sem er aðilinn sem kemur með útskýringuna til sinna manna og kvenna. Ekki ég. Og meira! Gefur fólkinu skilning á að eitt sé að heyra og annað að heyra og um leið skilja orðin sem töluð eru. Þetta vita allir menn, eins og ég eitt sinn heyrði af vorum manneksju fyrir margt löngu eftir eina messuna sem haldin var í bænum á þeim tíma, líklega vegna þess að vera ekki með opið á neinn skilning frá Guði er kemur að Guðs orði. Skilningurinn þarna er og verður áfram gjöf til einstaklings frá hæðum:

„Ekki skildi ég nú eitt orð af því sem blessaður presturinn minn sagði í dag.” Kannski hafði ágætur maðurinn enn engan rétt til að skilja alveg, eins og þeir sem heyrðu ritningarversin er þau voru töluð af munni Jesús og hans fólk fékk skömmu síðar útskýringuna frá Jesús sem útskýrir öll orð sín fyrir sínu fólki, sem er mikilvægt.

Þetta snýst ekki um ofurfærni mína til að skilja og útskýra orð Guðs heldur að þiggja gjöfina frá heilögum anda sem starfar í trúaðri manneskju og notar þá hana. Allt sem við gerum í Jesú nafni verður að fá að snúast um þetta nafn, Jesús. Hann lifir! Amen.

 

 

20. júní 2025.

Afleiðingin.

Afleiðing syndafallsins er mikil. Hún veldur ógæfu í röðum þeirra og gerir menn umkomulausa í hjarta sínu. Maður var og er skapaður til að lifa með Guði sínum alla ævidaga sína en sá allur möguleiki rifinn frá honum með blekkingum og fagurgala hins raunverulega óvinar mannsins alla tíð satans. Þar við byrjaði þetta allt og þar liggur grunnurinn að þessu umkomuleysi sem menn svo oft upplifa án þess að átta sig á hvaðan þetta er runnið. Sem reyndar er útilokað að menn fyrir eigin mátt geti komist að. Hula er á milli þessa og sannleikans, sem er þá handan við þessa hulu, sem þó er að öllu leyti raunveruleiki en hulin mönnum, sem segir okkur berum orðum að ýmislegt gerist og á sér stað og að til er ósýnileiki berum augum manna. Sem sagt! Til eru tveir veruleikar sem opnast á þegar trúin á Jesú er komin til skjalanna. Trúin eru því verðlaunin og aðgangurinn að sannleikanum sem afhjúpar allar þessar blekkingar satans sem gleypti heiminn og færði yfir á sitt band. Segir enda satan þessi orð er Jesús var freistað í eyðimörkinni. Skoðum þau:

Lúkasarguðspjall 4. 5-8.

„Þá fór hann með hann upp og sýndi honum á augabragði öll ríki veraldar. Og djöfullinn sagði við Jesú: „Þér mun ég gefa allt þetta veldi og dýrð þess því að mér er það í hendur fengið og ég get gefið það hverjum sem ég vil. Ef þú fellur fram og tilbiður mig skal það allt verða þitt.“

Jesús svaraði honum: „Ritað er:

Drottin, Guð þinn, skalt þú tilbiðja og þjóna honum einum.“ Haldið þið ekki að tilboðið hafi ekki verið honum freistandi? Alveg örugglega. Gat tilboðið ekki hafa vakið Jesús alls konar hugsanir um eitt og annað? Það er engin spurning. Öll jörðin undir, öll verðmæti hennar undir, sem eru gríðarleg og svo tröllvaxin að geta gert fjölda manneskja auðugar og vita ekki aura sinna tal og sumir segja að sé ríkasti maður veraldarinnar. En ekki hjá Jesú sem veit um dauðann, veit um hitt sem stendur öllu fólki til boða, veit um vistina sem bíður trúnni stað á himnum sem vantrúin kemst ekki til og getur heldur ekki með neinum einasta hætti farið en Kristur kom til að bjóða fólki og segist fara aftur til þess veruleika og við öll með honum sem trúum orði hans í þessu lífi og gerum allt til enda þessa lífs hér. Þetta sker úr.

Sjáum við ekki hér að til að ná upp í svona tal þarf ég trú og alveg helling af trú? Staðfestum við ekki eftir svona lesningu hversu mjög trúin er nauðsynleg? Bara engin spurning. Við gerum það.

Jesús talar um himnaríki þaðan sem hann kom og muni fara aftur til og við einnig sem trúum á þetta nafn, Jesús. Það er í þessu ljósi sem við getum ekki annað en gert verkin sem Jesús vann allt til enda og eftirlét okkur að viðhalda sem lifum daglega í trú á jörðinni. Allt er tilbúið. Hvaðeina fullgert og ekkert annað eftir nema að taka upp þráðinn þar sem Jesús sleppti honum og halda merki Krists áfram á lofti. Og hvað stendur svo á þessu merki, segjum Barmmerki?: „Ég lifi og þér munuð lifa.” Allt fullnað og staðfest með orðum Jesú um að það sé fullkomnað” og eru orð sem hann sagði áður en hann sjálfur gaf upp anda sinn og er punkturinn á eftir öllu hinu efninu og endanlegt svar til allra jarðarbúa og allt til dagsins í dag.

Nei, vinir. Það sem þarf er trú sem byggir á sannleika Jesú og fullvissunni um að Jesú sé sannleikur sem gengur ekki á grunn og er traustur grunnur. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

 

 

14. júní 2025.

Við þörfnumst handleiðslu Jesúsar.

Trú manna á upprisinn Jesús snýst um eitt: Breytt hugarfar sem vill bæði breyta lífsstíl manna og færa hugsanir frá hégómlegum hugsunum yfir í uppbyggjandi og gagnlegar hugsanir, sem gera töluvert meira gagn með tilburði til að bæta líf fólks meira en margt annað í veruleika okkar fær gert.

Allt í Kristi snýst um þetta að eignast endurnýjað hugarfar sem er alger andstæða við formið og kerfið sem við lifum undir og förum eftir og yfirfærum að lokum yfir í tóman vana. Það er samt ekki vaninn sjálfur sem er vonda aflið hér heldur meira afleiðingar vanans sem neitar að horfa til neins nema þess sem alltaf hefur verið. Lífið er meira en öll þessi vanalegu verk mín og pælingar. Svo miklu, miklu meira. Kristur talar á mörgum stöðum um þetta og til að mynda hér.

Matteusarguðspjall 7. 25-27.

“ Því segi ég yður: Verið ekki áhyggjufull um líf yðar, hvað þér eigið að eta eða drekka né heldur um líkama yðar, hverju þér eigið að klæðast. Er lífið ekki meira en fæðan og líkaminn meira en klæðin? Lítið til fugla himinsins. Hvorki sáu þeir né uppskera né safna í hlöður og faðir yðar himneskur fæðir þá. Eruð þér ekki miklu fremri þeim? Og hver yðar getur með áhyggjum aukið einni spönn við aldur sinn?” - Hve mörg okkar líta með mér á textann sem einn hinn magnaðasta? Ekki er gott að segja en líklega gera einhverjir það.

Það er hugsun manna sem þarf að taka breytingum til öll þessi hégómlega og oft líka gagnlausa víki sér til hliðar og hætti að hafa áhrif. „Og farið hefur fé betra,“ - segjum við kannski þegar þetta nýja blasir við vegna þess að hafa séð það sem er betra því sem var. Já séð. Það að sjá í þessum skilningi er að hafa meðtekið kennslu, ekki manns, heldur Drottins Jesús fyrir sitt líf. Og meira! Reynt á eigin skinni og sem staðfestir auðvitað og er viðurkenning á að Jesús sé sannorður.

Jesús með komu sinni ræðst að rótum vanda sem lengi hefur gilt hér og er auðvitað þetta algera guðleysi fólks sem og stafar af þessari gríðarlega röngu kennslu sem í grunninn byggir á mannasetningum, sérfræðingsálitinu, guði nútímans, með allri virðingu, en er ekki frá Guði sjálfum komið og verður því ýtt til hliðar í fyllingu tímans vegna þess að vera ekki frá Guði, eins og áður segir.

Satan er aflið sem afvegaleiðir þjóðirnar með sömu orðum og hann notaði á Adam og Evu í garðinum forðum: „Er það rétt að Guð hafi sagt…“ - Allt er þetta enn í gildi og sem fyrr afl til að afvegaleiða lönd og fá til að framkvæma eitt og annað sem framtíðin mun segja um „Algerlega glórulaust“ - og horfir til allrar þessarar mengunar og á þann gríðarlega vanda sem enginn veit hvernig skal leysa og hin sænskættaða Greta blessunin Tunberg hamast við að benda mönnum á en gerir ekki á réttum forsendum. Allt á sömu fjölina lagt og velferðin verið ein sú allra kostnaðarsamasta fyrir líf jarðarbúa. Horfum til sorpvandans. Hvað á að gera við allt þetta sorp og hvernig farga því? Engin svör og gripið til þess ráðs að fela vandann hjá fátækari ríkjum til að Vesturlönd sjái hann ekki lengur. Við þurfum Jesús. Hann lifir! Amen.

11. júní 2025.

Trúareldurinn viðhaldist.

Kristur er kominn. Við þekkjum hann sem Jesús og frelsara manns. Og ég segi: „Jesús er frelsari minn. Ég er maður.“ Kristur er hér til að frelsa fólk og veiklast ekki í verkinu að veita fólki öruggt skjól. Jesús er máttugur og er gefið gríðarlegt vald á himni og jörð og heldur verki sínu áfram frá degi til dags því að enn er tími til að starfa, sem hann gerir óhikað og markvisst sem fyrr. Mótstaða og hótanir hvers sem er hræða hann ekki. Maður sem veit gríðarlegt afl sitt og mikla getu í valdi trúar sinnar á Jesús Krist heldur ótrauður áfram. Hinn trúaði veit að hann sjálfur, allt annað trúað fólk einnig, er varið og verndað af honum og hvar sem það er statt í veröldinni alla tuttugu og fjórar stundir sólarhringsins og getur ótrautt haldið boðunarstarfi sínu áfram í þessu nafni Jesús og gert hindrunarlaust sem fyrr. Jesús segir sjálfur að akrarnir séu hvítir til uppskeru. Dagurinn í dag hentar prýðilega til boðunar orðsins og það sem hann hefur kallað einstaklinginn til að gera. En gerir maður það? er spurningin sem hver fyrir sig svarar og getur sagt við sig sjálfan að Jesús alltént standi sína plikt. Þetta heitir trúfesti og trúfesti við sig vill Jesús gefa öllu fólki en neyðir engan til neins. Það er kærleikurinn sem Jesús á til í miklum mæli og deilir yfir til okkar hvernig hann virkar. Kærleikur Jesú er án skilyrða og virkar í hverjum nýjum degi sem við fengum að vakna inn í og virkar eins og honum er ætlað að gera. Skilyrtur kærleikur er til en er ekki boðinn af Jesús heldur holdi manneskju. Í kærleika fáum við kennslu um í orðinu. Skoðum orðið:

Jóhannesarguðspjall 10. 27-30.

“ Mínir sauðir heyra raust mína og ég þekki þá og þeir fylgja mér. Ég gef þeim eilíft líf og þeir skulu aldrei að eilífu glatast og enginn skal slíta þá úr hendi minni.“ - Þurfum við meira? Já. Trú sem starfar í ljósinu og heldur utan um þessi orð Jesú. Sumt verðum við að vita.

Orðin í orðinu: „Trúin er nauðsynleg“ - eru rosalega innihaldsrík orð sem geta sagt okkur svo margt um okkur sjálf sem margt má læra af, ef menn vilja. Alltaf munu spjótin beinast að okkur sjálfum er kemur að göngunni með Jesú. Orðin ”Trúin er nauðsynleg” - eru töluð inn í hér og nú kringumstæður hverrar manneskju sem við öll erum alltaf inn og getum heldur ekkert annað en verið þar. Ekki satt eða er þetta kannski einnig rangt? Kringumstæðurnar eru alltaf til staðar eins og verið hefur frá öndverðu og eru orð talað inn í vissar kringumstæður sem vissulega voru þá uppi og orðin sögð af heilum hug og í sannri trú. Enginn efast neitt um þetta atriði. Það er. Í sínu andartaki. Það sem menn, ég og þú, alltaf við, ekki er að spyrja vitum aðstæður andartaks en hvorki hvar við lendum né hvernig við breytum í framtíðinni. Og vegna þess að svona er í stakkinn búið þurfum við haldgóða þekkingu og haldgóða kennslu upp úr orði Guðs.

Matteusarguðspjall 3, 11.

“11 Ég skíri ykkur með vatni til þess að þið takið sinnaskiptum en sá sem kemur eftir mig er mér máttugri og er ég ekki verður að bera skó hans. Hann mun skíra ykkur með heilögum anda og eldi.” Mikill kraftur. Mikill trúareldur. Fullvissa. Skoðum andhverfu trúareldsins:

Lúkasarguðspjall 7. 18–19.

“ Lærisveinar Jóhannesar sögðu honum frá öllu þessu. Jóhannes kallaði þá til sín tvo lærisveina sína, sendi þá til Drottins og lét spyrja: „Ert þú sá sem koma skal eða eigum við að vænta annars?“ Sami maður en afstaðan til frelsarans gerólík. Ég og þú í beinni. Amen.

 

 

 

7. júní 2025.

Orðið er fyrir trúaða.

Opinberunarbókin 21. bls. 6-8.

“ Og hann sagði við mig: „Það er fram komið. Ég er Alfa og Ómega, upphafið og endirinn. Ég mun gefa þeim ókeypis, sem þyrstur er, af lind lífsins vatns. Sá er sigrar mun erfa þetta og ég mun vera hans Guð og hann mun vera mitt barn. En staður er búinn í díkinu sem logar af eldi og brennisteini hugdeigum og vantrúuðum, viðurstyggilegum og manndrápurum, frillulífismönnum og töframönnum, skurðgoðadýrkendum og öllum lygurum. Það er hinn annar dauði.“-

Hér lesum við merkilega lesningu og ef við skoðum betur innihald hennar sjáum við betur hvers vegna sumt hér hjá okkur er eins og það er og eru taldar upp nokkrar ástæður sem valda öllum þessum hörmungum sem jarðarbúar hafa mátt þola gegnum tíð og tíma því aflið sem þarna er á ferð hefur engan tíma og bara er og hefur alltaf verið en verður, Guði sé lof, loks fjarlægt og fólki sem hann hefur tekið frá fyrir sig, búinn himneskur staður og vegna sinnar eigin trúar sem þeim var gefin og þetta fólk ræktað upp sér og í sínu lífi og hafnað allri synd heimsins og þess í stað meðtekið orð Guðs og lifað samkvæmt því tíma sinn sem eftir er á jörðinni. Munum! Að breyta svo er val hverrar og einnar manneskju. Þetta trúaða fólk var tekið úr heiminum til að lifa með Drottni á jörðinni og vera góðilmur hans á jörðinni.

Skoðum nokkur þessara atriða sem nefnd eru í ritningartextanum og hann lýsir, sem ritningarversin ritar, sem beinum skaðvaldi í mannlífinu með það eitt markmið að koma gegn vilja Guðs. „Manndráparinn fylgir ekki Guði. Frillulífismenn, átt við kynferðislegt samneyti, fylgja ekki Guði. Töframenn, þeir fylgja ekki Guði. Skurðgoðadýrkendur, ekki heldur né lygarinn. 

Ritari Opinberunarbókarinnar Jóhannes, ekki skírari, tekur orðið lygari með í upptalningunni sem eitt af þessu sem fjarlægt verður úr mannlífinu til að hægt sé að varðveita frið milli manna. Samkvæmt orði Guðs verður þetta nýja friðarríki Guðs losað við allt þetta og miklu meira til svo að hægt sé að koma á eðlilegu og góðu skipulagi sem gerir öllum til hæfis og að enginn maður hugsi öðrum manni neitt illt. Mikill munur á frá því sem gilt hefur í dag í úr sér gegnum heiminn. Þetta er vinnandi vegur. En ekki nema Guð sjálfur fari í verkið. Það held ég að menn, trúað fólk, sé mér sammála um og að maður í eigin mætti sé ekki fær um neitt svona. Veistu af hverju? Eigin veikleika og breyskleika sem alltaf verður virkjaður af óvini sköpunar Guðs og sem fyrr í einum tilgangi, manneskju til falls. Og fallin manneskja dregur of margt annað fólk með sér í falli sínu og er þekkt saga hér á meðal okkar.

Þetta er heimurinn eins og við þekkjum hann og er fráleitt og getur heldur ekki verið þetta nýja sem orð Guðs er að boða og fylgjendur upprisins Jesús vænta fyrir sig og gera samkvæmt orði Guðs. Fullyrðingin hefur því bæði axlabönd og belti. Þetta saman er traust hald sem kennir okkur að forðast synd af neinu tagi eins og að forðast eins heitan eldinn og gera frá og með deginum sem Kristur opinberaðist okkur sem það sem hann er.

Sjálfur tel ég að margt af þessu sem talið er upp í ofanrituðum ringinaversum Opinberunarbókarinnar sé fólk sem þekkir veginn en lét síðar afvegaleiðast og olli sér sjálfu slíku tjóni að fá ekki að vera með. Við vitum, orðið kennir þetta með beinum hætti og er mjög skýrt þar, að syndarinn sem lifir og gengur fram í sinni synd hefur ekki nokkurn möguleika á að komast með og að orð Guðs er ritað fyrir trúaða. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

3. júní 2025 (b)

Ný byrjun?

Ný byrjun merkir að fólk hefur áður hafið byrjun sem einhverra hluta vegna gekk ekki alveg upp hjá því. Og það byrjar að upphugsa aðra leið fyrir sig en áður var. Í auðvitað von um að þetta nýja eigi betur við sig en hið fyrra. Fyrir þessu er þó engin trygging og getur enginn vitað vissu sína hvort gangi. Er nýtt enda nýtt og ég segi um að sé enn ein hugsun fólks um grænna gras hinum megin. Og fólk drífur sig burt og hverfur yfir til nýja staðarins sem það þekkir ekki en gjörþekkir sitt fyrra svæði, sem vissulega gefur því viss réttindi sem það mun sjá komið á nýjan stað og eftir að hugsunin um að fara truflaði gömlu sýnina sem það lengst af var sátt við og áður en efasemdirnar komu og hvolfdust af fullu afli yfir.

Skyndilega, eins og hendi veifað verður allt ómögulegt og sú hugsun skýtur niður í hugskotið að hér sé ekki lengur verandi né búandi. Og ný byrjun í einhverju formi ryðst fram. Í fyrstu er það tilhlökkun og útlitið gott á nýjum stað. Furðu fljótt samt er allt í kring farið að minna óþægilega á sig og á gamla farið. Meira að segja er leiðinlegi starfsmaðurinn mættur, ekki með sömu kennitölu reyndar og var á hinum staðnum, sem allt var að drepa úr leiðindum hinum megin og allt stefnir nú í sama far hérna megin. Engin brosvipra sést á andliti nokkurrar manneskju og nýja byrjunin komin á svipaðan stað og var á fyrri staðnum, sem einnig á sínum tíma var ný byrjun. Allt er nú orðið ósköp kunnuglegt.

Nýja byrjunin, sem átti að breyta svo mörgu, fór þá svona. En af hverju? Af einni ástæðu. Við leyfum henni að fara með okkur í þessa sömu, gömlu, átt og ætlum ekki að kenna okkur nokkurn skapaðan hlut. Sem auðvitað er ekki nokkurt vit í en gerist með jöfnu millibili alls staðar í kringum okkur enn þann dag í dag og bara sumir sem hafa lært nýja lexíu og ætla að tileinka sér hana á nýjum stað. Það eitt er ný byrjun og hitt að höggva áfram í sömu knérun. Sem sagt! Engin raunveruleg breyting gerist né getur gerst.

Að koma með gamla farangurinn með sér, úr sér gengna draslið sitt, en telja sér sjálfum trú um að eitthvað nýtt og ferskt bíði framundan er stóra blekking málsins og segir manni að fram undan séu endurtekin verk og endurtekin hugsun og engin ný pæling neins staðar að finna í farvatninu. Og talar ekki orð Guðs um að hundur snúi aftur til fyrri spýju sinnar og hversu oft erum við mannfólkið ekki þeim megin línunnar? Og er þetta ekki svolítið svona með okkur mannfólkið að við höfum ekki enn lært nýju lexíuna sem við þó státum af að eiga, og kannski eigum, en notum ekki. Sem jafngildir því að eiga hana ekki.

Þetta er allt þarna og í þetta nýja getum við ef við viljum sótt en veljum svo oft að gera ekki til að fá áfram hjakkað í sama fari en þráum innst inni eitthvað nýtt og ferskt. Við vitum, komumst fljótt að raun um að bæði eru á nýja staðnum leiðinlegi karlinn og ásamt enn þá leiðinlegri kerlingu, ekki átt við þig, og við vitum, sjáum fljótt, að er niðurstaðan og að þetta muni mæta okkur þar, í þess vegna öllu sínu veldi. Þetta nýja sem við komum til að hefja nýtt upphaf með reyndist tálsýn. Jesús og trúin á Jesús er þetta nýja og um leið þetta nýja upphaf og þessi nýja byrjun sem við stefndum alltaf til og fundum í Jesús.

Mikil viska og mikil gæfa felst í að sjá þessa nýju byrjun í Jesús. Líka þá fyrst blasir við þessi bjarta og fagra framtíð sem við öll leitum að og sum logandi ljósi og rákumst á veggi og engin breyting á neinu neins staðar sem við komum við á fyrr en Jesús mætti okkur, fyllti okkur sínum heilaga anda. Og opinn himinn blasti við og við viss um að að þessu vorum við alltaf að leita. Og hvað hef ég fyrir gjöf sem mér er gefin. Nákvæmlega ekki neitt nema að þiggja gjöfina.

 

 

28. maí 2025.

Mörgu skal deyja.

Drottinn Jesú er nýr söngur sem Guð gaf jarðarbúum í fæðingu þessa sveinbarns sem kom, eins og annað fólk gerir, út um skaut móður sinnar og óx og dafnaði í foreldrahúsum og verður sem fulltíða maður það sem Guð Faðir ætlaði þessu afkvæmi sínu alltaf að verða og gefur Ísraelsmönnum fyrirheit um löngu á undan sjálfum atburðinum vegna þess að hafa allt vald á himni og jörðu og ein ákveða hvenær eitt og annað gerist. Engin stöðvar þetta og engin fær í neinu ráðið um hvað Guð vill og gerir. Gott er að festa sér þetta í minni.

Skoðum orðið.

Opinberunarbókin 14. bls. 2-5.

“ Og ég heyrði rödd af himni. Hún hljómaði sem niður margra vatna og sem mikill þrumugnýr og röddin, sem ég heyrði, var eins og hörpuhljómur harpara sem hörpur sínar slá. Og þeir syngja nýjan söng frammi fyrir hásætinu og frammi fyrir verunum fjórum og öldungunum. Enginn gat numið sönginn nema þær hundrað fjörutíu og fjórar þúsundir sem leystar hafa verið frá jörðunni. Þetta eru þeir sem ekki hafa saurgast með konum. Þeir eru skírlífir. Þeir fylgja lambinu hvert sem það fer. Þeir voru leystir úr hópi manna sem frumgróði handa Guði og lambinu. Og í munni þeirra var enga lygi að finna, þeir eru lýtalausir.”-

Hér heyrum við þennan nýja söng fólks jarðarinnar sem það getur fyrst sungið eftir komu frelsarans og eftir að hann hefur unnið starfið sem hann kom til að sinna og fullgert sitt verk með dauða sínum á krossinum og hann varð að þola á þessum tíma að vilja Guðs síns. Og þá fyrst gat Guð lagt allar syndir heimsins á þennan tiltekna einstakling og um leið gefið þjóðunum þennan nýja söng sem á sama andartaki opinberast og við sjáum í þessum einstaklingum sem taka trú og hefja þegar lofsöng sinn til Jesú. Alveg eins og ég og þú gerðum er við uppgötvuðum þetta nýja sem til varð innra með okkur og sem við vitum að var þar ekki áður. Og hvað er það annað en nýr söngur og af beinni opinberun að segja og vera sannfærður um og ekki veiklast neitt í síðan og skeði hjá mér er ég sagði af opinberun: „Það er til Guð.“ Allt þetta gerðist og gat gerst eftir að Jesús í lifanda lífi náði að klára verkefni sitt sem Guð faðir fól honum að vinna og gerði að öllu leyti samkvæmt vilja Föðurins. Opinberun á þessu er stofnun kirkjunnar á hvítasunnudag fyrir margt löngu. Þá líka varð til þessi nýi söngur sem þá var afrakstur verka þessa einstaklings sem við vitum að heitir Jesús. Þessi opinberun mín um að til sé Guð er minn nýi söngur. Nýr!? Fyrir mér.

Jesús og verkin sem hann skildi eftir sig hér á jörðinni, átt við frelsun mannanna, er nýi söngurinn sem orðið í Opinberunarbókinni talar um hér ofar og hefur verið sunginn allt til dagsins í dag en hefði aldrei orðið af hefði Kristur ekki lokið verkefni sínu, eins og kannski okkur, sumu hverju að minnsta kosti, er tamt að gera en er ekki gilt hjá Jesú sem stóð sína plikt allt til enda. Það er einnig ábending til mín um að standa, þrauka og standa af mér storma sem koma. Alveg eins og Jesú gerði og við gerum til að mynda með því að lesa um í frestingargöngu Jesú í eyðimörkinni þegar satan kom að honum gagngert til freista hans á allra handa máta en tókst ekki og hopar því. Munum! Það er satan sem á að hopa og hopar, hann heyrir ekkert nema þennan nýja söng frá hjarta okkar og við horfum á hann hörfa og við skiljum orðið rétt. Nýr söngur kemur með trúnni og heilagur andi staðfestir innra með okkur, þó að sum okkar séum ósvifin og segjumst enn ekki vita hvort við séum fyllt heilögum anda. En þetta hefur maður heyrt oftar en einu sinni á sinni á eigin trúargöngu og finnst miður. Af þessu sjáum við að vel má efast um allt og ekkert. Að treysta einhverju er góð byrjun í að treysta. Ljóst er að mörgu skal deyja. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

 

24. maí 2025 (b)

Mengunin.

Ekki er mér kunnugt um bifreiðafjölda í landinu 1966, segjum það en sé ekki betur en fólksbílafjöldinn 2025 sé 255.214 skráðar bifreiðar og tel bifreiðaeign landsmanna 1966 brotabrot af þessari tölu og í þessum málum hafi mikið vatn til sjávar runnið.

1987 fór ég út á land þar sem ég starfaði næstu níu mánuði án þess að koma í borgina í þessa mánuði og er einkar minnisstætt er þangað loks kom að finnast borgin vera orðin full af akandi bifreiðum á svo skömmum tíma. Ástæðan er að íslenska ríkisstjórnin breytti tollalögum sínum og skilyrðum fyrir innflutningi bifreiða, einkum sparneytna bifreiða sem salan á jókst. Og mikið hefur bæst við íslenskan bílaflota frá þessum tíma.

Varð hugsað til þessarar fjölgunar bifreiða í landinu í umferðinni í gærdag, 23. maí 2025, sem gjörsamlega fyllir göturnar sem maður ók um á sinni leið á milli klukkan 16. 00 og 17. 00 og er hreint rosalega hægfara og vart meira en á hraða snigilsins sem aldrei hefur nú þótt fara mjög hratt yfir né vera sérlega skjóthugsandi og er annað en við Hafnfirðingarnir, hóst hóst, státum af. Ljóst er að götur borgarinnar eigi í erfiðleikum með að flytja svo mikla umferð þegar jafn mikið magn bifreiða streymir út á þær á sama tíma.

Samt vil ég ekki tala um eitthvert sérstakt vandamál hvað þessar götur í borginni varðar, og sannleikurinn er sá að alla jafna flytja þær fólk bæði hratt og vel til áfangastaða sinna og að menn verða auðvitað að vera sanngjarnir í allri sinni umfjöllun. Þó að engum sé neitt sérlega skemmt sem í lendir og það allt saman hefur nú enginn dáið enn, kannski verið við að drepast úr leiðindum, sem er ekki það sama og að deyja alvöru dauða. Munum einnig að þó að það sé töluverð umferðateppa á götunum verður alltaf hliðrað til fyrir sjúkrabílum með sín blikkandi ljós og sírenuvæl ef slys eða veikindi koma upp sem kalla eftir sjúkrabifreið. Ég veit ekki heldur um nein dæmi þess að neinn hafi dáið vegna umferðarþungans hverju sinni né inn í sjúkrabifreið á leið á spítala. Horfum raunsætt á mál.

Samt er þetta ekki málið sem mig langaði að segja frá heldur frekar hitt málið sem ég veitti athygli og fannst áhugavert, verandi mitt í þessum aðstæðum og í allri þessari snigilhægu umferðarþvögu sem silaðist um á sínum gönguhraða og bíll við bíl mergð svo langt sem augað eygði í allar áttir. Þá man maður tímanna tvenna með sjálfum sér og einnig þá tíma er svipuð staða kom upp á sömu götum á árum áður, og líka eftir þessum bensinfnyki sem læddist yfir við slíkar kringumstæður og lá yfir öllu svæðinu liggur manni við segja og við óheppni manns bættist væri bíllinn fyrir framan mann reykspúandi Trabant með tvígengisvél og/eða bifreið með gatslitna stimpilhringi sem jók reykmyndunina út um púströrið töluvert frá venjulegu með samt fulla bifreiðaskoðun sem staðfest er efst til vinstri í framrúðuglugganum, sem ekki fengist í dag.

En sem sagt! Gærdagurinn bar til mín, auðvitað afskaplega hæga umferð og þétteknar götur borgarinnar en er samt án alls bensínfnyks í lofti sem ekki fannst þó maður þefaði eftir henni, og umferðarþungi töluvert meiri, margfalt meiri, réttara sagt, en var segjum 1970 á álagstímum í þá daga og í aðdraganda helgar. Þetta fannst mér áhugavert að upplifa og varð svolítið stoltur yfir því hversu margt hefur verið gert og áunnist í þessum málum og raunverulegu Grettistaki lyft í öllum búnaði bensín- og dísilbifreiða til mengunarvarna. Þetta, sem gærdagurinn kom með til mín, kom á óvart og birti mér að margt hefur verið gert í þessa veru og gerist áður en rafmagnsbíllinn sýnir í einhverri alvöru getu sína og ekki annað að sjá en að iðnaðurinn sé meiri mengunarvaldur í löndunum en allar þessar akandi bifreiðar.

 

 

 

22. maí 2025.

Er það rétt?

Opinberunarbókin færir okkur heim sanninn um tvö ríki sem ganga samhliða hvoru öðru. Annað er ríki jarðarinnar og hitt ríki himinsins sem fólki með berum augum er meinað að sjá en Drottinn mætir með því að gefa hverju því fólki trú sem hann vill sem opna augu þess til að það sjái einnig þetta andlega ríki innra með sér sjálfu og sem trúin í hjartanu staðfestir eins og hvern annan sannleika sem það skynjar. Og hver jarðarbúi veit ekki að tvisvar sinnum tveir eru fjórir og hver jarðarbúi sem öðlast hefur trú á upprisinn Jesús viðurkennir ekki að til sé Guðsríki sem er hér á meðal okkar mannanna sem trúin ein á Jesús birtir?

Allt þetta liggur fyrir sem staðfestir tvær gjörólíkar myndir sem hér eru sem trúin á Krist birtir og opinberar - sínu fólki. Fráleitt öllum. Og af hverju ekki öllum? Menn leita ekki á náðir Guðs og halda sér því áfram við það sem augun og eyrun bera til þeirra. Trúin í annan stað staðfestir og sannar fyrir fólki, ekki gleyma þessu, að til sé annað en augu manneskju geta greint og staðfest og opinberar þar með þetta algera skilningsleysi sem lokar á mikilvægi trúarinnar hjá hverjum og einum einstaklingi. Þetta gerir illskan og staðfestir að til sé meira en bara það sem mannleg augu og mannlegur skilningur eru fær um að greina.

Einnig þarna opinberar Guð sig sjálfan sem kraft sem getur þar sem maðurinn er handónýtur í. Guð er allt í öllu og getur framkvæmt allt sem hann sjálfur vill og gerir líka. Það eitt er öruggt og staðfestir og styrkir manns eigin lifandi trú og því endanlegt svar til manns hvað þetta varðar og ég því ekki til umræðu um neitt annað. Sannleikur verður því áfram fyrir mér tær sannleikur og ekkert nema sannleikur. En við munum orð Pontíusar Pílatusar: „Hvað er sannleikur?“ Hann trúir ekki og setur sig á sama stað og aðrir heimsinsmenn sem flestir vita ekki hvað snýr fram og aftur á mjög mörgu. Og ruglingurinn ágerist. Við sem trúum erum ekki þar. Aftur bregður fyrir svarthvít mynd. Trú og vantrú eru og verða áfram sitt hvort afl.

1. Korintubréf 1. 21–25.

“ Enda þótt speki Guðs sé í heiminum gátu mennirnir ekki þekkt Guð með sinni speki. Þess vegna ákvað Guð að boða það sem er heimska í augum manna og frelsa þá sem trúa. Gyðingar heimta tákn og Grikkir leita að speki en við prédikum Krist krossfestan, Gyðingum hneyksli og heiðingjum heimsku en okkur sem Guð hefur kallað, bæði Gyðingum og Grikkjum, Krist, kraft Guðs og speki Guðs. Því að heimska Guðs er mönnum vitrari og veikleiki Guðs mönnum sterkari.” - Þetta er málið eins og orðið sjálf segir að framar beri að hlýða Guði en mönnum. En hversu erfiðlega hefur mönnum ekki tekist að bera réttan skilning á þessum boðskap lifandi Guðs? Maðurinn er af föllnu eðli og fallið eðli nær ekki upp í svona takta.

1. Mósebók 3. 1–2.

“ Höggormurinn var slóttugri en öll dýr merkurinnar sem Drottinn Guð hafði gert. Hann sagði við konuna: „Er það satt að Guð hafi sagt: Þið megið ekki eta af neinu tré í aldingarðinum?“ Konan svaraði höggorminum: „Við megum eta af ávöxtum trjánna í aldingarðinum 3 en um ávöxt trésins, sem stendur í miðjum aldingarðinum, sagði Guð: Af honum megið þið ekki eta og ekki snerta hann, ella munuð þið deyja.“ Þetta er ástæða syndarinnar og hún hvarf ekki fyrr en Jesús mætti þér og frelsaði. Vék fyrir sannleika. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

18. maí 2025.

Jesús lifir. Ég fer.

Maðurinn er skapaður fyrir eilífðina og kennir Biblían að dauðinn sé afstæður og að maðurinn haldi áfram að vera til eftir sinn síðasta andardrátt hér á jörðinni. Þetta gerir lífið alvarlegt. Og hver veit ekki að lífið er sorgarstaður og að menn geri oft í að valda hverjum öðrum tjóni á hinn ýmsa máta og eru oft afskaplega nýungagjarnir þar, hvað uppátæki hvers konar varðar. Raunverulega að þá merkir dauðinn fólk sem alltaf hafnaði tilvist og verka Jesú í lifanda lífi, sem við vitum að endaði á krossinum þar sem líf hans var tekið frá honum en Guð gerði það kraftaverk á með því að færa alla mögulega og hugsanlega synd mannsins yfir í þennan tiltekna líkama þarna á krossinum, og hann kominn fast upp við dauðans dyr, og færa alla mögulega og hugsanlega synd mannanna yfir í hann og sagði um að eftirleiðis myndi allt það fólk lifa og rísa upp eftir dauðann sem trúir á þennan einstakling og endar í sínu jarðlífi þar sem hann sjálfur endaði og ræður og ríkir í paradís Guðs. Við vitum og að staður Jesúsar er við hægri hönd Föðurins á himnum og að orðið bendir án mótsagna á þennan tiltekna einstakling sem lausnara og frelsara mannanna. Kristur á krossinum reis upp frá dauðum og situr í þessum töluðu orðum við hægri hönd föðurins og hugar að jarðarbúum og svipast um þar hvern hann í dag skuli frelsa, eins og sagt er.

Skoðum orðið:

Opinberunarbókin 1. bls. 10–13.

“ Ég var hrifinn í anda á Drottins degi og heyrði að baki mér raust mikla, sem lúður gylli, er sagði: „Rita þú í bók það sem þú sérð og send það söfnuðunum sjö í Efesus, Smyrnu, Pergamos, Þýatíru, Sardes, Fíladelfíu og Laódíkeu.“

Ég sneri mér við til að sjá hvers raust það væri sem við mig talaði. Og er ég sneri mér við sá ég sjö gullljósastikur og milli ljósastikanna einhvern, líkan mannssyni, klæddan skósíðum kyrtli og gullbelti var spennt um bringu hans.” -

Þetta er myndin sem Jóhannes, ekki Jóhannes skírari, fékk upp dregna fyrir augum sér og skipað að færa allt í letur sem augu hans sæju. Niðurstöðu Jóhannesar finnum við í seinustu bók Nýja testamentisins undir liðnum „Opinberunarbókin “ sem Biblíuútskýrendur frá þeim tíma hafa bent fólki á að sé torskilin bók sem það skuli bíða með að fara út í þangað til skilningurinn á orði Guðs hefur aukist til að Opinberunarbók Jóhannesar verði því gagnleg að lesa, sem að mínu áliti er ekkert nema stjórn- og afskiptasemi í garð annarra manneskja. Mín kennsla segir við þetta fólk:

„Lestu Biblíuna eða slepptu því að lesa Biblíuna, og punktur á eftir.“ - Ég held að heilbrigt fullorðið fólk þurfi ekki mínar leiðbeiningar um hvernig best sé að lesa ágætt orð Guðs og segi um það atriði að orðið sjálft fyrir kraft heilags anda geri verkið eitt þúsund sinnum betur en ég nokkru sinni fæ og get gert. Ekki hafa áhyggjur af því sem við ráðum ekkert við.

Fyrir utan svo það að þá hverf ég héðan einn daginn en ekki andinn heilagi sem verður eftir og enn starfandi í hjörtum manneskja á jörðinni sem sjálfur Kristur hefur endurleyst. Þetta vill segja mér að trúin á Krist gangi um með bæði axlabönd og belti og að það haldi áfram að hafa orð Guðs undir höndum og að fræða fólk um hvernig orð Guðs virki. Andinn í brjóstinu er besti útskýrari orðsins. Þessu verður ekki breytt. Minn partur er vissulega mikilvægur, rétt er það, en hann varir aðeins um skamma hríð. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

14. maí 2025 (b)

Ábyrgð? Hvers er hún?  Aukabiti.

Alls konar er sagt um til að mynda ábyrgð forstöðumanna kristilegra safnaða og oft gert meira úr þessari ábyrgð þeirra en allavega Biblían talar um og ég alltént hef hvergi rekist á í helgri bók kristinna manna, Biblíunni. Samt er það svo að lengi hefur verið haldið fram að leiðtogi þessara safnaða beri ábyrgð á einstaklingum sem tilheyri söfnuði hans og að hann muni gjalda fyrir á efsta degi brjóti einhver safnaðarmeðlimur af sér gagnvart Guði sínum á vegferðinni gegnum sitt eigið líf hér á jörðinni. Hverslags réttlæti væri það, spyr ég nú. Væri það bara ekki sama verk og að vilja hengja bakarann fyrir ódæðisverk smiðsins? Slík ábending stenst ekki. Afsakið.

Ekki veit ég svo sem hvað menn eru að lesa út úr orði Guðs, og hef engin skilyrði til þess arna, en hef aldrei sjálfur rekist á stafkrók um nákvæmlega þetta atriði, en hef samt nokkrum sinnum heyrt það nefnt í mín fallegu eyru á vorri trúargöngu, og hryggst af í hvert sinn.

Það sem er skýr vilji í augum Guðs hvað forstöðuna áhrærir er að hún keppist eftir að bera fram rétta kennslu úr ræðupúlti. Ábyrgðinni sleppir þar. Geri hún þetta getur forystan gengið hnarreist frá verkinu. Með réttlæti lifandi Guðs með sér.

Esekiel 33. 10-11.

En þú, mannssonur, segðu við Ísraelsmenn: Þið segið: „Afbrot okkar og syndir hvíla á okkur og vegna þeirra veslumst við upp. Hvernig getum við þá haldið lífi?“ Segðu við þá: Svo sannarlega sem ég lifi, segir Drottinn Guð: Mér þóknast ekki dauði guðlausra, heldur að hinn guðlausi hverfi frá breytni sinni og lifi. Snúið við, hverfið frá ykkar illu breytni. Hvers vegna viljið þið deyja, Ísraelsmenn?” -

Við hverja á ritningaversið annan en einstakling og að einstaklingur muni deyja snúi hann sér ekki aftur til lifandi Guðs? Einnig sjáum við skyldu boðberans að greina rétt frá því sem Guð hefur að mæla. Orðið er þetta og við kennum rétta kennslu með því að fara gaumgæfilega eftir orðinu. Og erum án saka, sem þá einstaklingar. Hvað þurfum við meira? Öllum frösum guðfræðinnar! Sleppum þeim.

1. Jóhannesarbréf 5. 5-9.

“ Hver er sá sem sigrar heiminn nema sá sem trúir að Jesús sé sonur Guðs?

Hann er sá sem kom með vatni og blóði, Jesús Kristur. Ekki með vatninu eingöngu heldur með vatninu og með blóðinu. Og andinn er sá sem vitnar því að andinn er sannleikurinn. Þrír eru þeir sem vitna í himninum: Faðirinn, orðið og heilagur andi, og þessir þrír eru eitt. Og þeir eru þrír sem vitna á jörðunni: Andinn og vatnið og blóðið og þeim þremur ber saman. Við tökum manna vitnisburð gildan en vitnisburður Guðs er meiri. Þetta er vitnisburður Guðs sem hann hefur vitnað í um son sinn.” -

Við sjáum að allt fyrir einstakling, mig og þig, snýst um Jesús og að gera við hann sátt, og þess vegna daglega sátt, sem þá þessi einstaklingur. Og hvers vegna? Við erum ábyrg fyrir okkar eigin eilífa lífi og svo verður áfram. Við getum ekki varpað þessari ábyrgð yfir á herðar forstöðu safnaðarins. Skylda okkar eins og sérhvers er að fara sjálf rétt með orð sannleikans og til að fá lifað í friði með Jesúsi ef við viljum.

Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

12. maí 2025.

Upprisan.

Góður dagur. Á svo góðum degi er upplagt að rifja upp kynni sín af góðum Guði sem bara gerir það sem mönnum verður til góðs og gerir sjálfur ekkert nema verk til góðs sem um leið eru gagnleg. Staðfestingin á þessu góða til okkar mannanna eru verkin sem Jesú vann á krossinum og voru staðfest í upprisu hans eftir þrjá daga í gröfinni.

Þessi atburður breytti mannkynssögunni því upprisan segir okkur að fyrir þetta nafn, Jesús, muni ég einnig rísa upp til eilífs lífs vegna verka þessa manns, einstaklings, sem með þeim hætti lagði sitt eigið mikilvæga líf fram til slátrunar til að ég mætti hólpinn verða og komast þangað sem Jesús er í dag og orðið segir að sé við hægri hönd föðurins á himnum.

Til að ganga með þessu þarf ég trú sem Jesús kom til að gera og þarf ég því að tigna hann og tilbiðja þetta nafn Jesús til að ná settu marki. V

Verk mitt framvegis er að boða þetta nafn Jesú og hafa varðveitt og vel geymt í mínu eigin hjarta og á minni eigin könnu hvernig til tókst með það allt saman verk.

Dagurinn í dag sker svo úr um allt framhald hvað mína trú áhrærir og á mitt eina vald að færa verkin í það lag að úr þeim verði aukin trú sem þessi dagur mun styrkja eins og gerðist í gær.

Dagurinn er til þess að bæta ávexti við allan annan ávöxt sem þegar er kominn og þegar hefur áunnist. Af þeirri trú minni eingöngu á krossdauða Jesú Krists.

Hér gilda engar rökræður, engar bollaleggingar um mögulega og hugsanlega betri leið og betri aðferð en Biblían segir og trúin mín fyrir margt löngu staðfestir fyrir mér og það eina sem krafist er af minni hálfu er þessi einfalda trú mín um að Jesús hafi gert allt verkið fullkomið þarna á krossinum og opinberað í upprisu sinni öllum þjóðum heimsins, sem samkvæmt þessu öðlast rétt á við hverja aðra þjóð sem er um að fá þetta til sín en brösulega gengur með vegna andavera vonskunnar í himingeimnum sem illu heilli eru hér og þvælast endalaust fyrir mikilvægu verki Guðs og boðuninni sem mun hindra mann og annan í að ná þessu marki þó að alveg sé víst að eitt sinn muni menn deyja og eftir það taka út dóm sinn.

Engum manni verður hlíft við dómnum og sá einn hólpin sem trúir á þetta nafn, Jesús. Jesús gerði allt fullkomið á krossinum og er verkið sem Guð - faðir staðfestir fyrir mönnum með upprisunni.

Munum að uppstigningin varð að margra votta viðurvist og er því ekki einhvers eins manns vitnisburður. Að þessu leyti erum við með bæði belti og axlabönd og fyrir vikið nokkuð trygg um að buxurnar haldist upp um okkur. Í allt einn dag. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

4. maí 2025.

Hvað gerum við í dag?

Mikilvægt er hverjum kristnum manni sem tekið hefur trú og velur fyrir sig að ganga fram í sinni trú að vita og skilja að hann verður að þrauka og að þreyja þorran og góuna, eins og stundum er sagt. Að trúa er sem sagt að læra til að mynda að þreyja og standa af sér storma sem koma og engin af okkur sleppur neitt við né að þurfa að halda göngu okkar áfram um lífið með Jesús, sem, eins og hann segir sjálfur, mun ekki sleppa af okkur hendinni. Engu okkar. Munum! Hann stjórnar farsællega öllum kringumstæðum og líka persónulegum kringumstæðum sinna manna og kvenna Sem sagt! Trúuð manneskja er áfram í gjörgæslu Drottins. Og hvað getur þá brugðist? Ekkert. Og við höldum trúarvergferð okkar áfram. Allt er þetta okkur til reynslu til að Drottinn sjái viðbrögð okkar í hinum ýmsu kringumstæðum lífsins. Og þær eins og við vitum eru margs konar. Við verðum að muna að Drottinn setur okkur reglur og kennir okkur aðferðina en okkar sjálfra að velja þessa kennslu á stundum sem okkur kannski finnst einkennilegar og við skiljum ekki af hverju en veljum samt að þrauka og halda góða verkinu áfram undir stjórn og leiðsögn Jesúsar sem hann jafnvel hefur sett okkur yfir. Að breyta rétt og eftir vilja lifandi Guðs er alltaf rétt af mönnum og konum að gera. Annað er hvað við gerum.

Skoðum orðið.

Jakobsbréf. 5. 7-10.

„Þreyið því, systkin, þangað til Drottinn kemur. Sjáið akuryrkjumanninn! Hann bíður eftir hinum dýrmæta ávexti jarðarinnar og þreyir eftir honum þangað til hann hefur fengið haustregn og vorregn. Verið þið einnig þolinmóð, styrkið hjörtu ykkar því að Drottinn er í nánd.

Kvartið ekki hvert yfir öðru, systkin, svo að þið verðið ekki dæmd. Dómarinn stendur fyrir dyrum. Bræður og systur, takið spámennina til fyrirmyndar sem talað hafa í nafni Drottins og liðið illt með þolinmæði.” - 

Við höfum sannar fyrirmyndir í orði Guðs sem okkur er óhætt að fylgja og fara eftir fyrir okkur sjálf. Þeir, í gegnum orð Guðs, hafa talað til okkar sannleikans orð af reynslu sem kom þeim sjálfum í gegn og mun einnig koma okkur á sama hátt í gegn og gefa ávöxt sigurs. Til þess líka eigum við til trú og aðgang að kennslu sem gagnaðist þessu fólki á meðan það enn er á jörðinni og mun gagnast okkur vegna þess að glíman sem fyrr er ekki við menn af holdi og blóði heldur andaverur vonskunnar í himingeimnum og okkar eigið hold, sem oft berst á móti vilja Guðs. Og hver trúaður maður veit ekki þetta.

Við sjáum og að trúuð manneskja veit margt og skilur margt en spurningin er áfram sama um hvort við ætlum áfram að ganga veg trúarinnar og/eða fara eigin leiðir að markinu. Þetta tvennt er í boði og við fáum reynslustund. Þá, að lokinni reynslustund, sér Drottinn hvort kennsla undanfarinna mánaða og ára, jafnvel það, ætli að skila sér með þeim hætti að sé vel þóknanleg Drottinni og hvort undafarin kennsla og árétting ætli að skilja sér eins og honum vel líkar eða ekki. Allt í minni eigin hendi. Þetta er ávinningur þess að þekkja Drottinn með réttum hætti og verður áfram afskaplega góð og einkar gagnleg.

En eins og er með alla sáningu að þá tekur hún sinn tíma að koma fram og að gefa sinn árangur og uppskeru. Þá fyrst sjáum við hvort uppskeran sé rífleg eða sé skorin niður við nögl. Lífið kennir okkur margt og við hvert og eitt höfum aðgang að besta kennara sem völ er á, Jesúsi Kristi. Dagurinn í dag er til að gera allan vilja Guðs. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

 

26. apríl 2025.

Trú og trú. Ekki hið sama.

Án trúar komast menn hvorki lönd né strönd og eru stopp og áfram í sama fari svo lengi sem trúin er ekki til staðar hjá og fólk er ekki að virka fyrir trú. Trú er sem sjá má mikilvæg öllu fólki. Vantrú er eyðandi og uppetandi afl sem engu góðu kemur til leiðar né heldur getur. Er enda vantrú getulaus til allra verka og maður haldin vantrú mun áorka frekar fáu og gera af þeirri ástæðu að vantrú mun alltaf grípa inn í ferlið og telja manneskju ofan af verkefninu sem þó kveikti einhvern hug hjá henni en svo varð ekki neitt úr neinu og öndvert við huginn og trúna sem brettir upp ermar og hefst handa við alls konar verkefni. Að hafast ekki að er oft undir merkjum kjarkleysis og er engum manni góð hugsun sem og allir geta unnið bug á. Ef þeir vilja. Aftur komum við að þessari meginhugsun fólks að vilja og eða vilja ekki. Við sjáum að hugtakið trú og vantrú ganga með okkur liðlangan daginn og blasa við í raun og veru hvert sem við horfum. Bæði eru afl sem við notum og veljum að nota. Í eðli alls kjarkleysis er að það kann að gera ekki. Vantrúin einhvern veginn kemur þessu til leiðar að allt, margt, einhvern veginn verður kjarklausri manneskju of stór biti að kyngja.

 

Hebreabréfið 11. 7.

„Fyrir trú fékk Nói bendingu um það sem enn þá var ekki auðið að sjá. Hann hlýddi Guði og smíðaði örk til þess að bjarga heimilisfólki sínu. Með trú sinni sýndi hann að heimurinn hafði á röngu að standa og varð erfingi réttlætisins af trúnni.” - Og hvað skeði? Nóaflóðið, og ekki fljótlega eftir að verkið hófst, heldur eitthundrað árum eftir að verkefnið byrjar.

 

Greinilegt er að Nói á til mikla trú og hér erum við ekki að tala um trú sem einvörðungu byggir á eigin getu, eigin huga og eigin mætti heldur trú á hann sem Nói veit að getur og kann allt. Og meira! Veit allt! Hér erum við ekki að benda á neina manneskju sem segir þetta um sjálfa sig og líka sumar gera. Allir vita að slík manneskja segir ekki sannleikann heldur er vísvitandi að ljúga og reynir að slá sig sjálfa til riddara. En það gerir engin ærleg manneskja og allra síst fólk sem tilheyrir TRÚ - sem skrifuð er með stórum stöfum og byggir á honum sem er skapari himins og jarðar og er höfundur að öllu sem þú og ég sjáum í kringum okkur, í formi segjum landslags, sem Guð, skapari himins og jarðar, treystir okkur fyrir ráðsmennsku og gæslu eigna sinna en vantrúin í raun og veru stútaði. Ekkert er nýtt undir sólinni.

 

„Við höfum nú ekki mikla trú á þessu mar eða hinu mar“ - segjum við. Svona hugsar þó hvorki trúin né fullvissan. Hún, án Guðs, munum þetta, segir án kinnroða: „Væri ekki gaman að reisa turn sem nær allt til himins?” Geggjun og stjórnleysi sem gengur svo langt að menn útbúa teikningar, byrja að reikna alls konar út og eru staðráðnir í að byggja turn upp til himins og töldu verkið meir að segja vinnandi veg, sem kom í ljós að gekk ekki. Verkið var stöðvað með guðlegum hætti og með því að rugla tungumáli mannanna svo enginn skildi hvers annars mál. Allt af guðleysi og vantrú.

 

Allt til staðar í veruleika okkar og hefur alltaf verið en trú samt ekki sama og trú. Hin sanna trú byggir ekki á eigin getu heldur einum sönnum upprisnum Jesú Kristi og er trú sem aldrei mun styðja byggingu nokkurs Babelturns og margt annað einnig. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

 

22. apríl 2025.

Streð páskana.

Góður dagur er upprunninn.  Páskar eru að baki.  Margur mætti til vinnu sinnar í morgun og er þá enn dauðþreytt fólk eftir sitt rúmlega helgarfrí sem menn, fæstir, nota til að hvílast og til að bregða sér af bæ með töskur sínar, pjönkur og kostbera, fyrst inn í bifreið sína og svo aftur inn í sumarbústaðinn sinn til að koma innkaupunum fyrir inni í skápum og ísskápnum til að njóta svokallaða frísins þar. 

Á eftir rimur fólkið af vellíðan og segir hvert við annað að þetta sé sko lífið finnst og að svona skuli því lifað og hvergi skuli gefið eftir í neinum gæðunum. 

 

Næsti dagur er dagur svolítillar tiltektar utandyra og að snyrta og jafnvel mála svolítið því þessi utanbæjareign fólksins krefst og síns viðhalds og um að gera að nota tímann til að hressa ögn upp á húsið og úr því að menn á annað borð eru þar staddir til í grunninn að njóta náttúrunnar og frísins sem páskarnir færa þeim í té eins og verið hefur áður.  Páskar.  Sönn gjöf og frí á fullum launum vinnustaðarins. Dýrlegt hreint.

 

Það sem menn sjá ekki er þessi blekking sem komin er í gang og er hjá mörgum er staðreynd með þessari sumarbústaðarferð sinni sem átti vissulega að vera fríhelgi en umbreytist snarlega, eins og oft áður, hjá sumum í ærlega vinnuherferð sem jafnvel er strembnari en dagleg vinna í venjulegri vinnuviku á vinnustaðnum eins og oftast áður með öllum þessum hellingi af verkum sem liggja fyrir að gera og hið stærsta að fjarlægja tréð sem féll á girðingu sem töluverð vinna var lögð í á sínum tíma sem gert var til aðgreiningar lóðamarka en hafði nú eyðilagst að hluta í einhverju óveðranna sem gengu yfir svæðið um veturinn. Náði það að fella þetta fagra tré sem svo lengi hafði staðið þar en liggur arna á hliðinni og með ræturnar upp úr jörðinni og steindautt og ekkert um neitt annað að ræða en grípa til sagarinnar og saga tréð í sundur á nokkrum völdum stöðum til að gerlegst sé að fjarlægja bútana og hefja girðingarviðgerðina: „Hverju datt í hug að gróðursetja tré hér?“ - hrópar einhver. "Haltu kjafti!"-

 

Yndslega sumarbústaðaferðin hefur nú um breyst frá því að vera ærleg hvíldarhelgi yfir í strembna vinnutörn og eintómt vesen, og með mörgum óviðeigandi orðum.  Hjá einhverjum kom upp sú hugsun og um leið grafalvarlega spurning hvort ekki væri nú bara töluvert skárri leið að hreinlega losa sig við þennan „einu sinni yndislega sumarbústað sinn“ - sem hvort eð er er ekki lengur neinn yndislegur íverustaður, staðurinn sem býður fólki upp á endalaust af handtökum sem beinlínis æptu á það er það birtist að þessu sinni á hlaðinu með kost sinn, poka og töskur en bíður ekkert nema aukavinnu og svo meiri aukavinnu þegar afslöppunin skyldi ráða öllu og ríkja í ferðinni og menn þar til að njóta svoleiðis náttúrunnar og aðstæðna sinna en allt fokið um koll og gerðist strax við girðingarhliðið og hreint hellingur af vinnu í raun og veru kominn í hendi má segja.  Við gleymum svo oft Kristi.

“ Mattíasarguðspjall 11. 28–30.

Komið til mín, öll þér sem erfiði og þunga eruð hlaðin, og ég mun veita yður hvíld. Takið á yður mitt ok og lærið af mér því að ég er hógvær og af hjarta lítillátur, og þá munuð þér finna hvíld sálum yðar. Því að mitt ok er ljúft og byrði mín létt.“ -  Jesú lifir!  Hann lifir!  Amen

 

 

13. apríl 2025.

Einfaldur framburður virkar betur.

Eitt er það sem við gerum er að vilja birta öðru fólki þann átrúnað sem við eigum og trúum á í hjarta okkar. Sannleikurinn er að öll eigum við okkur okkar eigin átrúnað, átrúnaðargoð, en spurningin, eins og alltaf áður, er hver þessi átrúnaður okkar er. Er það Guð? Er það maður?

 

Hver á eftir sem hann er, átt við manna aðdáun, höfum við tilhneigingu til að vilja birta hann öðrum, tala um hann við aðra vegna þess að vera fyrir okkur eitthvað svo miklu, miklu meira en okkur sjálfum og gera verk sem okkur máski dreymir en höfum enga trú á að við nokkurn tímann munum sjá raungerast. Maður í grunninn er í eigin augum lítill og smár í sér sem er skiljanlegt vegna aðskilnaðar manns við Guð sinn sem ríkir og ræður og gerir einnig þó að ég trúi ekki orði af því sem hann segir. Þó að ég heyri hef ég engin skilyrði til að meðtaka.

Samt fóru orðin sem við heyrum ekki neitt, þó að ekki tækjum við neitt þeirra á þeim dögum, kannski aldrei, en skila okkur nú samt á áfangastað þar sem við lofum Drottinn upplyftum höndum og játum hann sem gjöfina gefur og hrópum nafn gerandans sem við vitum nú en vissum ekki fyrr um að er Jesú Kristur, eingetinn Sonur Guðs. Þetta vitum við eftir dag frelsunarinnar. Ekki á undan frelsuninni.

Mikið plan er í gangi með það eitt að markmiði að draga syndarann út úr sinni synd og til Guðs en hugsið ykkur, vitneskjunni vitandi vits haldið leyndri sem Kristur einn ryður burt og á dyr og rífur dulu satans niður. Og dýrð Drottins blasir við manni og konu sem tekur við og fólkið sýnir með því að taka háttaskipti hugarfarsins og mun eftirleiðis lofa lífgjafa sinn upp lyftum höndum og sína fyrri eftirfylgni okkar, satani, fingurinn og menn ekki lengur með hlutverkið „átrúnaðargoð“ - heldur lifandi upprisinn Jesús. Allt á örskotsstund en aðdragandi verksins nokkuð lengri en við hyggjum. Drottinn vinnur verk án þess að við vitum.

Raunverulega að þá setur Drottinn niður eitt skilyrði: „Elskið hverja aðra.“ Út frá þessum orðum er öll Biblían skráð, allt til að birta kærleik Guðs. Og ég skil betur orð Páls:

 

1. Korintubréf 2. 1-5.

„Þegar ég kom til ykkar, systkin, og boðaði ykkur leyndardóm Guðs gerði ég það ekki með háfleygri mælsku eða spekiorðum. Þegar ég var með ykkur ásetti ég mér að hafa ekkert í huga annað en Jesú Krist og hann krossfestan. Og ég dvaldist á meðal ykkar í veikleika, ótta og mikilli angist. Orð mín og boðun studdust ekki við sannfærandi vísdómsorð. Ég treysti sönnun og krafti Guðs anda. Trú ykkar skyldi ekki byggð á vísdómi manna heldur á krafti Guðs.”Korintubréf 2. 1–5.

 

Mögnuð yfirlýsing frá Páli og til sannrar eftirbreytni sem einnig hefur skolast til í meðförum fólks vegna oftast nær belgings sem eykur flækjustig. Jesú lifir! Hann lifir! Amen

 

10. apríl 2025.

Baráttan er við mína eigin vantrú.

Barátta fylgir því að fylgja Kristi og gera allan vilja hans, sem er engin spurning um að menn vilji gera en skortir þrek í verkið vegna þess að svo oft er vantrúin og skilningsleysi á hvað trú sé í grunninn svo lítil og henni því svo oft áfátt hjá okkur mönnunum sem þó játum Krist og erum sannarlega endurfætt fólk en kannski lifum ekki sigri hins trúaða manns nema ef vera skildi til svona hálfs og bara hálfgildings.

En af hverju er þetta hjá svo mörgu okkar? Það er góð spurning að spyrja sig sjálfan að.

 

Svarið liggur fyrir og felst í skilningi okkar og hversu áfátt honum er um margt og um hvað orð Guðs sé og fyrir hvern það er, það er fyrir engan annan en mig, sem einstakling sem Guð hefur skapað og sendi son sinn eingetinn til jarðarinnar til að losa undan syndabyrði holds og heims sem satan ræður og ríkir í og ekkert gott getur komið frá. Munum! Holds og heims. Að skilja þetta er góður grunnur að góðu farsælu lífi með Jesú. Er þetta hægt?

 

Já, þetta er alveg vel vinnandi vegur en ekki viljir þú/ég ekki beita fyrir okkur trúnni á Jesú í þessum degi og nota hann til eigin sigurs. Sigurinn liggur í þessari trú minni/þinni á Jesús.

Hvernig skilur maður svona lagað? Maður skilur ekki svona lagað en andi Guðs sem í manni, okkur, býr mun útskýra fyrir einum og sérhverjum málið. Munum! Andi Guðs gerir verkið.

En hver vill og/eða reynir að hindra mig í að gera vilja Guðs? Hvar eru þessar hindranir? Nefndu nafnið þitt og þú veist allt um hann/hana sem vill hindra þig í að fara þessa mikilvægu vegferð með Guði þínum. Þú veist því vel hver þessi aðili er sem ítrekað vill og þvælist fyrir þessu samfélagi þínu við upprisinn Jesú Krist. Já, vinur/vina. Nefndu nafnið þitt og svarið við öllu þessu brasi liggur kvitt og klárt fyrir og er aflið sem endalaust er að þvælast fyrir okkar eigin trúargöngu. Við höfum ekkert annað svar á takteinum nema þetta og erum öll þarna.

 

Skoðum nokkur vers í Matteusarguðspjalli. 10. 32–42.

„Hvern þann sem kannast við mig fyrir mönnum mun og ég við kannast fyrir föður mínum á himnum. En þeim sem afneitar mér fyrir mönnum mun og ég afneita fyrir föður mínum á himnum.

Ætlið ekki að ég sé kominn að færa frið á jörð. Ég kom ekki að færa frið heldur valda sundrungu. Ég er kominn að gera son andvígan föður sínum, dóttur móður sinni og tengdadóttur tengdamóður sinni. 36 Og heimamenn manns verða óvinir hans.
Sá sem ann föður eða móður meir en mér er mín ekki verður og sá sem ann syni eða dóttur meir en mér er mín ekki verður. Hver sem tekur ekki sinn kross og fylgir mér er mín ekki verður. Sá sem ætlar að finna líf sitt týnir því og sá sem týnir lífi sínu mín vegna finnur það.

Sá sem tekur við yður tekur við mér og sá sem tekur við mér tekur við þeim er sendi mig. Sá sem tekur við spámanni, vegna þess að hann er spámaður, mun fá spámannslaun og sá sem tekur við réttlátum manni, vegna þess að hann er réttlátur, mun fá laun réttláts manns. Og hver sem gefur einum þessara smælingja svaladrykk vegna þess eins að hann er lærisveinn, sannlega segi ég yður, hann mun alls ekki missa af launum sínum.“

Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

1. apríl 2025.

Þökkum Jesús.

Í eðli Drottins er að breyta lífi þeirra manna og kvenna sem hann tekur að sér og gerir líkara sínu eigin lífi sem er allt öðruvísi líf og fegurra líf en líf í synd getur verið né heldur verður. Líf í synd er ömurlegt líf, svo að við tölum og lærum hreint út. Hin leiðin sem í boði er er áframhaldandi líf í synd og að mæta við dauðans dyr Helju við síðasta andvarpið.

 

Eina leiðin sem við höfum er að deyja syndinni og skilji staðreyndina að þú velur ekki sjálf/ur leiðina til lífsins heldur útvelur Drottinn drottna þá manneskju sem hann vill og dregur úr þessu synduga og banvæna umhverfi sínu og yfir í sitt eigið umhverfi og veruleika sem er allt öðruvísi umhverfi og mannvænni veruleiki fyrir fólk en hitt, sem og breytir öllu hjá einstaklingi sem nýtur náðar lifandi Guðs. Gangan með Krist er fram undan og leiðsögumaðurinn þessi sami Kristur sem gefur okkur reynsluna um hvar sé að finna þetta raunverulega og eðlilega líf manneskju sem tilheyrir allt upprisnum Jesús og boðskapnum sem hann hefur fram að færa.

Heimurinn fæðir helling af glundroða, óvissu, hiki og efasemdum og enga lausn sem heldur til langframa, eins og dæmin mörg hafa fært okkur heim sanninn um og við strangt til tekið þrætum ekki fyrir og óhægt um vik að þræta. Staðreyndirnar liggja hvort eð er fyrir. Hvert sem litið er eru þær allt í kring og daglegur viðburður, ef ekki í þessu formi þá í einhverju öðru formi.

 

1. Tímóteusarbréf 1. 17-20.

“Konungi eilífðar, ódauðlegum, ósýnilegum, einum Guði sé heiður og dýrð um aldir alda. Amen.
Þessi fyrirmæli legg ég fyrir þig, barnið mitt, Tímóteus, og minni á þau spádómsorð sem áður voru töluð yfir þér. Minnugur þeirra skaltu berjast hinni góðu baráttu, í trú og með góða samvisku. Henni hafa sumir hafnað og liðið skipbrot á trú sinni. Í tölu þeirra eru þeir Hýmeneus og Alexander, sem ég hef selt Satan á vald, til þess að hirtingin kenni þeim að hætta að guðlasta.”

 

Allt sé því áfram með góðri reglu. Góð guðleg regla er besta leið manna til að velja og á eftir fara. Fólk sem gerir slíkt bíður í engu tjón af vali sínu. Sá sem á bak við stendur er enda gulltryggur sem hægt er að fara eftir fyrir hvern mann sem er. Í Kristi eru engar svo stífar og strangar reglur að maðurinn geti ekki farið eftir þeim. Lögmálið er annað og prýðis kennsla í hvað sé synd, réttlæti Guðs og dómur. Þetta opinberaðist í fæðingu Krists, dauða hans og upprisu, sem er endastöð ferilsins. Hver sá er þiggur nýtur eftirleiðis náðar Guðs og allrar hans birtu og kærleika í sínu lífi. Og líf viðkomandi baðaðist birtu Guðs eins og er hjá fólki sem nýtur þessarar náðar, hver sem er. Allt þetta er bara einum að þakka Jesús Kristi:

 

„1. Tímóteusarbréf 1. Ég þakka honum sem mig styrkan gerði, Kristi Jesú, Drottni vorum, fyrir það að hann sýndi mér það traust að fela mér þjónustu.” - Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

26. mars 2025.

Hvert okkar stendur varðberg?

Drottinn vill að við eigum okkur til okkar eigin fyrirmyndir í trúnni. Trúin beinlínis krefst þess að þessar fyrirmyndir okkar séu þá fólk, söfnuðir Guðs sem virkilega skara fram úr í guðsótta, í trú, í helgun, í langlyndi, í auðvitað heiðarleika og í öllum þessum kostum sem trú á Krist hefur til að bera og vill sjá gerast í verki trúaðra. Trú bíður upp á að menn tileinki sér marga góða kosti en gerist ekki nema menn og konur hefji þá þetta starf og geri verkið að þeim kosti fyrir sig og skilji af hverju eitt og annað verkið teljist til kosta. Ástæðan er ein og hún að slíkt verk væri um leið skýr Guðs vilji og besti kostur fyrir fólk að búa og lifa við. Ég tek mér taki og lifi þá þennan Guðsótta.

Skoðum orðið.

1. Þessalóníkubréf 2. 14-16.

„Þið hafið, systkin, tekið ykkur til fyrirmyndar söfnuði Guðs í Júdeu sem eru í Kristi Jesú. Því að þið hafið þolað hið sama af löndum ykkar sem þeir urðu að þola af Gyðingum er bæði líflétu Drottin Jesú og spámennina og hafa ofsótt okkur. Þeir eru Guði eigi þóknanlegir og öllum mönnum mótsnúnir. Þeir vilja meina mér að tala til heiðingjanna til þess að þeir megi verða hólpnir. Þannig fylla þeir stöðugt mæli synda sinna. En reiðin er þá líka yfir þá komin um síðir.”

Hér kemur þetta skýrt fram og menn sem sjá þetta vilja sjálfir fara í þetta far með sitt starf vegna þess að hafa glaðst með þessum fyrirmyndarsöfnuði sem er ekki fyrirmyndarstarf af því bara heldur leitast hann fyrst og fremst eftir að gera vilja lifandi Guðs. Slík vinna sker úr um fyrirmynd eða ekki fyrirmynd. Að fara og gefa eitt og annað er ekki fyrirfram af góðsemi heldur getur vel legið eitthvað annarlegt til grundvallar gjöfinni. Við sjáum mikilvægi þess og munum sérhvern dag að vinna verkin í Jesú nafni. Og við munum betur og oftar átta okkur á hvað ritningarversið merkir sem talar um að hægri höndin viti ekki hvað sú vinstri gjöri. Af hverju. Ég er dáin sjálfum mér og Kristur hefur reist mig upp í sér og allt sem ég geri vil ég að lofi þetta nafn, Jesús. Kristur sjálfur mun heiðra mig og minnir á mig í orðunum „Ég mun vel fyrir sjá.“ Við höfum þetta allt í orði Guðs. Það eru því margar okkar fyrirmyndir og söfnuðir sem leita daglega eftir vilja Guðs og slíkir leita eftir að gera guðlega söfnuði að vinum sínum og jafnvel að samstarfsaðilum, ef út í þá sálma er farið. Er mikið gert af þessu? Held bara ekki nokkurn skapaðan hlut og frekar alið á tortryggni í garð þeirra en að leitast eftir eðlilegum samgangi. Við höfum alveg hellingsskoðanir á þessum söfnuðum. Flest okkar tel ég að séum þar.

Ríkir þá lítill vinskapur milli safnaða á til að mynda á Íslandi? Ég spyr þig. Ég þekki það mál ekki nægjanlega vel sjálfur en segi sem mína skoðun að ég telji ekki svo vera og að þetta birtist í þessu sinnuleysi um hag annarra safnaða og sé spurt sé það oftar en ekki í formi einhvers konar njósna um starfið. En hver er vandinn ef við viðurkennum að Kristur eigi alla þessa söfnuði? Ekki nokkur vandinn og að þetta gerum við ekki í öllum tilvikum. Slík afstaða er ekki að hafa dáið sjálfum sér heldur frekar að leyfa eigin holdi að lifa bara sæmilegu og spriklandi lífi. Og hvert er þá farin kennsla Drottins um að deyja sjálfum sér og lifa það sem eftir er undir afli og vilja lifandi Guðs? Hún allavega er ekki lengur sjáanleg og þessi hugsun Krists og meining horfin úr hugskoti manneskju. Allt fyrir sakir að við treystum ekki, umberum því ekki, reynum ekki að setja okkur í spor bræðra okkar og systra sem máski líða og við ítrekað bætum gráu ofan í svart hjá þessu fólki með fúlli framkomu og gerum án nokkurrar ástæðu. Af hverju? Ástæðan er ein. Söfnuðirnir gleyma sinni varðbergsstöðu. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

22. mars 2025.

Hvað er söfnuður Guðs?

Söfnuður Guðs? Hvað gerir hann? Auðvitað margt og er manni gagnlegur en er samt enginn Guð í sér sjálfum heldur samansafn manna og kvenna til að þetta fólk geti átt samfélag hvort við annað og við fólk sem er á sama stað og það sjálft er í Kristi. Að leita til safnaðar og verða á eftir vondur út í sama söfnuð vegna þess að þar var ekki það að hafa né finna sem menn væntu er röng nálgun við söfnuð Guðs. Drottinn er í hjartanu og á þar prívat samband.

 

Jóhannesarguðspjall 3. 5-7.

Jesús svaraði: „Sannlega, sannlega segi ég þér: Enginn getur komist inn í Guðs ríki nema hann fæðist af vatni og anda. Það sem af manni fæðist er manns barn en það sem fæðist af anda Guðs er Guðs barn. Undrast eigi að ég segi við þig: Ykkur ber að fæðast að nýju.” - Þetta er byrjunin. Endurfæðingin fyllir hjarta þitt heilögum anda og svo smám saman af trú á upprisinn Krist og er opinberun heilags anda til einstaklings á stöðu sinni. Söfnuðurinn er ekki þetta. Andinn heilagi leiðir þig og mig hins vegar til staðarins þar sem fáir eða margir trúaðir koma saman vegna eigin trúar manns, sem er annað mál.

 

Söfnuðurinn styrkir mann og eflir til frekari dáða og verka í Guði. Söfnuður Guðs er ekki hugsaður sem staðurinn sem fólk finnur maka sinn á, þó svo vitaskuld geti vel verið. Fólk sem kemur inni í söfnuð í fyrst og fremst makaleit er á röngum stað og hefur ekki anda Guðs í sér og er holdlegt fólk og manneskja sneidd allri trú.

 

Já já! Í hverjum söfnuði eru glæsilegar ógiftar ungar konur og glæsilegir ógiftir ungir menn sem heilla ungar stúlkur og þær unga menn en þetta er ekki rétti staðurinn til þess arna því uppbyggingin sem fer fram í söfnuði Guðs miðast við að einstaklingur vaxi upp til höfuðs Jesús og ekkert meira og heldur ekkert minna heldur en það. Að vísu getur og hefur svo sem gerst að fólk finni ástina sína innan vébanda safnaðarins og úr verður hjónaband sem endist ævina á enda, sjaldgæft í dag, en söfnuðurinn ekki til staðar til að para fólk heldur byggja fólk upp í trú á Jesús og er að sjálfsögðu markmið safnaðarins. Allt verk lifandi Guðs sem sér um sína.

 

Kristur segir sjálfur að manni beri að fæðast að nýju. Nikódemus skilur ekki málið og rekur upp augu á við undirskálar. Hann spyr hvernig maður geti fæðst að nýju og hvort gamall maður eins og hann geti komið sér fyrir í skauti kona og fæðst. Nikódemus misskilur málið. Kristur á ekki við þetta. Í söfnuðinum og undir kennslunni og fræðslunni geta menn fengið útskýringar á hvað Kristur er að meina. Við sjáum að söfnuður Guðs er ekki paramiðstöð einstaklinga heldur staður sem fólk leitar til til að efla sína trú á Krist. Er enda markmiðið ekkert annað en efld trú. Þeir sem nota söfnuð Guðs er fólk sem skilur hvað söfnuður er og er sjálft fyllt heilögum anda og skilur tilgang safnaðarins. Söfnuður leitast við að draga fólk til Krists og fræða það sem fyrir er um veginn til lífsins og markmið ekkert annað en þetta. Segir enda að orðið að járn brýni járn og maður mann, eða eitthvað í þeim dúr. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

 

 

19. mars 2025.

Jákvæð hugsun er betri.

Í orði Guðs er oft hvatt til gleði. Að menn hvetji aðra til gleði er ekki efst á blaði hins daglega lífs og líklega neins okkar en ætti auðvitað að heyrast töluvert oftar á meðal okkar en gerist. Maður er ekki alltaf sá uppteknasti við að gera það sem er rétt þó ekki væri nema fyrir sig sjálfan. Af hverju? Beiskjurótar vegna allskonar hjá okkur sem gekk úr skaftinu. Sem er margt og við með tímanum verðum samdauna og leggjum ekki neina sérstaka rækt við hið góða.

 

Að temja sér gleði í hjarta og venja sig á gleðina í hinu daglega eru lífsgæði.

 

Af sannri gleði fæðist margt. Til að mynda almenn jákvæðni. Að eiga til í hjarta sínu þessa merkilegu og heilsubætandi jákvæðni að í slíku umhverfi dagsins býstu ekki við heimsendi á morgun og verður sannfærður um að það hvolfist yfir klukkan þrettán og þú orðin alveg handviss um að það gerist þá. Hugsið ykkur áhyggjurnar.

 

Og hvað er þetta sem tengist umræðunni um hamfarahlýnun annað en ítrekuð spá misviturs fólks um heimsendi sem færir alla jörðina undir vatn. Höfum við ekki lesið í orð Guðs um Nóaflóð og orð Guðs um að aldrei aftur muni jörðin vera kaffærð með þessum hætti en umræðan samt stöðug um andstæðuna? Hvoru trúum við? Ég trúi Guðs orði og er stopp þar. Sannleikur segja menn. Sannleikur hverra? Þetta er ekki minn sannleikur. Sé þetta þinn daglegi „gleðigjafi“ - skil ég betur þessa viðvarandi sorg í hjarta þínu. Stundum sækjum við í eitthvað sem ekkert okkar ætti að vilja snerta á en búum samt hjá.

 

Af þessu sjáum við að hvert og eitt okkar ráðum öllu um daglega líðan. Og hvora afstöðuna teljum við heilsusamlegri gleði eða bölsýni? Við vitum svarið og erum án afsökunar að leita ekki inn á lendur lifandi Guðs heldur í speki manna. Vissulega er maður stórkostleg sköpun Guðs. sem aldrei var ætlað hlutverkið að koma skipulega gegn vilja Guðs eins og raunin er heldur vera hér og starfa með honum í stað þess að enda enn einn daginn á þessum orðum: „Púff. Meiri dagurinn” – stynjandi og hreint sorglega mæddur. Sjúkt ástand þetta og algerlega óþörf afstaða einstaklinga. Sem sagt; „Alltaf ég“ – og það öll saman er stór lygi og alger andhverfa hugtakinu: „Jákvæð hugsun.“

 

Filippíbréfið 3. 1–2.

„Enn og aftur, bræður mínir og systur, verið glöð í Drottni. Ég tel ekki eftir mér að endurtaka það sem ég hef skrifað en ykkur er það fyrir bestu.

Varist hundana, varist hina vondu verkamenn, varist hina sundurskornu.” - Lærum af orði Guðs og að fara eftir orði Guðs. Slíkt er gæfusporið mesta. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

16. mars 2025.

Lífið er í Jesúsi. Engum öðrum.

Hverjum vildum við helst líkjast og hverjum líkja eftir, hvað okkar eigið líf áhrærir, er spurning sem menn ef til vill vilja spyrja sig sjálfa um sem og margir eflaust hafa margspurt sig um í gegnum tíðina. Upp á ýmsar leiðir er boðið. Ekkert vantar neitt upp á það allt saman og framboðið yfirflæðandi til að velja úr fyrir sig. Að svara svona spurningum getur verið snúið.

 

Efesusbréfið 5. 8-14.

„Eitt sinn voruð þið myrkur en nú eruð þið ljós í Drottni. Hegðið ykkur því eins og börn ljóssins. – Því að ávöxtur ljóssins er einskær góðvild, réttlæti og sannleikur. – Metið rétt hvað Drottni þóknast. Eigið engan hlut í verkum myrkursins, sem ekkert gott hlýst af, heldur flettið miklu fremur ofan af þeim. Því að það sem slíkir menn fremja í leyndum er jafnvel svívirðilegt um að tala. En allt það sem ljósið afhjúpar verður augljóst. Því að allt sem er augljóst er í ljósi.

Það segir svo: Vakna þú sem sefur og rís upp frá dauðum og þá mun Kristur lýsa þér.“ -

 

Hér segir að eitt sinn höfum við verið myrkur og nokkuð augljóst við hverja er átt. Mig og þig sem lifum eitt sinn inn í þessu þreyfandi myrkri sem hvofdist yfir heiminn við syndafallið og fer ekki þaðan fyrr en Kristur snertir manneskju á jörðinni sem við snertinguna birtir yfir og hún skynjar nærveru lifandi Guðs, og sér Guð. Að eiga Guð í hjarta sínu og eiga hann ekki í hjarta sínu skilur á milli ljóss og myrkurs, lífs og dauða, eins og Biblían skilgreinir þetta.

 

En höfum ekki áhyggjur. Gangan með Guði er langtímaverkefni og gott að vita að með tímanum safnast í sarp skilningsins. Allt fyrir Guðs hjálp og þessa daglegu og mikilvægu hvatningu sem hvert og eitt okkar þarfnast fyrir sig. Lokum hringnum bara með Guðs orði og vitum að myrkrið er allt umhverfis þennan hring sem við drögum utan um trú okkar og orð Guðs sem heldur utan um trúnna og baðar okkur áfram birtu Guðs. Innan hringsins er þessi birta lifandi Guðs.

 

Hvatningin og kennslan um hvert skuli horfa og eftir hverjum líkja er trúuðum manni ljós og veit hann því vel að Kristur er mitt verkefni framundan. Heilbrigð trú mín á Jesú er mér til mestrar leiðsagnar og utanumhalds trúar minnar sem ég árétta og undirstrika með daglegum lestri mínum upp úr orði Guðs og hvet hvern sem er til að láta orðið leiða sig og ekkert annað:

 

2. Jóhannesarbréf 1. 6-8. „Kærleikurinn felst í að við lifum eftir boðorðum hans. Þetta er boðorðið, eins og þið heyrðuð það frá upphafi til þess að þið skylduð breyta samkvæmt því.

Því að margir afvegaleiðendur eru farnir út í heiminn sem ekki játa að Jesús sé Kristur, kominn sem maður. Þetta er afvegaleiðandinn og andkristurinn. Hafið gætur á sjálfum ykkur að þið missið ekki það sem við höfum áunnið heldur megið fá full laun.” - Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

14. mars 2025.

Hverjum heiðurinn ber.

Vegsemd og heiður hverrar manneskju liggur allur í Kristi. Hjá honum er viskan, lærdómurinn um veg lifandi Guðs og hvaðeina sem við þurfum að vita og viljum vita og sækjumst sum okkar eftir að vita meira um sem tengir okkur betur við þann sem dó í okkar stað. Skiljum við verkið og eða áttum við okkur á verkinu sem Kristur vann sem Biblían og segir um að vegna verks Drottins þurfi ekkert okkar að deyja þó veruleiki dauðans blasi við hvert sem horft er og fólki sé inn á milli slátrað eins og flugum á vígvelli þjóðanna og ekkert lát á og stríð háð á mörgum stöðum samtímis í veruleika okkar mannanna, eins og verið hefur sérhvern dag frá ósköpunum sem dundu yfir, daginn sem syndafallið varð að veruleika og satan sest í hásæti Guðs sem honum einum var frá grundvöllum heimsins er ætlað. Fljótlega í Biblíunni er greint frá fyrsta morðinu sem framið var og gert – af öfund. Ekkert hefur breyst og allt enn við það sama og menn og konur en að fremja morð – af öfund. Frá syndafallinu að telja sjáum við að allt hér hjá okkur er á sama stað og í heimi sem skipaður var úr engu og búinn til í því formi sem við þekkjum en hömumst við að eyðileggja með þekkingunni sem við segjumst eiga til en viðblasandi birtingarmyndir tala þvert gegn og benda fólki á hvert heimskulega verkið eftir öðru og við áfram harla glöð með árangurinn en hörmum veðurbreytingarnar sem orðnar eru og skelfa svo heiminn að ungmenni og gamalmenni missa vonina um bjarta framtíð. Þú segir ekki bless við Guð og hrósar um leið sigri. Mér líkar vel að tilheyra minnihlutahóp en ekki vel innan kirkjunnar.

Allt tilkomið vegna manneskju sem ofmetnaðist af illa andanum sem illu heilli slapp inn fyrir dyrnar og fór ekki þaðan fyrr en fingur Guðs snertir við manneskju og gerir í Jesú nafni og er nafn sem frelsar og gefur fólki í heiminum líf sem var ráðist á. Og við, sum hver, skiljum betur þegar við áttum okkur á hvernig samfélagið er byggt upp í dag og hvaða uppbyggingarefni eru notuð að það að mestu leyti lýtur ekki vilja Guðs heldur eigin hyggjuviti. Og afleiðingin blasir við með hinu ítrekaða og endurtekna ráðaleysi og glundroða eftir glundroða. Vissulega er viska manneskju nokkur og getan sömuleiðis nokkur. Njóti viska Guðs ekki í framkvæmdinni með sína visku fer einfaldlega illa. Og dæmin blasa við sem undirstrika að Guði verði ekki ýtt til hliðar né visku mannanna alfarið raðið för.

Speki manna getur ekkert annað en átt erfitt uppdráttar. Og hvernig er í dag? Blasir ekki við að heimurinn er orðinn ráðalaus? Manneskjan er mikil og merkileg, vissulega, en henni var aldrei ætlað hlutverki að stjórna hér öllu og gera ein og óstudd og án nokkurrar aðkomu skaparans sem gerði og lagði allt til sem þarf til góðs, göfugs og eðlilegs lífs. Það allt saman var rifið af manneskjunni með innrás satans inn í veruleika þeirra.

 

1 Samúelsbók 8, 6-9.

En Samúel mislíkaði að þeir sögðu: „Fáðu okkur konung sem ríki yfir okkur.“ Samúel bað því til Drottins og Drottinn svaraði honum: „Hlýddu kröfu fólksins og gerðu allt sem það biður um. Þjóðin hefur ekki hafnað þér heldur hefur hún hafnað mér sem konungi sínum. Hún er söm við sig. Allt frá þeim degi er ég leiddi þjóðina frá Egyptalandi og til þessa dags hefur hún sífellt snúið við mér baki og þjónað öðrum guðum. Eins fer hún nú við þig. En þú skalt verða við kröfu hennar. Fyrst skaltu vara hana alvarlega við og kynna henni réttindi konungsins sem skal ríkja yfir henni.“ - Já, segjum fólki frá konungi konunganna Jesús. Jesús lifir! Hann lifir! Amen

Viðbót.

1 Samúelsbók 8. 10-22.

Það sem konungurinn segir.

„Því næst greindi Samúel fólkinu, sem hafði krafist konungs af honum, frá öllum orðum Drottins  og bætti við: „Konungurinn, sem á að ríkja yfir ykkur, hefur þennan rétt: Hann sækir syni ykkar, setur þá á stríðsvagna sína og hesta og þeir hlaupa á undan vagni hans. Hann gerir syni ykkar að liðsforingjum yfir þúsund mönnum eða flokksforingjum yfir fimmtíu. Hann lætur þá plægja akra sína, vinna við uppskeruna, smíða vopn sín og búnað stríðsvagna sinna. Hann sækir dætur ykkar til að búa til smyrsl, elda og baka. Hann tekur af ykkur bestu landspildurnar, víngarðana og olíulundina og fær hirðmönnum sínum. Hann tekur tíund af afrakstri kornakra ykkar og víngarða og fær hirðmönnum sínum og höfðingjum. Hann sækir þræla ykkar og ambáttir, bestu uxa ykkar[ og asna og tekur til sinna nota. Hann tekur tíund af fénaði ykkar og þið verðið þrælar hans. Þá munuð þið kveina undan þeim konungi sem þið hafið kosið en Drottinn mun ekki bænheyra ykkur.“

Fólkið vildi ekki hlusta á það sem Samúel sagði. Þvert á móti sagði það: „Nei, við viljum hafa konung yfir okkur. Við viljum vera eins og allar aðrar þjóðir. Konungurinn skal ríkja yfir okkur og hann skal fara fyrir okkur og heyja stríð okkar.“

Samúel hlustaði á allt sem fólkið sagði og skýrði Drottni frá því. Drottinn svaraði Samúel: „Hlýddu kröfu fólksins og fáðu því konung.“ Þá sagði Samúel við Ísraelsmenn: „Farið heim, hver til sinnar borgar.“ –

 

Um hvaða konung er hér verið að tala? Jesús sem tekur hvern mann sem hann sjálfur vill til sín. Jesús gefur sínu fólki landspildur sem blómgast og gefa ávöxt, fæðir fólk sitt og klæðir. Og það lifir alsnægtir til anda sálar og líkama í lífinu og er varið og verndað af öllu illu. Engin mæða er til. Þetta segir hann vera sinn skýlausa rétt sem hann muni notfæra sér. Þú sigrar ekki Guð.

 

Auka auka grein.

„Hann gerir syni ykkar að liðsforingjum yfir þúsund manns eða flokksforingjum yfir fimmtíu“ - segir hann. Á hvað er bent? Söfnuðina sem við vitum að geta verið töluvert fjölmennari, með stórar samkomur um hverja helgi, og aðra söfnuði annars staðar, til að mynda á Íslandi, sem eru fámennir.

 

 

 

Smá saga tengd trú - 9. mars 2025 (b).

Ég frelsast árið 1989 í október. Í þá daga, 1989, var ekkert til sem hét kristilegt útvarp né kristilegt sjónvarp og kristilegt efni helst að finna á Ríkisútvarpinu og í Ríkissjónvarpinu, sem að einhverju leyti gerði þessu efni skil. Það allt saman er löngu hætt á Ríkissjónvarpinu og eru meira að segja jólin að mestu undanskilin kristilegu efni þar í ranni, eins og verið hefur í mörg herrans og margir taka eftir en fæstir tjá sig um vegna þess að líklega að standi á sama.

Á þeim dögum og þegar ég var komin til trúar í október 1989 var ekkert neitt til af neinum kristilegum útvarpsstöðvum og höfðu þær ekki verið áratugum saman á Íslandi. Samt eins og minnir mig, fullyrði samt ekki, að til hafi verið stöð fljótlega á eftir, í kringum 1990, sem sendi út kristilegt efni í tali og tónum og héti Stjarnan, muni ég rétt, og verið staðsett ekki langt þar frá sem ég þá bjó í borginni og í grennd við DV-húsið sem þá var í Þverholti 11 í Reykjavík. Ég man alltént ekki betur en að svo sé er ég flutti búferlum austur í Neskaupstað haustið 1991 og beint í síldarverkunina þar í bæ og um leið komin út úr skarkala borgarinnar um nokkurra ára skeið.

Man alltaf hvað ég þráði heitt fyrir austan að hafa aðgang að svona stöð og mætti þörf minni með að leita uppi allt efni á Ríkisútvarpinu og Ríkissjónvarpinu en uppskriftin var ekki í samræmi við erfiðið og frekar rýr í roðinu. Samt tók ég upp mestallt efni sem rak á mínar fjörur þar eystra og hélt til haga og horfði og heyrði upp til agna.

Kristilegur útvarpsrekstur og kristilegur sjónvarpsrekstur hefur frá fyrstu tíð á Íslandi verið mönnum frekar þungur róður og á engan vísan verið að róa hvað fjárframlög almennings varðar hafa menn hin síðari ár haldið áfram vegna trúarinnar í eigin hjarta sem gefur hverjum sem er og mörgum manninum nægt úthald. Annað er að hafa gefist upp.

Allar þessar kristilegu stöðvar í þessu landi sem hafa hafið rekstur, fullyrði ég að séu fjármagnaðar með frjálsum framlögum, en ættu kannski að hugleiða einhvers konar rekstur samhliða hinu verkefninu sem betur tryggir afkomuna og gefur möguleika á fleiri launuðum starfsmönnum.

Fái rekstur ekki nauðsynlegt framlag að þá deyr hann og sama hver er. Frjáls framlög almennings eru ekki nógu örugg leið og verður bara að segjast eins og er. Almenningur og ríki geta áfram verið þátttakendur en ekki lengur gegnt lykilstöðu.

Þessa leið hafa fáir krisnir viljað fara, sennilega af þeirri ástæðu að finnast sú leið ekki nógu mikil trú og velja þess í stað ítrekaðar áhyggjur af daglegum rekstri og sætta sig við að vera kannski með hluta rekstursins haltan og eða draghaltan. Og enda svo á hliðinni. Búið spil.

Útvarp í dag og sjónvarp eru sín trúboðstæki til jafns við hvaða aðra aðferð sem notuð er og get ég staðfest gildi þessarar aðferðar fyrir trúna á meðan ég bjó enn eystra og enn með engin svoleiðis hjálpartæki. Um það var vitaskuld miður en samt ekki næg ástæða til að vaxa ekki.

Úhald í Guði kemur með daglegu samfélagi trúaðs fólks sem velur fyrst og fremst Guð sinn. Hann gefur allan trúarvöxt og þeir sem slíkt gera haldast á vellinum og vaxa og leggja þá bara meira á sínar herðar fyrir eigin trúarvöxt. Hitt eru hjálpartæki. Útvarpsstöðin Lindin á Krókhálsi 4 í Reykjavík heldur upp á þrítugsafmæli sitt sem segir okkur að í þrjátíu ár hefur íslensk þjóð notið dagskrár þaðan og aðstoðar við að skilja sumt í orði Guðs betur. Notum þessi hjálpartæki.

7. mars 2025 (b)

Oft er umræðan einkennileg.

Lengi hefur mér fundist það einkar athyglisvert og um leið einkennilegt hvað ræðumönnum kristinnar kennslu verður oft tíðrætt um allt ómögulegt í öðrum kirkjum og söfnuðum. Ég hef aldrei almennilega skilið til hvers svona framsetning sé né þá fyrir hverja. Alla vegana ekki mig sem er ekki að fara neitt.

Engum okkar sem trúum er ætlað hlutverkið að bera ábyrgð á trú nokkurs manns en uppálagt það eitt að tala um Jesú Krist krossfestan og upprisinn og kappkosta að bera fram rétta kennslu og ræðu sem í öllum aðalatriðum snýst um orð Guðs. Um annað varðar ekkert okkar neitt. Hvernig aðrir geri verkin er ekki á nokkurn hátt á okkar ábyrgð heldur einstaklinganna sjálfra. En við þurfum að vita takmörk okkar í Guði.

Og hvað get ég gert í málefnum annarra safnaða? Ósköp fátt annað en að hafa leitast við að vera með sjálfan mig réttan gagnvart Drottni mínum. Þetta get ég gert og ég líka geri.

Sú var tíð að mönnum var hálfgildings refsað í söfnuðunum fyrir að sækja heim aðra söfnuði, sem ég hef þó aldrei séð nokkurn stafkrók um í ritningunum að væri bannað eins og við lesum að gilti í söfnuðinum sem Jóhannes postuli greinir Gajus frá og kom sjálfur til á ferðum sínum.

Skoðum málið.

Þriðja Jóhannesarbréf 1.

9 Ég hef ritað nokkuð til safnaðarins en Díótrefes, sem vill vera fremstur meðal þeirra, tekur ekki mark á mér. 10 Þess vegna ætla ég, ef ég kem, að benda á gjörðir hans, hvernig hann lætur ófrægja mig með ljótum orðum. Og ekki nægir honum þetta. Hann tekur ekki heldur á móti bræðrum sem koma, og vilji aðrir gera það hindrar hann þá og rekur úr söfnuðinum.
11 Líktu ekki eftir því sem illt er, minn elskaði, heldur eftir því sem gott er. Sá sem gerir gott heyrir Guði til en sá sem gerir illt hefur ekki séð Guð.
12. Demetríus fær góðan vitnisburð hjá öllum, já, hjá sannleikanum sjálfum. Ég ber honum hið sama og þú veist að vitnisburður minn er sannur.

Hvað er þetta annað en umsögn um Díótrefes og Demetríus sem taka sér vald sem þeim er ekki gefið í söfnuði sínum og þeir sjálfir orðnir sannfærðir um að allir aðrir söfnuðir en þeirra söfnuður séu rangir.

Hverslags kristindómur er það og hverslags kennsla er framborin þar sem slíkt er gert?

Jóhannesi postula fellur svona verklag illa og talar um við Gajus þennan sem hann er þá staddur hjá. Orðin eru ekki sögð til að útiloka neinn söfnuð heldur til hjálpa söfnuðinum við að rétta sig af, sem er reyndar erfiðasta verk þegar við þvergirðinga er að eiga og sumir svo sem þekkja. Með Guðs hjálp og bæninni er ekki neitt verk alveg útilokað og er töluvert betri aðferð að gera en leiður ásökunartónninn er. Sá tónn er raunar nær okkur flestum en við höldum.

5 mars 2025.

Raun manneskju.

Sögur sem fara af stað um einstaklinga er einn vandinn sem kirkjan og söfnuðurinn geta glímt við. Auðvitað skelfilega vond staða þar sem slíkt kemur upp og ef og þegar slíkt lætur á sér kræla. Að klaga fólk er ekki fyrir fram sami gjörningur. En hver kemur söguburði af stað og hver nema rægitungan. Og hver er hún? Óvinur allrar sköpunar Guðs, Satan, grípur eitthvað á lofti í fari trúaðra sem hann hljóp með. Orð Guðs segir okkur hvert hann hleypur til ákæra fólk Guðs. Við sjáum hversu örstutt óvinur sköpunarlifandi Guðs er frá okkur sem lifum í anda Jesú Krists og veit upp á punkt og prik hvar hvert og eitt okkar er og hvað að aðhafast og hvernig við tölum, til að mynda um hvort annað. Og þar er hann oft harla glaður karl með sumt sem við látum okkur um munn fara hvort um annað. Hressandi umræða eða hitt þó heldur.

 

Jobsbók 1. 8-12.

Þá spurði Drottinn Satan: „Veittir þú athygli þjóni mínum, Job? Enginn maður á jörðinni er jafnráðvandur og réttlátur og hann. Hann óttast Guð og forðast illt.“ Satan svaraði Drottni og sagði: „Er Job guðhræddur að ástæðulausu? Hefur þú ekki verndað hann, hús hans og eignir á alla lund? Þú hefur blessað störf hans og fénaður hans hefur dreift sér um landið. En réttu út hönd þína og snertu allt sem hann á, þá mun hann vissulega formæla þér upp í opið geðið.“ Drottinn sagði við Satan: „Allar eigur hans eru á þínu valdi en gegn honum sjálfum máttu ekki rétta hönd þína.“

Síðan fór satan frá augliti Drottins.” -

 

Við sjáum ef við lesum söguna áfram að Satan lætur ekki segja sér þetta tvisvar hvað gera skuli og er nú komin með heimild frá lifandi Guði um voðaverk sem hann einn fremur og vill fá frjálsar hendur um með okkur öll en fær ekki vegna verndar og varðveislu frelsarans okkar Jesú Krists sem er honum sterkari og hans þörfnumst við.

 

Jobsbók segir frá því að Guð hafi gefið Job tvöfalt til baka vegna þess að hann afneitaði aldrei lifandi Guði mínum í sínum miklu þjáningum, að ljóst er að ekkert okkar er Guð en við hins vegar þörfnumst leiðsagnar Jesú frelsara okkar. Job sem sagt þraukar þetta harla og vonda veður sitt, megi svo segja, sem yfir hann kom. Eitt vannst þó í öllum raunum Jobs að hann sér Guð alveg á nýjan hátt.  Og slíkt er nú einhvers virði.  Hvernig sé ég Guð minn?

 

Jobsbók 42. 10.

„Drottinn sneri við högum Jobs því að hann hafði beðið fyrir vinum sínum, og Drottinn gaf Job tvöfalt það sem hann hafði áður átt.“ - Áhugaverð eru viðbrögð Guðs vegna bæna Jobs fyrir vinum sínum. Jesús lifir. Hann lifir! Amen.

 

Viðbót.

Merkleg hugsun er að við erum vernduð á bak og brjóst af Jesú og að satan kemst ekki að fólki Drottins til illra verka af neinum toga.

Samt gerist alls konar í þessum hópi einstaklinganna og er skýringin sú að við sjálf erum af föllnu eðli og berjumst í okkar veika mætti við okkar eigið hold en tekst verkið því miður misvel. Allt þetta illa býr í okkur sjálfum og er lærdómurinn í Kristi að læra að halda þessu niðri, hver og einn fyrir sig, og gerum með hjálp trúarinnar sem okkur var færð að gjöf við endurfæðinguna af fullkomnu verki Krists með bólfestu í hjarta einstaklings þar sem stjórnstöðvar mannsins eru en erum ekki með neitt upp á dekki þar sem verk Drottins eiga þó heima.

Þetta er vinna hins trúaða manns og miklu frekar en að satan sé eitthvað að ólmast í fólki Drottins. En af hverju er þetta? Ætli ekki af rangri kennslu? Ég giska á það.

Segist Drottinn ekki vernda okkur og eru ekki verk hans fullkomin? Orðið talar alltént með þessum hætti. Hvar er þá vandamálið?

Við sjálf sem leitumst við að finna okkur gildar afsakanir fyrir þessari og eða hinni líðan þennan dag og hinum og kennum satani um. Hér mætti spyrja sig spurningarinnar, hvar þessi vernd Drottins þá sé sem hann segist hafa handa okkur og við segjum að sé sannorður, sem hann vissulega er?

Við sjáum að við erum í gjörgæslu upprisins Krists en dröttumst áfram með þetta hold okkar sem sífellt reynir að toga sig upp fyrir trúna í hjartanu. Hold okkar og þanki holdsins í okkur er vandinn sem við er að eiga meira en flest annað hjá okkur sem einstaklingum.

Langt er síðan ég kom auga á þetta og veit því sjálfur að ég er oftar en ekki minn eini og versti óvinur. Eða er þessu ekki svo farið? Eins og ég sé þetta jú.

Ég gleymdi einu.  Við flest nennum ekki að lesa svona langa pistla.

1 mars 2025.

Varfærni er kostur.

Að tileinka sér ákveðin og viss vinnubrögð og vilja setja öryggi í öndvegi verka sinna sem kristin manneskja í þjónustu lifandi upprisins Drottins drottna er viss fyrirhyggja sem öruggt er að getur, gæti vel, segjum það frekar, firrað okkur vissum vandræðum síðar meir og því ljóst að hugsunin um eftirfylgni og eftirlit verkanna er ekki alveg út í bláinn.

 

2 Korintubréf 8. 3-7.

„Ég get vottað það hversu þeir hafa gefið eftir efnum, já, umfram efni sín. Af eigin hvötum lögðu þeir fast að mér og báðu um að mega taka þátt í samskotunum til hinna heilögu. Og þeir gerðu betur en ég hafði vonað, þeir gáfu sjálfa sig, fyrst og fremst Drottni og síðan mér að vilja Guðs. Það varð til þess að ég bað Títus að hann skyldi leiða til lykta hjá ykkur þessa gjöf eins og hann hefur byrjað. Þið skarið fram úr í öllu, í trú, í mælsku og þekkingu, í allri alúð og í elsku ykkar sem ég hef vakið. Þannig skuluð þið skara fram úr í þessari gjöf.”

 

Páll hrifst af viðbrögðum þessara manna og kvenna sem skipa söfnuðinn sem hann er þarna hjá og er greinilega með eitthvað verkefni sjálfur sem hvetur fólk til að gefa pening. Hugsa sér!  Pening!  Hvaða verkefni um ræðir er ekki sagt frá og er í sjálfu sér aukaatriði en samt ágætis kennsla í því hvernig rétthugsun verður til í kringum verkin og mál sem mikilvægt er að skili sér með öruggum hætti þangað sem verkefninu er ætlað. Að safna peningum til kristilegs verkefnis hér og hvar er jú, verkefni sem hugsa þarf allt til enda og læra að binda alla hnúta sem þarf til að allt öryggi sé uppi. Munum! Líka til seinni tíma litið.

 

En af hverju öryggi og af hverju upp á einhvern seinni tíma? Þá liggur fyrir af hverju að er til að tryggja að síðar komi ekki upp einhver kvittur um ógætilega meðferð fjárins sem safnað var í þetta tiltekna verkefni en í ljós kom að rann ekki nema að hluta til þangað og restin til einkaneyslu. Ekki er svo að skilja að slíkt gerist en gæti vel gerst og því ekki neitt verra að hafa tryggt verkefnið alla leið með aðferðinni „eftirliti og aðgæslu“. - Já, við kristna fólkið þurfum líka að eiga til þessa hugsun rétt eins og annað fólk því ekkert okkar veit hvað framtíðin ber í skauti sér né hvar við erum í henni. Dagurinn í dag er ljúfur og góður og allt það en morgundagurinn óskrifað blað sem enginn veit nokkurn skapaðan hlut um hvað gerist í.

 

Skoðum orðið.

2 Korintubréf 8. 20–21.

„Ég hef viljað komast hjá því að nokkur gæti sett út á meðferð mína á hinni miklu gjöf sem ég hef gengist fyrir. Því að ég leitaðist við að ástunda það sem gott er, ekki aðeins í augum Drottins heldur og í augum manna.” - Akkúrat málið. Til framtíðar litið gerum við vissar ráðstafanir til að enginn síðar hafi hönk upp á bak okkar og besta leiðin sem til er er að fara varlega og gera ráðstafanir hér og nú. Allt er í orðinu. Förum því eftir því. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

26. febrúar 2025.

Trúin mín er fyrir mig.

Orð Guðs er enn umdeilt og margir jafn efins um réttmæti þess og verið hefur. Syndin er raunveruleiki. Hún kemur í veg fyrir að fólk grennslist fyrir um satt og sannleika og búi sér til sinn eigin sannleika til að fara eftir og fylgja gegnum sitt líf.

 

Að sannleiksþörfin sé til staðar liggur fyrir hjá fólki en áhöld um hvað liggi til grundvallar sannleika þeim sem menn, hver og einn, vilja fylgja. Það er annað mál og syndin grasserandi afl sem sleppir engu sem hún hefur þegar í hendi fyrr en í fulla hnefana. Og meira. Þangað til hún er neydd til að sleppa takinu. Svo ill er þessi andstyggð synd nú og svo ill og svo ákveðin í að tortíma lífi því sem Guð hefur þegar skapað, að hún gefur ekkert fyrr en í fulla hnefana. Syndin hættir reyndar ekki þar því að hún dag og nótt ákærir endurfædda manneskju frammi fyrir Guði og bendir honum á eitthvað sem kristin manneskja því miður framdi en skyldi hafa varast. Við sjáum að það að syndga upp á náðina, eins og stundum er sagt, sér maður nú ekki í hendi sér að geti gerst og væri þá bara beinn ásetningur af beinlínis botnlausum hroka einstaklings sem fyllt hefur hjarta sitt grasserandi illsku. Syndgi maður á maður vísa fyrirgefningu Guðs. En þá einvörðungu fyrir mátt iðrunarinnar. Að iðrast er fyrst að hafa séð afbrot sitt og vita að það er andstætt vilja Guðs og hætta að syndga. Slíkur held ég byggir ekki sitt trúarlíf framvegis á einhverju sem heitir: „Að syndga upp á náðina“ - heldur fer hann aðra leið og hegðar sér eftirleiðis samkvæmt orðinu. Og með þeim hætti talar orðið. Fyrirgefning Drottins hefur ekkert með mig að gera heldur allt með hann að gera með vald til að fyrirgefa mér.  Þess þarfnast ég.

 

Stríðið sem hvert og eitt okkar háum dags daglega er aldrei við Guð, skapara himins og jarðar, heldur andaverur vonskunnar í himingeimnum, þó að við oft kenndum honum um hvernig komið væri. Þetta skýrir hvers vegna svo fátt breytist í mannheimum og við ítrekað komin með okkur sjálf á stað sem við héldum okkur hafa sigrað í krafti einhverrar óskilgreindrar þekkingar en sjáum að svo er ekki og getum með engum hætti haldið friðinum. Ekki einu sinni honum.

 

Allt þetta liggur fyrir vegna þess að syndin slær menn blindu og allt situr við sama og við áfram, sum hver, andstæðingar lifandi Guðs sem þó ræður ferðinni og býður okkur sinn frið sem við þversköllumst við að þiggja og er skýringin á að nákvæmlega ekkert breytist nema hjá honum og henni sem þiggur náðina. Í heiminum blasa við illverk. Við þurfum náð og miskunn Jesúsar.

 

Þó að peningar í dag séu flestra guð eru þeir samt enginn Guð almáttugur en nauðsynlegir sem þá ágætt lím í samfélaginu sem stillir sig af með þeim. Peningar eru ekki Guð á himnum. Guð á himnum vill búa í hjarta þínu. Peningar eru dauður hlutur sem samt drepa marga. Bankahrunið 2008 afsannaði peninga sem gagnlegan Guð og mín köllun að trúa áfram á upprisinn Jesú, læra hvern dag mikið um hann upp úr orðinu og lifa eftirleiðis eins og hann bendir mér á. Og hver okkar vill ekki allsnægtir fyrir sig? Þetta geta menn fengið gegnum trú sína á upprisinn Jesú. Og ég er ekki kallaður til að endurvekja né hrista upp í nokkrum söfnuði lifandi Guðs heldur bara að trúa. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.