22. maí 2025.

Er það rétt?

Opinberunarbókin færir okkur heim sanninn um tvö ríki sem ganga samhliða hvoru öðru. Annað er ríki jarðarinnar og hitt ríki himinsins sem fólki með berum augum er meinað að sjá en Drottinn mætir með því að gefa hverju því fólki trú sem hann vill sem opna augu þess til að það sjái einnig þetta andlega ríki innra með sér sjálfu og sem trúin í hjartanu staðfestir eins og hvern annan sannleika sem það skynjar. Og hver jarðarbúi veit ekki að tvisvar sinnum tveir eru fjórir og hver jarðarbúi sem öðlast hefur trú á upprisinn Jesús viðurkennir ekki að til sé Guðsríki sem er hér á meðal okkar mannanna sem trúin ein á Jesús birtir?

Allt þetta liggur fyrir sem staðfestir tvær gjörólíkar myndir sem hér eru sem trúin á Krist birtir og opinberar - sínu fólki. Fráleitt öllum. Og af hverju ekki öllum? Menn leita ekki á náðir Guðs og halda sér því áfram við það sem augun og eyrun bera til þeirra. Trúin í annan stað staðfestir og sannar fyrir fólki, ekki gleyma þessu, að til sé annað en augu manneskju geta greint og staðfest og opinberar þar með þetta algera skilningsleysi sem lokar á mikilvægi trúarinnar hjá hverjum og einum einstaklingi. Þetta gerir illskan og staðfestir að til sé meira en bara það sem mannleg augu og mannlegur skilningur eru fær um að greina.

Einnig þarna opinberar Guð sig sjálfan sem kraft sem getur þar sem maðurinn er handónýtur í. Guð er allt í öllu og getur framkvæmt allt sem hann sjálfur vill og gerir líka. Það eitt er öruggt og staðfestir og styrkir manns eigin lifandi trú og því endanlegt svar til manns hvað þetta varðar og ég því ekki til umræðu um neitt annað. Sannleikur verður því áfram fyrir mér tær sannleikur og ekkert nema sannleikur. En við munum orð Pontíusar Pílatusar: „Hvað er sannleikur?“ Hann trúir ekki og setur sig á sama stað og aðrir heimsinsmenn sem flestir vita ekki hvað snýr fram og aftur á mjög mörgu. Og ruglingurinn ágerist. Við sem trúum erum ekki þar. Aftur bregður fyrir svarthvít mynd. Trú og vantrú eru og verða áfram sitt hvort afl.

1. Korintubréf 1. 21–25.

“ Enda þótt speki Guðs sé í heiminum gátu mennirnir ekki þekkt Guð með sinni speki. Þess vegna ákvað Guð að boða það sem er heimska í augum manna og frelsa þá sem trúa. Gyðingar heimta tákn og Grikkir leita að speki en við prédikum Krist krossfestan, Gyðingum hneyksli og heiðingjum heimsku en okkur sem Guð hefur kallað, bæði Gyðingum og Grikkjum, Krist, kraft Guðs og speki Guðs. Því að heimska Guðs er mönnum vitrari og veikleiki Guðs mönnum sterkari.” - Þetta er málið eins og orðið sjálf segir að framar beri að hlýða Guði en mönnum. En hversu erfiðlega hefur mönnum ekki tekist að bera réttan skilning á þessum boðskap lifandi Guðs? Maðurinn er af föllnu eðli og fallið eðli nær ekki upp í svona takta.

1. Mósebók 3. 1–2.

“ Höggormurinn var slóttugri en öll dýr merkurinnar sem Drottinn Guð hafði gert. Hann sagði við konuna: „Er það satt að Guð hafi sagt: Þið megið ekki eta af neinu tré í aldingarðinum?“ Konan svaraði höggorminum: „Við megum eta af ávöxtum trjánna í aldingarðinum 3 en um ávöxt trésins, sem stendur í miðjum aldingarðinum, sagði Guð: Af honum megið þið ekki eta og ekki snerta hann, ella munuð þið deyja.“ Þetta er ástæða syndarinnar og hún hvarf ekki fyrr en Jesús mætti þér og frelsaði. Vék fyrir sannleika. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

18. maí 2025.

Jesús lifir. Ég fer.

Maðurinn er skapaður fyrir eilífðina og kennir Biblían að dauðinn sé afstæður og að maðurinn haldi áfram að vera til eftir sinn síðasta andardrátt hér á jörðinni. Þetta gerir lífið alvarlegt. Og hver veit ekki að lífið er sorgarstaður og að menn geri oft í að valda hverjum öðrum tjóni á hinn ýmsa máta og eru oft afskaplega nýungagjarnir þar, hvað uppátæki hvers konar varðar. Raunverulega að þá merkir dauðinn fólk sem alltaf hafnaði tilvist og verka Jesú í lifanda lífi, sem við vitum að endaði á krossinum þar sem líf hans var tekið frá honum en Guð gerði það kraftaverk á með því að færa alla mögulega og hugsanlega synd mannsins yfir í þennan tiltekna líkama þarna á krossinum, og hann kominn fast upp við dauðans dyr, og færa alla mögulega og hugsanlega synd mannanna yfir í hann og sagði um að eftirleiðis myndi allt það fólk lifa og rísa upp eftir dauðann sem trúir á þennan einstakling og endar í sínu jarðlífi þar sem hann sjálfur endaði og ræður og ríkir í paradís Guðs. Við vitum og að staður Jesúsar er við hægri hönd Föðurins á himnum og að orðið bendir án mótsagna á þennan tiltekna einstakling sem lausnara og frelsara mannanna. Kristur á krossinum reis upp frá dauðum og situr í þessum töluðu orðum við hægri hönd föðurins og hugar að jarðarbúum og svipast um þar hvern hann í dag skuli frelsa, eins og sagt er.

Skoðum orðið:

Opinberunarbókin 1. bls. 10–13.

“ Ég var hrifinn í anda á Drottins degi og heyrði að baki mér raust mikla, sem lúður gylli, er sagði: „Rita þú í bók það sem þú sérð og send það söfnuðunum sjö í Efesus, Smyrnu, Pergamos, Þýatíru, Sardes, Fíladelfíu og Laódíkeu.“

Ég sneri mér við til að sjá hvers raust það væri sem við mig talaði. Og er ég sneri mér við sá ég sjö gullljósastikur og milli ljósastikanna einhvern, líkan mannssyni, klæddan skósíðum kyrtli og gullbelti var spennt um bringu hans.” -

Þetta er myndin sem Jóhannes, ekki Jóhannes skírari, fékk upp dregna fyrir augum sér og skipað að færa allt í letur sem augu hans sæju. Niðurstöðu Jóhannesar finnum við í seinustu bók Nýja testamentisins undir liðnum „Opinberunarbókin “ sem Biblíuútskýrendur frá þeim tíma hafa bent fólki á að sé torskilin bók sem það skuli bíða með að fara út í þangað til skilningurinn á orði Guðs hefur aukist til að Opinberunarbók Jóhannesar verði því gagnleg að lesa, sem að mínu áliti er ekkert nema stjórn- og afskiptasemi í garð annarra manneskja. Mín kennsla segir við þetta fólk:

„Lestu Biblíuna eða slepptu því að lesa Biblíuna, og punktur á eftir.“ - Ég held að heilbrigt fullorðið fólk þurfi ekki mínar leiðbeiningar um hvernig best sé að lesa ágætt orð Guðs og segi um það atriði að orðið sjálft fyrir kraft heilags anda geri verkið eitt þúsund sinnum betur en ég nokkru sinni fæ og get gert. Ekki hafa áhyggjur af því sem við ráðum ekkert við.

Fyrir utan svo það að þá hverf ég héðan einn daginn en ekki andinn heilagi sem verður eftir og enn starfandi í hjörtum manneskja á jörðinni sem sjálfur Kristur hefur endurleyst. Þetta vill segja mér að trúin á Krist gangi um með bæði axlabönd og belti og að það haldi áfram að hafa orð Guðs undir höndum og að fræða fólk um hvernig orð Guðs virki. Andinn í brjóstinu er besti útskýrari orðsins. Þessu verður ekki breytt. Minn partur er vissulega mikilvægur, rétt er það, en hann varir aðeins um skamma hríð. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

14. maí 2025 (b)

Ábyrgð? Hvers er hún?  Aukabiti.

Alls konar er sagt um til að mynda ábyrgð forstöðumanna kristilegra safnaða og oft gert meira úr þessari ábyrgð þeirra en allavega Biblían talar um og ég alltént hef hvergi rekist á í helgri bók kristinna manna, Biblíunni. Samt er það svo að lengi hefur verið haldið fram að leiðtogi þessara safnaða beri ábyrgð á einstaklingum sem tilheyri söfnuði hans og að hann muni gjalda fyrir á efsta degi brjóti einhver safnaðarmeðlimur af sér gagnvart Guði sínum á vegferðinni gegnum sitt eigið líf hér á jörðinni. Hverslags réttlæti væri það, spyr ég nú. Væri það bara ekki sama verk og að vilja hengja bakarann fyrir ódæðisverk smiðsins? Slík ábending stenst ekki. Afsakið.

Ekki veit ég svo sem hvað menn eru að lesa út úr orði Guðs, og hef engin skilyrði til þess arna, en hef aldrei sjálfur rekist á stafkrók um nákvæmlega þetta atriði, en hef samt nokkrum sinnum heyrt það nefnt í mín fallegu eyru á vorri trúargöngu, og hryggst af í hvert sinn.

Það sem er skýr vilji í augum Guðs hvað forstöðuna áhrærir er að hún keppist eftir að bera fram rétta kennslu úr ræðupúlti. Ábyrgðinni sleppir þar. Geri hún þetta getur forystan gengið hnarreist frá verkinu. Með réttlæti lifandi Guðs með sér.

Esekiel 33. 10-11.

En þú, mannssonur, segðu við Ísraelsmenn: Þið segið: „Afbrot okkar og syndir hvíla á okkur og vegna þeirra veslumst við upp. Hvernig getum við þá haldið lífi?“ Segðu við þá: Svo sannarlega sem ég lifi, segir Drottinn Guð: Mér þóknast ekki dauði guðlausra, heldur að hinn guðlausi hverfi frá breytni sinni og lifi. Snúið við, hverfið frá ykkar illu breytni. Hvers vegna viljið þið deyja, Ísraelsmenn?” -

Við hverja á ritningaversið annan en einstakling og að einstaklingur muni deyja snúi hann sér ekki aftur til lifandi Guðs? Einnig sjáum við skyldu boðberans að greina rétt frá því sem Guð hefur að mæla. Orðið er þetta og við kennum rétta kennslu með því að fara gaumgæfilega eftir orðinu. Og erum án saka, sem þá einstaklingar. Hvað þurfum við meira? Öllum frösum guðfræðinnar! Sleppum þeim.

1. Jóhannesarbréf 5. 5-9.

“ Hver er sá sem sigrar heiminn nema sá sem trúir að Jesús sé sonur Guðs?

Hann er sá sem kom með vatni og blóði, Jesús Kristur. Ekki með vatninu eingöngu heldur með vatninu og með blóðinu. Og andinn er sá sem vitnar því að andinn er sannleikurinn. Þrír eru þeir sem vitna í himninum: Faðirinn, orðið og heilagur andi, og þessir þrír eru eitt. Og þeir eru þrír sem vitna á jörðunni: Andinn og vatnið og blóðið og þeim þremur ber saman. Við tökum manna vitnisburð gildan en vitnisburður Guðs er meiri. Þetta er vitnisburður Guðs sem hann hefur vitnað í um son sinn.” -

Við sjáum að allt fyrir einstakling, mig og þig, snýst um Jesús og að gera við hann sátt, og þess vegna daglega sátt, sem þá þessi einstaklingur. Og hvers vegna? Við erum ábyrg fyrir okkar eigin eilífa lífi og svo verður áfram. Við getum ekki varpað þessari ábyrgð yfir á herðar forstöðu safnaðarins. Skylda okkar eins og sérhvers er að fara sjálf rétt með orð sannleikans og til að fá lifað í friði með Jesúsi ef við viljum.

Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

12. maí 2025.

Upprisan.

Góður dagur. Á svo góðum degi er upplagt að rifja upp kynni sín af góðum Guði sem bara gerir það sem mönnum verður til góðs og gerir sjálfur ekkert nema verk til góðs sem um leið eru gagnleg. Staðfestingin á þessu góða til okkar mannanna eru verkin sem Jesú vann á krossinum og voru staðfest í upprisu hans eftir þrjá daga í gröfinni.

Þessi atburður breytti mannkynssögunni því upprisan segir okkur að fyrir þetta nafn, Jesús, muni ég einnig rísa upp til eilífs lífs vegna verka þessa manns, einstaklings, sem með þeim hætti lagði sitt eigið mikilvæga líf fram til slátrunar til að ég mætti hólpinn verða og komast þangað sem Jesús er í dag og orðið segir að sé við hægri hönd föðurins á himnum.

Til að ganga með þessu þarf ég trú sem Jesús kom til að gera og þarf ég því að tigna hann og tilbiðja þetta nafn Jesús til að ná settu marki. V

Verk mitt framvegis er að boða þetta nafn Jesú og hafa varðveitt og vel geymt í mínu eigin hjarta og á minni eigin könnu hvernig til tókst með það allt saman verk.

Dagurinn í dag sker svo úr um allt framhald hvað mína trú áhrærir og á mitt eina vald að færa verkin í það lag að úr þeim verði aukin trú sem þessi dagur mun styrkja eins og gerðist í gær.

Dagurinn er til þess að bæta ávexti við allan annan ávöxt sem þegar er kominn og þegar hefur áunnist. Af þeirri trú minni eingöngu á krossdauða Jesú Krists.

Hér gilda engar rökræður, engar bollaleggingar um mögulega og hugsanlega betri leið og betri aðferð en Biblían segir og trúin mín fyrir margt löngu staðfestir fyrir mér og það eina sem krafist er af minni hálfu er þessi einfalda trú mín um að Jesús hafi gert allt verkið fullkomið þarna á krossinum og opinberað í upprisu sinni öllum þjóðum heimsins, sem samkvæmt þessu öðlast rétt á við hverja aðra þjóð sem er um að fá þetta til sín en brösulega gengur með vegna andavera vonskunnar í himingeimnum sem illu heilli eru hér og þvælast endalaust fyrir mikilvægu verki Guðs og boðuninni sem mun hindra mann og annan í að ná þessu marki þó að alveg sé víst að eitt sinn muni menn deyja og eftir það taka út dóm sinn.

Engum manni verður hlíft við dómnum og sá einn hólpin sem trúir á þetta nafn, Jesús. Jesús gerði allt fullkomið á krossinum og er verkið sem Guð - faðir staðfestir fyrir mönnum með upprisunni.

Munum að uppstigningin varð að margra votta viðurvist og er því ekki einhvers eins manns vitnisburður. Að þessu leyti erum við með bæði belti og axlabönd og fyrir vikið nokkuð trygg um að buxurnar haldist upp um okkur. Í allt einn dag. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

4. maí 2025.

Hvað gerum við í dag?

Mikilvægt er hverjum kristnum manni sem tekið hefur trú og velur fyrir sig að ganga fram í sinni trú að vita og skilja að hann verður að þrauka og að þreyja þorran og góuna, eins og stundum er sagt. Að trúa er sem sagt að læra til að mynda að þreyja og standa af sér storma sem koma og engin af okkur sleppur neitt við né að þurfa að halda göngu okkar áfram um lífið með Jesús, sem, eins og hann segir sjálfur, mun ekki sleppa af okkur hendinni. Engu okkar. Munum! Hann stjórnar farsællega öllum kringumstæðum og líka persónulegum kringumstæðum sinna manna og kvenna Sem sagt! Trúuð manneskja er áfram í gjörgæslu Drottins. Og hvað getur þá brugðist? Ekkert. Og við höldum trúarvergferð okkar áfram. Allt er þetta okkur til reynslu til að Drottinn sjái viðbrögð okkar í hinum ýmsu kringumstæðum lífsins. Og þær eins og við vitum eru margs konar. Við verðum að muna að Drottinn setur okkur reglur og kennir okkur aðferðina en okkar sjálfra að velja þessa kennslu á stundum sem okkur kannski finnst einkennilegar og við skiljum ekki af hverju en veljum samt að þrauka og halda góða verkinu áfram undir stjórn og leiðsögn Jesúsar sem hann jafnvel hefur sett okkur yfir. Að breyta rétt og eftir vilja lifandi Guðs er alltaf rétt af mönnum og konum að gera. Annað er hvað við gerum.

Skoðum orðið.

Jakobsbréf. 5. 7-10.

„Þreyið því, systkin, þangað til Drottinn kemur. Sjáið akuryrkjumanninn! Hann bíður eftir hinum dýrmæta ávexti jarðarinnar og þreyir eftir honum þangað til hann hefur fengið haustregn og vorregn. Verið þið einnig þolinmóð, styrkið hjörtu ykkar því að Drottinn er í nánd.

Kvartið ekki hvert yfir öðru, systkin, svo að þið verðið ekki dæmd. Dómarinn stendur fyrir dyrum. Bræður og systur, takið spámennina til fyrirmyndar sem talað hafa í nafni Drottins og liðið illt með þolinmæði.” - 

Við höfum sannar fyrirmyndir í orði Guðs sem okkur er óhætt að fylgja og fara eftir fyrir okkur sjálf. Þeir, í gegnum orð Guðs, hafa talað til okkar sannleikans orð af reynslu sem kom þeim sjálfum í gegn og mun einnig koma okkur á sama hátt í gegn og gefa ávöxt sigurs. Til þess líka eigum við til trú og aðgang að kennslu sem gagnaðist þessu fólki á meðan það enn er á jörðinni og mun gagnast okkur vegna þess að glíman sem fyrr er ekki við menn af holdi og blóði heldur andaverur vonskunnar í himingeimnum og okkar eigið hold, sem oft berst á móti vilja Guðs. Og hver trúaður maður veit ekki þetta.

Við sjáum og að trúuð manneskja veit margt og skilur margt en spurningin er áfram sama um hvort við ætlum áfram að ganga veg trúarinnar og/eða fara eigin leiðir að markinu. Þetta tvennt er í boði og við fáum reynslustund. Þá, að lokinni reynslustund, sér Drottinn hvort kennsla undanfarinna mánaða og ára, jafnvel það, ætli að skila sér með þeim hætti að sé vel þóknanleg Drottinni og hvort undafarin kennsla og árétting ætli að skilja sér eins og honum vel líkar eða ekki. Allt í minni eigin hendi. Þetta er ávinningur þess að þekkja Drottinn með réttum hætti og verður áfram afskaplega góð og einkar gagnleg.

En eins og er með alla sáningu að þá tekur hún sinn tíma að koma fram og að gefa sinn árangur og uppskeru. Þá fyrst sjáum við hvort uppskeran sé rífleg eða sé skorin niður við nögl. Lífið kennir okkur margt og við hvert og eitt höfum aðgang að besta kennara sem völ er á, Jesúsi Kristi. Dagurinn í dag er til að gera allan vilja Guðs. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

 

26. apríl 2025.

Trú og trú. Ekki hið sama.

Án trúar komast menn hvorki lönd né strönd og eru stopp og áfram í sama fari svo lengi sem trúin er ekki til staðar hjá og fólk er ekki að virka fyrir trú. Trú er sem sjá má mikilvæg öllu fólki. Vantrú er eyðandi og uppetandi afl sem engu góðu kemur til leiðar né heldur getur. Er enda vantrú getulaus til allra verka og maður haldin vantrú mun áorka frekar fáu og gera af þeirri ástæðu að vantrú mun alltaf grípa inn í ferlið og telja manneskju ofan af verkefninu sem þó kveikti einhvern hug hjá henni en svo varð ekki neitt úr neinu og öndvert við huginn og trúna sem brettir upp ermar og hefst handa við alls konar verkefni. Að hafast ekki að er oft undir merkjum kjarkleysis og er engum manni góð hugsun sem og allir geta unnið bug á. Ef þeir vilja. Aftur komum við að þessari meginhugsun fólks að vilja og eða vilja ekki. Við sjáum að hugtakið trú og vantrú ganga með okkur liðlangan daginn og blasa við í raun og veru hvert sem við horfum. Bæði eru afl sem við notum og veljum að nota. Í eðli alls kjarkleysis er að það kann að gera ekki. Vantrúin einhvern veginn kemur þessu til leiðar að allt, margt, einhvern veginn verður kjarklausri manneskju of stór biti að kyngja.

 

Hebreabréfið 11. 7.

„Fyrir trú fékk Nói bendingu um það sem enn þá var ekki auðið að sjá. Hann hlýddi Guði og smíðaði örk til þess að bjarga heimilisfólki sínu. Með trú sinni sýndi hann að heimurinn hafði á röngu að standa og varð erfingi réttlætisins af trúnni.” - Og hvað skeði? Nóaflóðið, og ekki fljótlega eftir að verkið hófst, heldur eitthundrað árum eftir að verkefnið byrjar.

 

Greinilegt er að Nói á til mikla trú og hér erum við ekki að tala um trú sem einvörðungu byggir á eigin getu, eigin huga og eigin mætti heldur trú á hann sem Nói veit að getur og kann allt. Og meira! Veit allt! Hér erum við ekki að benda á neina manneskju sem segir þetta um sjálfa sig og líka sumar gera. Allir vita að slík manneskja segir ekki sannleikann heldur er vísvitandi að ljúga og reynir að slá sig sjálfa til riddara. En það gerir engin ærleg manneskja og allra síst fólk sem tilheyrir TRÚ - sem skrifuð er með stórum stöfum og byggir á honum sem er skapari himins og jarðar og er höfundur að öllu sem þú og ég sjáum í kringum okkur, í formi segjum landslags, sem Guð, skapari himins og jarðar, treystir okkur fyrir ráðsmennsku og gæslu eigna sinna en vantrúin í raun og veru stútaði. Ekkert er nýtt undir sólinni.

 

„Við höfum nú ekki mikla trú á þessu mar eða hinu mar“ - segjum við. Svona hugsar þó hvorki trúin né fullvissan. Hún, án Guðs, munum þetta, segir án kinnroða: „Væri ekki gaman að reisa turn sem nær allt til himins?” Geggjun og stjórnleysi sem gengur svo langt að menn útbúa teikningar, byrja að reikna alls konar út og eru staðráðnir í að byggja turn upp til himins og töldu verkið meir að segja vinnandi veg, sem kom í ljós að gekk ekki. Verkið var stöðvað með guðlegum hætti og með því að rugla tungumáli mannanna svo enginn skildi hvers annars mál. Allt af guðleysi og vantrú.

 

Allt til staðar í veruleika okkar og hefur alltaf verið en trú samt ekki sama og trú. Hin sanna trú byggir ekki á eigin getu heldur einum sönnum upprisnum Jesú Kristi og er trú sem aldrei mun styðja byggingu nokkurs Babelturns og margt annað einnig. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

 

22. apríl 2025.

Streð páskana.

Góður dagur er upprunninn.  Páskar eru að baki.  Margur mætti til vinnu sinnar í morgun og er þá enn dauðþreytt fólk eftir sitt rúmlega helgarfrí sem menn, fæstir, nota til að hvílast og til að bregða sér af bæ með töskur sínar, pjönkur og kostbera, fyrst inn í bifreið sína og svo aftur inn í sumarbústaðinn sinn til að koma innkaupunum fyrir inni í skápum og ísskápnum til að njóta svokallaða frísins þar. 

Á eftir rimur fólkið af vellíðan og segir hvert við annað að þetta sé sko lífið finnst og að svona skuli því lifað og hvergi skuli gefið eftir í neinum gæðunum. 

 

Næsti dagur er dagur svolítillar tiltektar utandyra og að snyrta og jafnvel mála svolítið því þessi utanbæjareign fólksins krefst og síns viðhalds og um að gera að nota tímann til að hressa ögn upp á húsið og úr því að menn á annað borð eru þar staddir til í grunninn að njóta náttúrunnar og frísins sem páskarnir færa þeim í té eins og verið hefur áður.  Páskar.  Sönn gjöf og frí á fullum launum vinnustaðarins. Dýrlegt hreint.

 

Það sem menn sjá ekki er þessi blekking sem komin er í gang og er hjá mörgum er staðreynd með þessari sumarbústaðarferð sinni sem átti vissulega að vera fríhelgi en umbreytist snarlega, eins og oft áður, hjá sumum í ærlega vinnuherferð sem jafnvel er strembnari en dagleg vinna í venjulegri vinnuviku á vinnustaðnum eins og oftast áður með öllum þessum hellingi af verkum sem liggja fyrir að gera og hið stærsta að fjarlægja tréð sem féll á girðingu sem töluverð vinna var lögð í á sínum tíma sem gert var til aðgreiningar lóðamarka en hafði nú eyðilagst að hluta í einhverju óveðranna sem gengu yfir svæðið um veturinn. Náði það að fella þetta fagra tré sem svo lengi hafði staðið þar en liggur arna á hliðinni og með ræturnar upp úr jörðinni og steindautt og ekkert um neitt annað að ræða en grípa til sagarinnar og saga tréð í sundur á nokkrum völdum stöðum til að gerlegst sé að fjarlægja bútana og hefja girðingarviðgerðina: „Hverju datt í hug að gróðursetja tré hér?“ - hrópar einhver. "Haltu kjafti!"-

 

Yndslega sumarbústaðaferðin hefur nú um breyst frá því að vera ærleg hvíldarhelgi yfir í strembna vinnutörn og eintómt vesen, og með mörgum óviðeigandi orðum.  Hjá einhverjum kom upp sú hugsun og um leið grafalvarlega spurning hvort ekki væri nú bara töluvert skárri leið að hreinlega losa sig við þennan „einu sinni yndislega sumarbústað sinn“ - sem hvort eð er er ekki lengur neinn yndislegur íverustaður, staðurinn sem býður fólki upp á endalaust af handtökum sem beinlínis æptu á það er það birtist að þessu sinni á hlaðinu með kost sinn, poka og töskur en bíður ekkert nema aukavinnu og svo meiri aukavinnu þegar afslöppunin skyldi ráða öllu og ríkja í ferðinni og menn þar til að njóta svoleiðis náttúrunnar og aðstæðna sinna en allt fokið um koll og gerðist strax við girðingarhliðið og hreint hellingur af vinnu í raun og veru kominn í hendi má segja.  Við gleymum svo oft Kristi.

“ Mattíasarguðspjall 11. 28–30.

Komið til mín, öll þér sem erfiði og þunga eruð hlaðin, og ég mun veita yður hvíld. Takið á yður mitt ok og lærið af mér því að ég er hógvær og af hjarta lítillátur, og þá munuð þér finna hvíld sálum yðar. Því að mitt ok er ljúft og byrði mín létt.“ -  Jesú lifir!  Hann lifir!  Amen

 

 

13. apríl 2025.

Einfaldur framburður virkar betur.

Eitt er það sem við gerum er að vilja birta öðru fólki þann átrúnað sem við eigum og trúum á í hjarta okkar. Sannleikurinn er að öll eigum við okkur okkar eigin átrúnað, átrúnaðargoð, en spurningin, eins og alltaf áður, er hver þessi átrúnaður okkar er. Er það Guð? Er það maður?

 

Hver á eftir sem hann er, átt við manna aðdáun, höfum við tilhneigingu til að vilja birta hann öðrum, tala um hann við aðra vegna þess að vera fyrir okkur eitthvað svo miklu, miklu meira en okkur sjálfum og gera verk sem okkur máski dreymir en höfum enga trú á að við nokkurn tímann munum sjá raungerast. Maður í grunninn er í eigin augum lítill og smár í sér sem er skiljanlegt vegna aðskilnaðar manns við Guð sinn sem ríkir og ræður og gerir einnig þó að ég trúi ekki orði af því sem hann segir. Þó að ég heyri hef ég engin skilyrði til að meðtaka.

Samt fóru orðin sem við heyrum ekki neitt, þó að ekki tækjum við neitt þeirra á þeim dögum, kannski aldrei, en skila okkur nú samt á áfangastað þar sem við lofum Drottinn upplyftum höndum og játum hann sem gjöfina gefur og hrópum nafn gerandans sem við vitum nú en vissum ekki fyrr um að er Jesú Kristur, eingetinn Sonur Guðs. Þetta vitum við eftir dag frelsunarinnar. Ekki á undan frelsuninni.

Mikið plan er í gangi með það eitt að markmiði að draga syndarann út úr sinni synd og til Guðs en hugsið ykkur, vitneskjunni vitandi vits haldið leyndri sem Kristur einn ryður burt og á dyr og rífur dulu satans niður. Og dýrð Drottins blasir við manni og konu sem tekur við og fólkið sýnir með því að taka háttaskipti hugarfarsins og mun eftirleiðis lofa lífgjafa sinn upp lyftum höndum og sína fyrri eftirfylgni okkar, satani, fingurinn og menn ekki lengur með hlutverkið „átrúnaðargoð“ - heldur lifandi upprisinn Jesús. Allt á örskotsstund en aðdragandi verksins nokkuð lengri en við hyggjum. Drottinn vinnur verk án þess að við vitum.

Raunverulega að þá setur Drottinn niður eitt skilyrði: „Elskið hverja aðra.“ Út frá þessum orðum er öll Biblían skráð, allt til að birta kærleik Guðs. Og ég skil betur orð Páls:

 

1. Korintubréf 2. 1-5.

„Þegar ég kom til ykkar, systkin, og boðaði ykkur leyndardóm Guðs gerði ég það ekki með háfleygri mælsku eða spekiorðum. Þegar ég var með ykkur ásetti ég mér að hafa ekkert í huga annað en Jesú Krist og hann krossfestan. Og ég dvaldist á meðal ykkar í veikleika, ótta og mikilli angist. Orð mín og boðun studdust ekki við sannfærandi vísdómsorð. Ég treysti sönnun og krafti Guðs anda. Trú ykkar skyldi ekki byggð á vísdómi manna heldur á krafti Guðs.”Korintubréf 2. 1–5.

 

Mögnuð yfirlýsing frá Páli og til sannrar eftirbreytni sem einnig hefur skolast til í meðförum fólks vegna oftast nær belgings sem eykur flækjustig. Jesú lifir! Hann lifir! Amen

 

10. apríl 2025.

Baráttan er við mína eigin vantrú.

Barátta fylgir því að fylgja Kristi og gera allan vilja hans, sem er engin spurning um að menn vilji gera en skortir þrek í verkið vegna þess að svo oft er vantrúin og skilningsleysi á hvað trú sé í grunninn svo lítil og henni því svo oft áfátt hjá okkur mönnunum sem þó játum Krist og erum sannarlega endurfætt fólk en kannski lifum ekki sigri hins trúaða manns nema ef vera skildi til svona hálfs og bara hálfgildings.

En af hverju er þetta hjá svo mörgu okkar? Það er góð spurning að spyrja sig sjálfan að.

 

Svarið liggur fyrir og felst í skilningi okkar og hversu áfátt honum er um margt og um hvað orð Guðs sé og fyrir hvern það er, það er fyrir engan annan en mig, sem einstakling sem Guð hefur skapað og sendi son sinn eingetinn til jarðarinnar til að losa undan syndabyrði holds og heims sem satan ræður og ríkir í og ekkert gott getur komið frá. Munum! Holds og heims. Að skilja þetta er góður grunnur að góðu farsælu lífi með Jesú. Er þetta hægt?

 

Já, þetta er alveg vel vinnandi vegur en ekki viljir þú/ég ekki beita fyrir okkur trúnni á Jesú í þessum degi og nota hann til eigin sigurs. Sigurinn liggur í þessari trú minni/þinni á Jesús.

Hvernig skilur maður svona lagað? Maður skilur ekki svona lagað en andi Guðs sem í manni, okkur, býr mun útskýra fyrir einum og sérhverjum málið. Munum! Andi Guðs gerir verkið.

En hver vill og/eða reynir að hindra mig í að gera vilja Guðs? Hvar eru þessar hindranir? Nefndu nafnið þitt og þú veist allt um hann/hana sem vill hindra þig í að fara þessa mikilvægu vegferð með Guði þínum. Þú veist því vel hver þessi aðili er sem ítrekað vill og þvælist fyrir þessu samfélagi þínu við upprisinn Jesú Krist. Já, vinur/vina. Nefndu nafnið þitt og svarið við öllu þessu brasi liggur kvitt og klárt fyrir og er aflið sem endalaust er að þvælast fyrir okkar eigin trúargöngu. Við höfum ekkert annað svar á takteinum nema þetta og erum öll þarna.

 

Skoðum nokkur vers í Matteusarguðspjalli. 10. 32–42.

„Hvern þann sem kannast við mig fyrir mönnum mun og ég við kannast fyrir föður mínum á himnum. En þeim sem afneitar mér fyrir mönnum mun og ég afneita fyrir föður mínum á himnum.

Ætlið ekki að ég sé kominn að færa frið á jörð. Ég kom ekki að færa frið heldur valda sundrungu. Ég er kominn að gera son andvígan föður sínum, dóttur móður sinni og tengdadóttur tengdamóður sinni. 36 Og heimamenn manns verða óvinir hans.
Sá sem ann föður eða móður meir en mér er mín ekki verður og sá sem ann syni eða dóttur meir en mér er mín ekki verður. Hver sem tekur ekki sinn kross og fylgir mér er mín ekki verður. Sá sem ætlar að finna líf sitt týnir því og sá sem týnir lífi sínu mín vegna finnur það.

Sá sem tekur við yður tekur við mér og sá sem tekur við mér tekur við þeim er sendi mig. Sá sem tekur við spámanni, vegna þess að hann er spámaður, mun fá spámannslaun og sá sem tekur við réttlátum manni, vegna þess að hann er réttlátur, mun fá laun réttláts manns. Og hver sem gefur einum þessara smælingja svaladrykk vegna þess eins að hann er lærisveinn, sannlega segi ég yður, hann mun alls ekki missa af launum sínum.“

Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

1. apríl 2025.

Þökkum Jesús.

Í eðli Drottins er að breyta lífi þeirra manna og kvenna sem hann tekur að sér og gerir líkara sínu eigin lífi sem er allt öðruvísi líf og fegurra líf en líf í synd getur verið né heldur verður. Líf í synd er ömurlegt líf, svo að við tölum og lærum hreint út. Hin leiðin sem í boði er er áframhaldandi líf í synd og að mæta við dauðans dyr Helju við síðasta andvarpið.

 

Eina leiðin sem við höfum er að deyja syndinni og skilji staðreyndina að þú velur ekki sjálf/ur leiðina til lífsins heldur útvelur Drottinn drottna þá manneskju sem hann vill og dregur úr þessu synduga og banvæna umhverfi sínu og yfir í sitt eigið umhverfi og veruleika sem er allt öðruvísi umhverfi og mannvænni veruleiki fyrir fólk en hitt, sem og breytir öllu hjá einstaklingi sem nýtur náðar lifandi Guðs. Gangan með Krist er fram undan og leiðsögumaðurinn þessi sami Kristur sem gefur okkur reynsluna um hvar sé að finna þetta raunverulega og eðlilega líf manneskju sem tilheyrir allt upprisnum Jesús og boðskapnum sem hann hefur fram að færa.

Heimurinn fæðir helling af glundroða, óvissu, hiki og efasemdum og enga lausn sem heldur til langframa, eins og dæmin mörg hafa fært okkur heim sanninn um og við strangt til tekið þrætum ekki fyrir og óhægt um vik að þræta. Staðreyndirnar liggja hvort eð er fyrir. Hvert sem litið er eru þær allt í kring og daglegur viðburður, ef ekki í þessu formi þá í einhverju öðru formi.

 

1. Tímóteusarbréf 1. 17-20.

“Konungi eilífðar, ódauðlegum, ósýnilegum, einum Guði sé heiður og dýrð um aldir alda. Amen.
Þessi fyrirmæli legg ég fyrir þig, barnið mitt, Tímóteus, og minni á þau spádómsorð sem áður voru töluð yfir þér. Minnugur þeirra skaltu berjast hinni góðu baráttu, í trú og með góða samvisku. Henni hafa sumir hafnað og liðið skipbrot á trú sinni. Í tölu þeirra eru þeir Hýmeneus og Alexander, sem ég hef selt Satan á vald, til þess að hirtingin kenni þeim að hætta að guðlasta.”

 

Allt sé því áfram með góðri reglu. Góð guðleg regla er besta leið manna til að velja og á eftir fara. Fólk sem gerir slíkt bíður í engu tjón af vali sínu. Sá sem á bak við stendur er enda gulltryggur sem hægt er að fara eftir fyrir hvern mann sem er. Í Kristi eru engar svo stífar og strangar reglur að maðurinn geti ekki farið eftir þeim. Lögmálið er annað og prýðis kennsla í hvað sé synd, réttlæti Guðs og dómur. Þetta opinberaðist í fæðingu Krists, dauða hans og upprisu, sem er endastöð ferilsins. Hver sá er þiggur nýtur eftirleiðis náðar Guðs og allrar hans birtu og kærleika í sínu lífi. Og líf viðkomandi baðaðist birtu Guðs eins og er hjá fólki sem nýtur þessarar náðar, hver sem er. Allt þetta er bara einum að þakka Jesús Kristi:

 

„1. Tímóteusarbréf 1. Ég þakka honum sem mig styrkan gerði, Kristi Jesú, Drottni vorum, fyrir það að hann sýndi mér það traust að fela mér þjónustu.” - Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

26. mars 2025.

Hvert okkar stendur varðberg?

Drottinn vill að við eigum okkur til okkar eigin fyrirmyndir í trúnni. Trúin beinlínis krefst þess að þessar fyrirmyndir okkar séu þá fólk, söfnuðir Guðs sem virkilega skara fram úr í guðsótta, í trú, í helgun, í langlyndi, í auðvitað heiðarleika og í öllum þessum kostum sem trú á Krist hefur til að bera og vill sjá gerast í verki trúaðra. Trú bíður upp á að menn tileinki sér marga góða kosti en gerist ekki nema menn og konur hefji þá þetta starf og geri verkið að þeim kosti fyrir sig og skilji af hverju eitt og annað verkið teljist til kosta. Ástæðan er ein og hún að slíkt verk væri um leið skýr Guðs vilji og besti kostur fyrir fólk að búa og lifa við. Ég tek mér taki og lifi þá þennan Guðsótta.

Skoðum orðið.

1. Þessalóníkubréf 2. 14-16.

„Þið hafið, systkin, tekið ykkur til fyrirmyndar söfnuði Guðs í Júdeu sem eru í Kristi Jesú. Því að þið hafið þolað hið sama af löndum ykkar sem þeir urðu að þola af Gyðingum er bæði líflétu Drottin Jesú og spámennina og hafa ofsótt okkur. Þeir eru Guði eigi þóknanlegir og öllum mönnum mótsnúnir. Þeir vilja meina mér að tala til heiðingjanna til þess að þeir megi verða hólpnir. Þannig fylla þeir stöðugt mæli synda sinna. En reiðin er þá líka yfir þá komin um síðir.”

Hér kemur þetta skýrt fram og menn sem sjá þetta vilja sjálfir fara í þetta far með sitt starf vegna þess að hafa glaðst með þessum fyrirmyndarsöfnuði sem er ekki fyrirmyndarstarf af því bara heldur leitast hann fyrst og fremst eftir að gera vilja lifandi Guðs. Slík vinna sker úr um fyrirmynd eða ekki fyrirmynd. Að fara og gefa eitt og annað er ekki fyrirfram af góðsemi heldur getur vel legið eitthvað annarlegt til grundvallar gjöfinni. Við sjáum mikilvægi þess og munum sérhvern dag að vinna verkin í Jesú nafni. Og við munum betur og oftar átta okkur á hvað ritningarversið merkir sem talar um að hægri höndin viti ekki hvað sú vinstri gjöri. Af hverju. Ég er dáin sjálfum mér og Kristur hefur reist mig upp í sér og allt sem ég geri vil ég að lofi þetta nafn, Jesús. Kristur sjálfur mun heiðra mig og minnir á mig í orðunum „Ég mun vel fyrir sjá.“ Við höfum þetta allt í orði Guðs. Það eru því margar okkar fyrirmyndir og söfnuðir sem leita daglega eftir vilja Guðs og slíkir leita eftir að gera guðlega söfnuði að vinum sínum og jafnvel að samstarfsaðilum, ef út í þá sálma er farið. Er mikið gert af þessu? Held bara ekki nokkurn skapaðan hlut og frekar alið á tortryggni í garð þeirra en að leitast eftir eðlilegum samgangi. Við höfum alveg hellingsskoðanir á þessum söfnuðum. Flest okkar tel ég að séum þar.

Ríkir þá lítill vinskapur milli safnaða á til að mynda á Íslandi? Ég spyr þig. Ég þekki það mál ekki nægjanlega vel sjálfur en segi sem mína skoðun að ég telji ekki svo vera og að þetta birtist í þessu sinnuleysi um hag annarra safnaða og sé spurt sé það oftar en ekki í formi einhvers konar njósna um starfið. En hver er vandinn ef við viðurkennum að Kristur eigi alla þessa söfnuði? Ekki nokkur vandinn og að þetta gerum við ekki í öllum tilvikum. Slík afstaða er ekki að hafa dáið sjálfum sér heldur frekar að leyfa eigin holdi að lifa bara sæmilegu og spriklandi lífi. Og hvert er þá farin kennsla Drottins um að deyja sjálfum sér og lifa það sem eftir er undir afli og vilja lifandi Guðs? Hún allavega er ekki lengur sjáanleg og þessi hugsun Krists og meining horfin úr hugskoti manneskju. Allt fyrir sakir að við treystum ekki, umberum því ekki, reynum ekki að setja okkur í spor bræðra okkar og systra sem máski líða og við ítrekað bætum gráu ofan í svart hjá þessu fólki með fúlli framkomu og gerum án nokkurrar ástæðu. Af hverju? Ástæðan er ein. Söfnuðirnir gleyma sinni varðbergsstöðu. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

22. mars 2025.

Hvað er söfnuður Guðs?

Söfnuður Guðs? Hvað gerir hann? Auðvitað margt og er manni gagnlegur en er samt enginn Guð í sér sjálfum heldur samansafn manna og kvenna til að þetta fólk geti átt samfélag hvort við annað og við fólk sem er á sama stað og það sjálft er í Kristi. Að leita til safnaðar og verða á eftir vondur út í sama söfnuð vegna þess að þar var ekki það að hafa né finna sem menn væntu er röng nálgun við söfnuð Guðs. Drottinn er í hjartanu og á þar prívat samband.

 

Jóhannesarguðspjall 3. 5-7.

Jesús svaraði: „Sannlega, sannlega segi ég þér: Enginn getur komist inn í Guðs ríki nema hann fæðist af vatni og anda. Það sem af manni fæðist er manns barn en það sem fæðist af anda Guðs er Guðs barn. Undrast eigi að ég segi við þig: Ykkur ber að fæðast að nýju.” - Þetta er byrjunin. Endurfæðingin fyllir hjarta þitt heilögum anda og svo smám saman af trú á upprisinn Krist og er opinberun heilags anda til einstaklings á stöðu sinni. Söfnuðurinn er ekki þetta. Andinn heilagi leiðir þig og mig hins vegar til staðarins þar sem fáir eða margir trúaðir koma saman vegna eigin trúar manns, sem er annað mál.

 

Söfnuðurinn styrkir mann og eflir til frekari dáða og verka í Guði. Söfnuður Guðs er ekki hugsaður sem staðurinn sem fólk finnur maka sinn á, þó svo vitaskuld geti vel verið. Fólk sem kemur inni í söfnuð í fyrst og fremst makaleit er á röngum stað og hefur ekki anda Guðs í sér og er holdlegt fólk og manneskja sneidd allri trú.

 

Já já! Í hverjum söfnuði eru glæsilegar ógiftar ungar konur og glæsilegir ógiftir ungir menn sem heilla ungar stúlkur og þær unga menn en þetta er ekki rétti staðurinn til þess arna því uppbyggingin sem fer fram í söfnuði Guðs miðast við að einstaklingur vaxi upp til höfuðs Jesús og ekkert meira og heldur ekkert minna heldur en það. Að vísu getur og hefur svo sem gerst að fólk finni ástina sína innan vébanda safnaðarins og úr verður hjónaband sem endist ævina á enda, sjaldgæft í dag, en söfnuðurinn ekki til staðar til að para fólk heldur byggja fólk upp í trú á Jesús og er að sjálfsögðu markmið safnaðarins. Allt verk lifandi Guðs sem sér um sína.

 

Kristur segir sjálfur að manni beri að fæðast að nýju. Nikódemus skilur ekki málið og rekur upp augu á við undirskálar. Hann spyr hvernig maður geti fæðst að nýju og hvort gamall maður eins og hann geti komið sér fyrir í skauti kona og fæðst. Nikódemus misskilur málið. Kristur á ekki við þetta. Í söfnuðinum og undir kennslunni og fræðslunni geta menn fengið útskýringar á hvað Kristur er að meina. Við sjáum að söfnuður Guðs er ekki paramiðstöð einstaklinga heldur staður sem fólk leitar til til að efla sína trú á Krist. Er enda markmiðið ekkert annað en efld trú. Þeir sem nota söfnuð Guðs er fólk sem skilur hvað söfnuður er og er sjálft fyllt heilögum anda og skilur tilgang safnaðarins. Söfnuður leitast við að draga fólk til Krists og fræða það sem fyrir er um veginn til lífsins og markmið ekkert annað en þetta. Segir enda að orðið að járn brýni járn og maður mann, eða eitthvað í þeim dúr. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

 

 

 

 

19. mars 2025.

Jákvæð hugsun er betri.

Í orði Guðs er oft hvatt til gleði. Að menn hvetji aðra til gleði er ekki efst á blaði hins daglega lífs og líklega neins okkar en ætti auðvitað að heyrast töluvert oftar á meðal okkar en gerist. Maður er ekki alltaf sá uppteknasti við að gera það sem er rétt þó ekki væri nema fyrir sig sjálfan. Af hverju? Beiskjurótar vegna allskonar hjá okkur sem gekk úr skaftinu. Sem er margt og við með tímanum verðum samdauna og leggjum ekki neina sérstaka rækt við hið góða.

 

Að temja sér gleði í hjarta og venja sig á gleðina í hinu daglega eru lífsgæði.

 

Af sannri gleði fæðist margt. Til að mynda almenn jákvæðni. Að eiga til í hjarta sínu þessa merkilegu og heilsubætandi jákvæðni að í slíku umhverfi dagsins býstu ekki við heimsendi á morgun og verður sannfærður um að það hvolfist yfir klukkan þrettán og þú orðin alveg handviss um að það gerist þá. Hugsið ykkur áhyggjurnar.

 

Og hvað er þetta sem tengist umræðunni um hamfarahlýnun annað en ítrekuð spá misviturs fólks um heimsendi sem færir alla jörðina undir vatn. Höfum við ekki lesið í orð Guðs um Nóaflóð og orð Guðs um að aldrei aftur muni jörðin vera kaffærð með þessum hætti en umræðan samt stöðug um andstæðuna? Hvoru trúum við? Ég trúi Guðs orði og er stopp þar. Sannleikur segja menn. Sannleikur hverra? Þetta er ekki minn sannleikur. Sé þetta þinn daglegi „gleðigjafi“ - skil ég betur þessa viðvarandi sorg í hjarta þínu. Stundum sækjum við í eitthvað sem ekkert okkar ætti að vilja snerta á en búum samt hjá.

 

Af þessu sjáum við að hvert og eitt okkar ráðum öllu um daglega líðan. Og hvora afstöðuna teljum við heilsusamlegri gleði eða bölsýni? Við vitum svarið og erum án afsökunar að leita ekki inn á lendur lifandi Guðs heldur í speki manna. Vissulega er maður stórkostleg sköpun Guðs. sem aldrei var ætlað hlutverkið að koma skipulega gegn vilja Guðs eins og raunin er heldur vera hér og starfa með honum í stað þess að enda enn einn daginn á þessum orðum: „Púff. Meiri dagurinn” – stynjandi og hreint sorglega mæddur. Sjúkt ástand þetta og algerlega óþörf afstaða einstaklinga. Sem sagt; „Alltaf ég“ – og það öll saman er stór lygi og alger andhverfa hugtakinu: „Jákvæð hugsun.“

 

Filippíbréfið 3. 1–2.

„Enn og aftur, bræður mínir og systur, verið glöð í Drottni. Ég tel ekki eftir mér að endurtaka það sem ég hef skrifað en ykkur er það fyrir bestu.

Varist hundana, varist hina vondu verkamenn, varist hina sundurskornu.” - Lærum af orði Guðs og að fara eftir orði Guðs. Slíkt er gæfusporið mesta. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

16. mars 2025.

Lífið er í Jesúsi. Engum öðrum.

Hverjum vildum við helst líkjast og hverjum líkja eftir, hvað okkar eigið líf áhrærir, er spurning sem menn ef til vill vilja spyrja sig sjálfa um sem og margir eflaust hafa margspurt sig um í gegnum tíðina. Upp á ýmsar leiðir er boðið. Ekkert vantar neitt upp á það allt saman og framboðið yfirflæðandi til að velja úr fyrir sig. Að svara svona spurningum getur verið snúið.

 

Efesusbréfið 5. 8-14.

„Eitt sinn voruð þið myrkur en nú eruð þið ljós í Drottni. Hegðið ykkur því eins og börn ljóssins. – Því að ávöxtur ljóssins er einskær góðvild, réttlæti og sannleikur. – Metið rétt hvað Drottni þóknast. Eigið engan hlut í verkum myrkursins, sem ekkert gott hlýst af, heldur flettið miklu fremur ofan af þeim. Því að það sem slíkir menn fremja í leyndum er jafnvel svívirðilegt um að tala. En allt það sem ljósið afhjúpar verður augljóst. Því að allt sem er augljóst er í ljósi.

Það segir svo: Vakna þú sem sefur og rís upp frá dauðum og þá mun Kristur lýsa þér.“ -

 

Hér segir að eitt sinn höfum við verið myrkur og nokkuð augljóst við hverja er átt. Mig og þig sem lifum eitt sinn inn í þessu þreyfandi myrkri sem hvofdist yfir heiminn við syndafallið og fer ekki þaðan fyrr en Kristur snertir manneskju á jörðinni sem við snertinguna birtir yfir og hún skynjar nærveru lifandi Guðs, og sér Guð. Að eiga Guð í hjarta sínu og eiga hann ekki í hjarta sínu skilur á milli ljóss og myrkurs, lífs og dauða, eins og Biblían skilgreinir þetta.

 

En höfum ekki áhyggjur. Gangan með Guði er langtímaverkefni og gott að vita að með tímanum safnast í sarp skilningsins. Allt fyrir Guðs hjálp og þessa daglegu og mikilvægu hvatningu sem hvert og eitt okkar þarfnast fyrir sig. Lokum hringnum bara með Guðs orði og vitum að myrkrið er allt umhverfis þennan hring sem við drögum utan um trú okkar og orð Guðs sem heldur utan um trúnna og baðar okkur áfram birtu Guðs. Innan hringsins er þessi birta lifandi Guðs.

 

Hvatningin og kennslan um hvert skuli horfa og eftir hverjum líkja er trúuðum manni ljós og veit hann því vel að Kristur er mitt verkefni framundan. Heilbrigð trú mín á Jesú er mér til mestrar leiðsagnar og utanumhalds trúar minnar sem ég árétta og undirstrika með daglegum lestri mínum upp úr orði Guðs og hvet hvern sem er til að láta orðið leiða sig og ekkert annað:

 

2. Jóhannesarbréf 1. 6-8. „Kærleikurinn felst í að við lifum eftir boðorðum hans. Þetta er boðorðið, eins og þið heyrðuð það frá upphafi til þess að þið skylduð breyta samkvæmt því.

Því að margir afvegaleiðendur eru farnir út í heiminn sem ekki játa að Jesús sé Kristur, kominn sem maður. Þetta er afvegaleiðandinn og andkristurinn. Hafið gætur á sjálfum ykkur að þið missið ekki það sem við höfum áunnið heldur megið fá full laun.” - Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

14. mars 2025.

Hverjum heiðurinn ber.

Vegsemd og heiður hverrar manneskju liggur allur í Kristi. Hjá honum er viskan, lærdómurinn um veg lifandi Guðs og hvaðeina sem við þurfum að vita og viljum vita og sækjumst sum okkar eftir að vita meira um sem tengir okkur betur við þann sem dó í okkar stað. Skiljum við verkið og eða áttum við okkur á verkinu sem Kristur vann sem Biblían og segir um að vegna verks Drottins þurfi ekkert okkar að deyja þó veruleiki dauðans blasi við hvert sem horft er og fólki sé inn á milli slátrað eins og flugum á vígvelli þjóðanna og ekkert lát á og stríð háð á mörgum stöðum samtímis í veruleika okkar mannanna, eins og verið hefur sérhvern dag frá ósköpunum sem dundu yfir, daginn sem syndafallið varð að veruleika og satan sest í hásæti Guðs sem honum einum var frá grundvöllum heimsins er ætlað. Fljótlega í Biblíunni er greint frá fyrsta morðinu sem framið var og gert – af öfund. Ekkert hefur breyst og allt enn við það sama og menn og konur en að fremja morð – af öfund. Frá syndafallinu að telja sjáum við að allt hér hjá okkur er á sama stað og í heimi sem skipaður var úr engu og búinn til í því formi sem við þekkjum en hömumst við að eyðileggja með þekkingunni sem við segjumst eiga til en viðblasandi birtingarmyndir tala þvert gegn og benda fólki á hvert heimskulega verkið eftir öðru og við áfram harla glöð með árangurinn en hörmum veðurbreytingarnar sem orðnar eru og skelfa svo heiminn að ungmenni og gamalmenni missa vonina um bjarta framtíð. Þú segir ekki bless við Guð og hrósar um leið sigri. Mér líkar vel að tilheyra minnihlutahóp en ekki vel innan kirkjunnar.

Allt tilkomið vegna manneskju sem ofmetnaðist af illa andanum sem illu heilli slapp inn fyrir dyrnar og fór ekki þaðan fyrr en fingur Guðs snertir við manneskju og gerir í Jesú nafni og er nafn sem frelsar og gefur fólki í heiminum líf sem var ráðist á. Og við, sum hver, skiljum betur þegar við áttum okkur á hvernig samfélagið er byggt upp í dag og hvaða uppbyggingarefni eru notuð að það að mestu leyti lýtur ekki vilja Guðs heldur eigin hyggjuviti. Og afleiðingin blasir við með hinu ítrekaða og endurtekna ráðaleysi og glundroða eftir glundroða. Vissulega er viska manneskju nokkur og getan sömuleiðis nokkur. Njóti viska Guðs ekki í framkvæmdinni með sína visku fer einfaldlega illa. Og dæmin blasa við sem undirstrika að Guði verði ekki ýtt til hliðar né visku mannanna alfarið raðið för.

Speki manna getur ekkert annað en átt erfitt uppdráttar. Og hvernig er í dag? Blasir ekki við að heimurinn er orðinn ráðalaus? Manneskjan er mikil og merkileg, vissulega, en henni var aldrei ætlað hlutverki að stjórna hér öllu og gera ein og óstudd og án nokkurrar aðkomu skaparans sem gerði og lagði allt til sem þarf til góðs, göfugs og eðlilegs lífs. Það allt saman var rifið af manneskjunni með innrás satans inn í veruleika þeirra.

 

1 Samúelsbók 8, 6-9.

En Samúel mislíkaði að þeir sögðu: „Fáðu okkur konung sem ríki yfir okkur.“ Samúel bað því til Drottins og Drottinn svaraði honum: „Hlýddu kröfu fólksins og gerðu allt sem það biður um. Þjóðin hefur ekki hafnað þér heldur hefur hún hafnað mér sem konungi sínum. Hún er söm við sig. Allt frá þeim degi er ég leiddi þjóðina frá Egyptalandi og til þessa dags hefur hún sífellt snúið við mér baki og þjónað öðrum guðum. Eins fer hún nú við þig. En þú skalt verða við kröfu hennar. Fyrst skaltu vara hana alvarlega við og kynna henni réttindi konungsins sem skal ríkja yfir henni.“ - Já, segjum fólki frá konungi konunganna Jesús. Jesús lifir! Hann lifir! Amen

Viðbót.

1 Samúelsbók 8. 10-22.

Það sem konungurinn segir.

„Því næst greindi Samúel fólkinu, sem hafði krafist konungs af honum, frá öllum orðum Drottins  og bætti við: „Konungurinn, sem á að ríkja yfir ykkur, hefur þennan rétt: Hann sækir syni ykkar, setur þá á stríðsvagna sína og hesta og þeir hlaupa á undan vagni hans. Hann gerir syni ykkar að liðsforingjum yfir þúsund mönnum eða flokksforingjum yfir fimmtíu. Hann lætur þá plægja akra sína, vinna við uppskeruna, smíða vopn sín og búnað stríðsvagna sinna. Hann sækir dætur ykkar til að búa til smyrsl, elda og baka. Hann tekur af ykkur bestu landspildurnar, víngarðana og olíulundina og fær hirðmönnum sínum. Hann tekur tíund af afrakstri kornakra ykkar og víngarða og fær hirðmönnum sínum og höfðingjum. Hann sækir þræla ykkar og ambáttir, bestu uxa ykkar[ og asna og tekur til sinna nota. Hann tekur tíund af fénaði ykkar og þið verðið þrælar hans. Þá munuð þið kveina undan þeim konungi sem þið hafið kosið en Drottinn mun ekki bænheyra ykkur.“

Fólkið vildi ekki hlusta á það sem Samúel sagði. Þvert á móti sagði það: „Nei, við viljum hafa konung yfir okkur. Við viljum vera eins og allar aðrar þjóðir. Konungurinn skal ríkja yfir okkur og hann skal fara fyrir okkur og heyja stríð okkar.“

Samúel hlustaði á allt sem fólkið sagði og skýrði Drottni frá því. Drottinn svaraði Samúel: „Hlýddu kröfu fólksins og fáðu því konung.“ Þá sagði Samúel við Ísraelsmenn: „Farið heim, hver til sinnar borgar.“ –

 

Um hvaða konung er hér verið að tala? Jesús sem tekur hvern mann sem hann sjálfur vill til sín. Jesús gefur sínu fólki landspildur sem blómgast og gefa ávöxt, fæðir fólk sitt og klæðir. Og það lifir alsnægtir til anda sálar og líkama í lífinu og er varið og verndað af öllu illu. Engin mæða er til. Þetta segir hann vera sinn skýlausa rétt sem hann muni notfæra sér. Þú sigrar ekki Guð.

 

Auka auka grein.

„Hann gerir syni ykkar að liðsforingjum yfir þúsund manns eða flokksforingjum yfir fimmtíu“ - segir hann. Á hvað er bent? Söfnuðina sem við vitum að geta verið töluvert fjölmennari, með stórar samkomur um hverja helgi, og aðra söfnuði annars staðar, til að mynda á Íslandi, sem eru fámennir.

 

 

 

Smá saga tengd trú - 9. mars 2025 (b).

Ég frelsast árið 1989 í október. Í þá daga, 1989, var ekkert til sem hét kristilegt útvarp né kristilegt sjónvarp og kristilegt efni helst að finna á Ríkisútvarpinu og í Ríkissjónvarpinu, sem að einhverju leyti gerði þessu efni skil. Það allt saman er löngu hætt á Ríkissjónvarpinu og eru meira að segja jólin að mestu undanskilin kristilegu efni þar í ranni, eins og verið hefur í mörg herrans og margir taka eftir en fæstir tjá sig um vegna þess að líklega að standi á sama.

Á þeim dögum og þegar ég var komin til trúar í október 1989 var ekkert neitt til af neinum kristilegum útvarpsstöðvum og höfðu þær ekki verið áratugum saman á Íslandi. Samt eins og minnir mig, fullyrði samt ekki, að til hafi verið stöð fljótlega á eftir, í kringum 1990, sem sendi út kristilegt efni í tali og tónum og héti Stjarnan, muni ég rétt, og verið staðsett ekki langt þar frá sem ég þá bjó í borginni og í grennd við DV-húsið sem þá var í Þverholti 11 í Reykjavík. Ég man alltént ekki betur en að svo sé er ég flutti búferlum austur í Neskaupstað haustið 1991 og beint í síldarverkunina þar í bæ og um leið komin út úr skarkala borgarinnar um nokkurra ára skeið.

Man alltaf hvað ég þráði heitt fyrir austan að hafa aðgang að svona stöð og mætti þörf minni með að leita uppi allt efni á Ríkisútvarpinu og Ríkissjónvarpinu en uppskriftin var ekki í samræmi við erfiðið og frekar rýr í roðinu. Samt tók ég upp mestallt efni sem rak á mínar fjörur þar eystra og hélt til haga og horfði og heyrði upp til agna.

Kristilegur útvarpsrekstur og kristilegur sjónvarpsrekstur hefur frá fyrstu tíð á Íslandi verið mönnum frekar þungur róður og á engan vísan verið að róa hvað fjárframlög almennings varðar hafa menn hin síðari ár haldið áfram vegna trúarinnar í eigin hjarta sem gefur hverjum sem er og mörgum manninum nægt úthald. Annað er að hafa gefist upp.

Allar þessar kristilegu stöðvar í þessu landi sem hafa hafið rekstur, fullyrði ég að séu fjármagnaðar með frjálsum framlögum, en ættu kannski að hugleiða einhvers konar rekstur samhliða hinu verkefninu sem betur tryggir afkomuna og gefur möguleika á fleiri launuðum starfsmönnum.

Fái rekstur ekki nauðsynlegt framlag að þá deyr hann og sama hver er. Frjáls framlög almennings eru ekki nógu örugg leið og verður bara að segjast eins og er. Almenningur og ríki geta áfram verið þátttakendur en ekki lengur gegnt lykilstöðu.

Þessa leið hafa fáir krisnir viljað fara, sennilega af þeirri ástæðu að finnast sú leið ekki nógu mikil trú og velja þess í stað ítrekaðar áhyggjur af daglegum rekstri og sætta sig við að vera kannski með hluta rekstursins haltan og eða draghaltan. Og enda svo á hliðinni. Búið spil.

Útvarp í dag og sjónvarp eru sín trúboðstæki til jafns við hvaða aðra aðferð sem notuð er og get ég staðfest gildi þessarar aðferðar fyrir trúna á meðan ég bjó enn eystra og enn með engin svoleiðis hjálpartæki. Um það var vitaskuld miður en samt ekki næg ástæða til að vaxa ekki.

Úhald í Guði kemur með daglegu samfélagi trúaðs fólks sem velur fyrst og fremst Guð sinn. Hann gefur allan trúarvöxt og þeir sem slíkt gera haldast á vellinum og vaxa og leggja þá bara meira á sínar herðar fyrir eigin trúarvöxt. Hitt eru hjálpartæki. Útvarpsstöðin Lindin á Krókhálsi 4 í Reykjavík heldur upp á þrítugsafmæli sitt sem segir okkur að í þrjátíu ár hefur íslensk þjóð notið dagskrár þaðan og aðstoðar við að skilja sumt í orði Guðs betur. Notum þessi hjálpartæki.

7. mars 2025 (b)

Oft er umræðan einkennileg.

Lengi hefur mér fundist það einkar athyglisvert og um leið einkennilegt hvað ræðumönnum kristinnar kennslu verður oft tíðrætt um allt ómögulegt í öðrum kirkjum og söfnuðum. Ég hef aldrei almennilega skilið til hvers svona framsetning sé né þá fyrir hverja. Alla vegana ekki mig sem er ekki að fara neitt.

Engum okkar sem trúum er ætlað hlutverkið að bera ábyrgð á trú nokkurs manns en uppálagt það eitt að tala um Jesú Krist krossfestan og upprisinn og kappkosta að bera fram rétta kennslu og ræðu sem í öllum aðalatriðum snýst um orð Guðs. Um annað varðar ekkert okkar neitt. Hvernig aðrir geri verkin er ekki á nokkurn hátt á okkar ábyrgð heldur einstaklinganna sjálfra. En við þurfum að vita takmörk okkar í Guði.

Og hvað get ég gert í málefnum annarra safnaða? Ósköp fátt annað en að hafa leitast við að vera með sjálfan mig réttan gagnvart Drottni mínum. Þetta get ég gert og ég líka geri.

Sú var tíð að mönnum var hálfgildings refsað í söfnuðunum fyrir að sækja heim aðra söfnuði, sem ég hef þó aldrei séð nokkurn stafkrók um í ritningunum að væri bannað eins og við lesum að gilti í söfnuðinum sem Jóhannes postuli greinir Gajus frá og kom sjálfur til á ferðum sínum.

Skoðum málið.

Þriðja Jóhannesarbréf 1.

9 Ég hef ritað nokkuð til safnaðarins en Díótrefes, sem vill vera fremstur meðal þeirra, tekur ekki mark á mér. 10 Þess vegna ætla ég, ef ég kem, að benda á gjörðir hans, hvernig hann lætur ófrægja mig með ljótum orðum. Og ekki nægir honum þetta. Hann tekur ekki heldur á móti bræðrum sem koma, og vilji aðrir gera það hindrar hann þá og rekur úr söfnuðinum.
11 Líktu ekki eftir því sem illt er, minn elskaði, heldur eftir því sem gott er. Sá sem gerir gott heyrir Guði til en sá sem gerir illt hefur ekki séð Guð.
12. Demetríus fær góðan vitnisburð hjá öllum, já, hjá sannleikanum sjálfum. Ég ber honum hið sama og þú veist að vitnisburður minn er sannur.

Hvað er þetta annað en umsögn um Díótrefes og Demetríus sem taka sér vald sem þeim er ekki gefið í söfnuði sínum og þeir sjálfir orðnir sannfærðir um að allir aðrir söfnuðir en þeirra söfnuður séu rangir.

Hverslags kristindómur er það og hverslags kennsla er framborin þar sem slíkt er gert?

Jóhannesi postula fellur svona verklag illa og talar um við Gajus þennan sem hann er þá staddur hjá. Orðin eru ekki sögð til að útiloka neinn söfnuð heldur til hjálpa söfnuðinum við að rétta sig af, sem er reyndar erfiðasta verk þegar við þvergirðinga er að eiga og sumir svo sem þekkja. Með Guðs hjálp og bæninni er ekki neitt verk alveg útilokað og er töluvert betri aðferð að gera en leiður ásökunartónninn er. Sá tónn er raunar nær okkur flestum en við höldum.

5 mars 2025.

Raun manneskju.

Sögur sem fara af stað um einstaklinga er einn vandinn sem kirkjan og söfnuðurinn geta glímt við. Auðvitað skelfilega vond staða þar sem slíkt kemur upp og ef og þegar slíkt lætur á sér kræla. Að klaga fólk er ekki fyrir fram sami gjörningur. En hver kemur söguburði af stað og hver nema rægitungan. Og hver er hún? Óvinur allrar sköpunar Guðs, Satan, grípur eitthvað á lofti í fari trúaðra sem hann hljóp með. Orð Guðs segir okkur hvert hann hleypur til ákæra fólk Guðs. Við sjáum hversu örstutt óvinur sköpunarlifandi Guðs er frá okkur sem lifum í anda Jesú Krists og veit upp á punkt og prik hvar hvert og eitt okkar er og hvað að aðhafast og hvernig við tölum, til að mynda um hvort annað. Og þar er hann oft harla glaður karl með sumt sem við látum okkur um munn fara hvort um annað. Hressandi umræða eða hitt þó heldur.

 

Jobsbók 1. 8-12.

Þá spurði Drottinn Satan: „Veittir þú athygli þjóni mínum, Job? Enginn maður á jörðinni er jafnráðvandur og réttlátur og hann. Hann óttast Guð og forðast illt.“ Satan svaraði Drottni og sagði: „Er Job guðhræddur að ástæðulausu? Hefur þú ekki verndað hann, hús hans og eignir á alla lund? Þú hefur blessað störf hans og fénaður hans hefur dreift sér um landið. En réttu út hönd þína og snertu allt sem hann á, þá mun hann vissulega formæla þér upp í opið geðið.“ Drottinn sagði við Satan: „Allar eigur hans eru á þínu valdi en gegn honum sjálfum máttu ekki rétta hönd þína.“

Síðan fór satan frá augliti Drottins.” -

 

Við sjáum ef við lesum söguna áfram að Satan lætur ekki segja sér þetta tvisvar hvað gera skuli og er nú komin með heimild frá lifandi Guði um voðaverk sem hann einn fremur og vill fá frjálsar hendur um með okkur öll en fær ekki vegna verndar og varðveislu frelsarans okkar Jesú Krists sem er honum sterkari og hans þörfnumst við.

 

Jobsbók segir frá því að Guð hafi gefið Job tvöfalt til baka vegna þess að hann afneitaði aldrei lifandi Guði mínum í sínum miklu þjáningum, að ljóst er að ekkert okkar er Guð en við hins vegar þörfnumst leiðsagnar Jesú frelsara okkar. Job sem sagt þraukar þetta harla og vonda veður sitt, megi svo segja, sem yfir hann kom. Eitt vannst þó í öllum raunum Jobs að hann sér Guð alveg á nýjan hátt.  Og slíkt er nú einhvers virði.  Hvernig sé ég Guð minn?

 

Jobsbók 42. 10.

„Drottinn sneri við högum Jobs því að hann hafði beðið fyrir vinum sínum, og Drottinn gaf Job tvöfalt það sem hann hafði áður átt.“ - Áhugaverð eru viðbrögð Guðs vegna bæna Jobs fyrir vinum sínum. Jesús lifir. Hann lifir! Amen.

 

Viðbót.

Merkleg hugsun er að við erum vernduð á bak og brjóst af Jesú og að satan kemst ekki að fólki Drottins til illra verka af neinum toga.

Samt gerist alls konar í þessum hópi einstaklinganna og er skýringin sú að við sjálf erum af föllnu eðli og berjumst í okkar veika mætti við okkar eigið hold en tekst verkið því miður misvel. Allt þetta illa býr í okkur sjálfum og er lærdómurinn í Kristi að læra að halda þessu niðri, hver og einn fyrir sig, og gerum með hjálp trúarinnar sem okkur var færð að gjöf við endurfæðinguna af fullkomnu verki Krists með bólfestu í hjarta einstaklings þar sem stjórnstöðvar mannsins eru en erum ekki með neitt upp á dekki þar sem verk Drottins eiga þó heima.

Þetta er vinna hins trúaða manns og miklu frekar en að satan sé eitthvað að ólmast í fólki Drottins. En af hverju er þetta? Ætli ekki af rangri kennslu? Ég giska á það.

Segist Drottinn ekki vernda okkur og eru ekki verk hans fullkomin? Orðið talar alltént með þessum hætti. Hvar er þá vandamálið?

Við sjálf sem leitumst við að finna okkur gildar afsakanir fyrir þessari og eða hinni líðan þennan dag og hinum og kennum satani um. Hér mætti spyrja sig spurningarinnar, hvar þessi vernd Drottins þá sé sem hann segist hafa handa okkur og við segjum að sé sannorður, sem hann vissulega er?

Við sjáum að við erum í gjörgæslu upprisins Krists en dröttumst áfram með þetta hold okkar sem sífellt reynir að toga sig upp fyrir trúna í hjartanu. Hold okkar og þanki holdsins í okkur er vandinn sem við er að eiga meira en flest annað hjá okkur sem einstaklingum.

Langt er síðan ég kom auga á þetta og veit því sjálfur að ég er oftar en ekki minn eini og versti óvinur. Eða er þessu ekki svo farið? Eins og ég sé þetta jú.

Ég gleymdi einu.  Við flest nennum ekki að lesa svona langa pistla.

1 mars 2025.

Varfærni er kostur.

Að tileinka sér ákveðin og viss vinnubrögð og vilja setja öryggi í öndvegi verka sinna sem kristin manneskja í þjónustu lifandi upprisins Drottins drottna er viss fyrirhyggja sem öruggt er að getur, gæti vel, segjum það frekar, firrað okkur vissum vandræðum síðar meir og því ljóst að hugsunin um eftirfylgni og eftirlit verkanna er ekki alveg út í bláinn.

 

2 Korintubréf 8. 3-7.

„Ég get vottað það hversu þeir hafa gefið eftir efnum, já, umfram efni sín. Af eigin hvötum lögðu þeir fast að mér og báðu um að mega taka þátt í samskotunum til hinna heilögu. Og þeir gerðu betur en ég hafði vonað, þeir gáfu sjálfa sig, fyrst og fremst Drottni og síðan mér að vilja Guðs. Það varð til þess að ég bað Títus að hann skyldi leiða til lykta hjá ykkur þessa gjöf eins og hann hefur byrjað. Þið skarið fram úr í öllu, í trú, í mælsku og þekkingu, í allri alúð og í elsku ykkar sem ég hef vakið. Þannig skuluð þið skara fram úr í þessari gjöf.”

 

Páll hrifst af viðbrögðum þessara manna og kvenna sem skipa söfnuðinn sem hann er þarna hjá og er greinilega með eitthvað verkefni sjálfur sem hvetur fólk til að gefa pening. Hugsa sér!  Pening!  Hvaða verkefni um ræðir er ekki sagt frá og er í sjálfu sér aukaatriði en samt ágætis kennsla í því hvernig rétthugsun verður til í kringum verkin og mál sem mikilvægt er að skili sér með öruggum hætti þangað sem verkefninu er ætlað. Að safna peningum til kristilegs verkefnis hér og hvar er jú, verkefni sem hugsa þarf allt til enda og læra að binda alla hnúta sem þarf til að allt öryggi sé uppi. Munum! Líka til seinni tíma litið.

 

En af hverju öryggi og af hverju upp á einhvern seinni tíma? Þá liggur fyrir af hverju að er til að tryggja að síðar komi ekki upp einhver kvittur um ógætilega meðferð fjárins sem safnað var í þetta tiltekna verkefni en í ljós kom að rann ekki nema að hluta til þangað og restin til einkaneyslu. Ekki er svo að skilja að slíkt gerist en gæti vel gerst og því ekki neitt verra að hafa tryggt verkefnið alla leið með aðferðinni „eftirliti og aðgæslu“. - Já, við kristna fólkið þurfum líka að eiga til þessa hugsun rétt eins og annað fólk því ekkert okkar veit hvað framtíðin ber í skauti sér né hvar við erum í henni. Dagurinn í dag er ljúfur og góður og allt það en morgundagurinn óskrifað blað sem enginn veit nokkurn skapaðan hlut um hvað gerist í.

 

Skoðum orðið.

2 Korintubréf 8. 20–21.

„Ég hef viljað komast hjá því að nokkur gæti sett út á meðferð mína á hinni miklu gjöf sem ég hef gengist fyrir. Því að ég leitaðist við að ástunda það sem gott er, ekki aðeins í augum Drottins heldur og í augum manna.” - Akkúrat málið. Til framtíðar litið gerum við vissar ráðstafanir til að enginn síðar hafi hönk upp á bak okkar og besta leiðin sem til er er að fara varlega og gera ráðstafanir hér og nú. Allt er í orðinu. Förum því eftir því. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

26. febrúar 2025.

Trúin mín er fyrir mig.

Orð Guðs er enn umdeilt og margir jafn efins um réttmæti þess og verið hefur. Syndin er raunveruleiki. Hún kemur í veg fyrir að fólk grennslist fyrir um satt og sannleika og búi sér til sinn eigin sannleika til að fara eftir og fylgja gegnum sitt líf.

 

Að sannleiksþörfin sé til staðar liggur fyrir hjá fólki en áhöld um hvað liggi til grundvallar sannleika þeim sem menn, hver og einn, vilja fylgja. Það er annað mál og syndin grasserandi afl sem sleppir engu sem hún hefur þegar í hendi fyrr en í fulla hnefana. Og meira. Þangað til hún er neydd til að sleppa takinu. Svo ill er þessi andstyggð synd nú og svo ill og svo ákveðin í að tortíma lífi því sem Guð hefur þegar skapað, að hún gefur ekkert fyrr en í fulla hnefana. Syndin hættir reyndar ekki þar því að hún dag og nótt ákærir endurfædda manneskju frammi fyrir Guði og bendir honum á eitthvað sem kristin manneskja því miður framdi en skyldi hafa varast. Við sjáum að það að syndga upp á náðina, eins og stundum er sagt, sér maður nú ekki í hendi sér að geti gerst og væri þá bara beinn ásetningur af beinlínis botnlausum hroka einstaklings sem fyllt hefur hjarta sitt grasserandi illsku. Syndgi maður á maður vísa fyrirgefningu Guðs. En þá einvörðungu fyrir mátt iðrunarinnar. Að iðrast er fyrst að hafa séð afbrot sitt og vita að það er andstætt vilja Guðs og hætta að syndga. Slíkur held ég byggir ekki sitt trúarlíf framvegis á einhverju sem heitir: „Að syndga upp á náðina“ - heldur fer hann aðra leið og hegðar sér eftirleiðis samkvæmt orðinu. Og með þeim hætti talar orðið. Fyrirgefning Drottins hefur ekkert með mig að gera heldur allt með hann að gera með vald til að fyrirgefa mér.  Þess þarfnast ég.

 

Stríðið sem hvert og eitt okkar háum dags daglega er aldrei við Guð, skapara himins og jarðar, heldur andaverur vonskunnar í himingeimnum, þó að við oft kenndum honum um hvernig komið væri. Þetta skýrir hvers vegna svo fátt breytist í mannheimum og við ítrekað komin með okkur sjálf á stað sem við héldum okkur hafa sigrað í krafti einhverrar óskilgreindrar þekkingar en sjáum að svo er ekki og getum með engum hætti haldið friðinum. Ekki einu sinni honum.

 

Allt þetta liggur fyrir vegna þess að syndin slær menn blindu og allt situr við sama og við áfram, sum hver, andstæðingar lifandi Guðs sem þó ræður ferðinni og býður okkur sinn frið sem við þversköllumst við að þiggja og er skýringin á að nákvæmlega ekkert breytist nema hjá honum og henni sem þiggur náðina. Í heiminum blasa við illverk. Við þurfum náð og miskunn Jesúsar.

 

Þó að peningar í dag séu flestra guð eru þeir samt enginn Guð almáttugur en nauðsynlegir sem þá ágætt lím í samfélaginu sem stillir sig af með þeim. Peningar eru ekki Guð á himnum. Guð á himnum vill búa í hjarta þínu. Peningar eru dauður hlutur sem samt drepa marga. Bankahrunið 2008 afsannaði peninga sem gagnlegan Guð og mín köllun að trúa áfram á upprisinn Jesú, læra hvern dag mikið um hann upp úr orðinu og lifa eftirleiðis eins og hann bendir mér á. Og hver okkar vill ekki allsnægtir fyrir sig? Þetta geta menn fengið gegnum trú sína á upprisinn Jesú. Og ég er ekki kallaður til að endurvekja né hrista upp í nokkrum söfnuði lifandi Guðs heldur bara að trúa. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.